Sevgili kızım,

İnsana dair her duyguyu yaşayacaksın. Ve onlardan biri de nefret olacak.

Sana karşı sözlerinden, davranışlarından, eylemlerinden ötürü bazı kişilere karşı içinde nefret duygusu uyanmasına engel olamayacaksın. Bu kimseler belki aile fertlerinden, arkadaşlarından, iş arkadaşlarından biri olacak, belki sadece televizyonda, gazetede karşına çıkan biri.

Nefret duymak için kesinlikle haklı sebeplerin, bir başkasına anlattığında haklı bulunacağın nedenler olacak. Fakat haklılığın, bu nefreti içinde sulaya büyüte dönüştüğün çirkin insanın üzerini örtmeyecek.

Bazen haksızlığa uğrarız, haksızlığa şahit oluruz ve öfke duyarız kızım. Bizden güçlü olan ya da bizden güçlü olduğuna inandığımız biri, bile isteye bizi uzun zaman hırpalar, incitir. Çaresizlikten ya da çaremiz olmadığına inandığımızdan ses çıkarmayız, bize yaptıklarına katlanırız.

Çocuksundur, seni büyütene mecbursundur, katlanırsın. Öğrencisindir, öğretmenine mecbursundur, katlanırsın. Yalnız kalma, dışlanma korkusundan alaycı, bencil, tenkitçi arkadaşına katlanırsın. Aynı sebeplerden benzer özellikleri taşıyan sevgiline, kocana katlanırsın.

Bu katlanma hali, öğrenilmiş çaresizliktir. Başka seçeneği olmadığına kendini inandırmaktır. Kıpırdamadan öylece durmak, geçsin diye beklemektir. Hiçbir şeyin geçmediğini, bitmediğini, değişmediğini, aksine katlandığını görüp içindeki öfkeyi derinleştirmektir.

Derinleşen öfke, kin dediğimiz öç alma isteğine dönüşür. Öcünü almak için plan yaparsın. Planını uygulamaya koyarsın ve bu yolda ilerlerken kin duyduklarına benzemeye başlarsın. Öcünü almanın verdiği hazza teslim olduğundan nasıl göründüğünün, neye dönüştüğünün farkına varamazsın.

Sana nasıl davrandılarsa, onlara aynı şekilde davranırsın. Alay edersin, tenkit edersin, bencillik edersin. Önüne engel koyanları suçlarsın. Öfke, kin, öç söz konusu olduğunda suçlaman kaçınılmazdır. Ağzından en çok “Senin yüzünden”, “Onun yüzünden” sözleri çıkar. Bunlar aynı zamanda içinden en çok geçirdiğin sözlerdendir. “Görür o”, “Göstereceğim ona” da eşlikçileridir.

Öç alma duygusu, insanın yeni davranışlar geliştirmesine sebep olur kızım. Kin duyduğu kişiyi küçültmek, değersizleştirmek, ona zarar vermek için yalan söylemek, kara çalmak, iftira atmak bu yeni davranışların en belirginleridir. İşe yaradıklarını görmenin verdiği zevkle, sınır tanımazlığı da beraberinde getirir.

Kızım, sana bir yanağına vurana diğer yanağını uzatmanı öğütlemiyorum. Açıkça haksızlık edeni affedip sevmeni tavsiye etmiyorum. Seninle alay edeni, seni eleştireni duymamanı, hoş görmeni hiçbir şekilde önermiyorum.

Söylemeye çalıştığım, öfkelerini yatıştırmanın, sükûnete dönüştürmenin yollarını aramanın sana iyi geleceği. Bunu yapmak için çaba gösterirsen, seni öfkelendirenlerin senden uzaklaştığını göreceksin. Söylediğim, öfkelerini katlayıp içinde biriktirmemen, içine sıkıştırmaman. Onların kine dönüşmelerine izin vermemen. Ve öç peşinde koşan birine dönüşmemen. İlki seni özgür kılacak, göğsünün açıldığını, ferahladığını hissedeceksin. İkincisi ise seni duyduğun kinin kölesi edecek, göğsünün üzerine oturmuş ağırlık hiç kalkmayacak. Hangisi senin olsun istersin?

Kızım insanları durduk yerde sevecek nedenler aramana, bulamadığında bu nedenleri yaratmana gerek yok, onlardan nefret etme sebeplerine tutunmasan yeter. Sana eza verenlerle yola devam etmene gerek yok, onlara duyduğun kini bırakıp kendi yollarına gitmelerine izin versen yeter. Öç almana gerek yok, herkesin yaptığı yanlışın karşılığını bir biçimde ödediğine inansan, bu bilgiye güvensen yeter.

Şimdi öfkelerini tozlu bir yolluğu silkeler gibi silkele, gitsinler. İki elini kalbinin önünde birleştir, içine sıkıştırdığın ne varsa aldığın derin nefeslerle beraber bırak gitsinler.

Tazelenmenin, yenilenmenin, özgürleşmenin tadına var.

21. mektup, 6 Ağustos 2019 Salı hthayat.haberturk.com’da

Önceki mektuplar: