“Beni yanlış anladın.”

“Belki sen kendini yanlış anlatmışsındır! İyi yöneticilerin özelliklerini sıralamana gerek yoktu.”

“Özür dilerim.”

“Taner, ben istifa etmeyi düşünüyorum.”

“Neden?”

“Yıllarca çalışayım, çömezin tekini tepeme getirsinler, kabul edemem.”

“Acele etme Banu. Düşünmeden alınan karar, sonradan pişmanlığa dönüşür.”

“Dün gece düşündüm.”

“Öfken soğumamış, biraz bekle. Belki göreve atanan kızdan memnun kalmayacaklar.”

“Sonra beni mi müdür yapacaklar!”

“Bilemezsin.”

“Yok.”

“Tazminatını yakacaksın.”

“Olsun.”

“... Başka iş bul da öyle ayrıl bari.”

“Sorun değil param var.”

“...”

“Ne bakıyorsun öyle yüzüme?”

“Seni dinliyorum.”

“Ben küllerimden yeniden doğmasını bilirim.”

“Banu kendini parasız bırakmaya, tekrar sıfıra inmeye çalışıyorsun.”

“Ne alâkası var ya?”

“Borcun yok, artıdasın, dört ay sonra peşin ödeyerek araba alacak kadar paran olacak. Ve sen bunu, karşına çıkan ilk fırsatta engellemeye çalışıyorsun.”

“Saçmalıyorsun.”

“Biraz nazik olmayı denersen açıklarım.”

“Affedersin. Hâlâ çok sinirliyim.”

“Bir, para biriktirebileceğine henüz ikna olmadın. İki, bugüne kadar hayal edebildiğinden fazla paran olursa, erkeklerin senden kaçacağına dair inancını daha değiştirmedin. Üç, çok paran olursa herkesin senden borç isteyeceği korkun sürüyor. Dört, ne kadar güçlü olduğunu göstermek için zor maddi koşulları fırsat olarak görmekten vazgeçmeye yanaşmıyorsun.”

“...”

“İstifa edersen bir ayı aşkın süredir beraber verdiğimiz emek boşa gidecek.”

“Bir dakika, bir dakika... İlk üçü tamam da, zor maddi koşulları fırsat olarak gördüğümü neye dayanarak söylüyorsun?”

“Üniversitedeyken en sık kullandığın lafları hatırla. ‘Taşı sıksam suyunu çıkarırım.’ ‘Önemli olan zoru başarmak.’ Gülerek söylerdin bunu ama aslında ciddiydin. Okurken çalıştığın için kendinle gurur duyardın. Ama bir ara çalışır para biriktir, sonra yine parasız kalırdın. ‘Hayatta evden para almam, çalışır yine kazanırım’ derdin. Bugün de küllerinden yeniden doğacağını söylüyorsun. Ne kadar güçlü olduğunu göstermek için olumlu fırsatlar bul, yarat. Ayağa kalkmaya çalışmak, güçlü olduğunu değil, düştüğünü gösterir.”

“Nasıl hatırlıyorsun bunları sen?”

“Seninle ilgili hatırladıklarım bunlarla sınırlı değil.”

“Başka neler hatırlıyorsun?”

“Başka bir gün söylerim. Şimdi istifa konusunu bir bitirelim.”

“Tamam bugün istifa etmeyeceğim, söz. Şu dört maddeyi bir düşüneceğim.”

“Banu, yara alan sen değilsin, egon. Bugüne kadar nasıl çalışıyorduysan aynı şekilde devam et. Senden beklenen bu. Eğer itişip kakışırsan kıskançlık ettiğini düşünecekler. Huzursuzluk çıkarırsan da kapı dışarı edecekler.”

“Etsinler.”

“Hah! Kendini işten attırmak da kendini parasız bırakmanın başka bir yolu. Bu yüzden terfi, istifa konularını bir süreliğine kafanda dondurman için ısrar ediyorum.”

“Nasıl yapacağımı bilemiyorum Taner. Bugünlük bu kadar yetsin.”

“Tamam. Sonra bu konuda da çalışabiliriz istersen. Ne zaman istifa etmek istersen beni ararsın, tıpkı alışveriş etmek istediğinde beni aradığın gibi.”

“Taner sağ ol da... Senin başka işin, danışanın yok mu? Bir de bunun için seni ararsam, çok vaktini almaz mıyım?”

“Almazsın.”

“...”

“Almazsın, inan.”

“Teşekkür ederim.”

“Kalkıyor musun?”

“Öğle tatili bitiyor.”

“Saatin farkında değilim.”

“Gideyim, yeni müdürüme ayıp olmasın şimdi!”

“Gülebildiğine göre şimdiden geçtin bu aşamayı.”

“Akşam işin yoksa yemek yiyelim. Dün akşamı telafi etmek istiyorum.”

“Telafi edecek bir şey yok gerçi ama beraber yemek için güzel bahane.”

“Çıkarken ararım.”

“Anlaştık.”

“Taner, söylemeyi unuttum. Avukat Mehmet bana birkaç sabahtır gülümseyerek, samimiyetle selam veriyordu. Dün akşam sitenin kapısında karşılaştık. Yanında bir kız vardı. Bana çok benziyordu, şaşırdım.”

19. bölüm 26 Nisan 2019 Cuma hthayat.com’da...

Diğer bölümler: