Çocuklardan alabileceğimiz 12 ders

Henüz yürümeyi yeni öğrenmiş bir çocuğun yetişkinlerden daha iyi bir düşünme biçimi olabilir mi? Cevap; evet. İşte küçük çocuğunuzdan öğrenebileceğiniz 12 hayat dersi;

Başarısız olsan da vazgeçme

Yeni yürümeye başlayan çocuklar, başarılı olduklarından daha fazla sefer başarısız olurlar. Sıklıkla yere düşerler, kıyafetlerini tersten giyerler ve her gün bir şeylere sinirlenip kontrollerini kaybederler. Ancak başarısızlık yaşamaktan utanç duymazlar ve yetersiz oldukları sonucuna varmazlar. Bunun yerine, tekrar ayağa kalkarlar ve denemeye devam ederler.

Meraklı ol

Yeni yürümeye başlayan çocuklar çok meraklıdır. Sorular sorarlar, ulaşabilecekleri her çekmeceyi açarlar, ellerinden geldiğince çok şey öğrenmek isterler. Küçük çocuklar nesnelere sadece bakmazlar, onları tüm duyularıyla keşfederler. Temas ettikleri her şeyi tatmak, koklamak, duymak, dokunmak ve görmek isterler. Küçük çocuklar bu yönleriyle oldukça ilham vericidir.

Sabırlı ol

Küçük bir çocuğun, istediği şeyi elde etme konusunda ne kadar sabırsız olduğu herkesçe bilinir. Ancak aynı çocuk, öğrenmekte olduğu bir şey konusunda oldukça sabırlıdır. Süreci sorgulamaz, sadece dener, yanılır, tekrar dener ve öğrenmek için çabalamaya devam eder. Zorlayıcı bir sabır değil, içsel bir güven ve teslimiyet duygusu aslında çocukların yetişkinlere oranla çok daha fazla sahip olduğu şeylerden biridir. Çocuklar bu şekilde bir şeyler öğrenmeye yatırım yapar.

Anın tadını çıkar

İki yaşında olmanın en büyük avantajlarından biri, geçmiş hakkında çok az pişmanlık, gelecek hakkında ise daha az endişe duymaktır. Çocuklar tek kelimeyle anın içindedirler. İçinde bulundukları durumu doyasıya yaşar ve geçmiş meseleler ile gelecek kaygılarının yükünü taşımazlar. Yetişkinler ise genellikle farkındalık tekniklerini öğrenmek ve uygulamak için çok zaman harcarlar. Ancak küçük çocuklar zaten anı yaşarlar. Hangi aktiviteyi yaparlarsa yapsınlar, şimdi ve burada olana odaklıdırlar.

Sadece acıktığında ye

Küçük bir çocuğa yemek servisi yapmak, özellikle de yeni yürümeye ve etrafı keşfetmeye başladıysa sinir bozucu olabilir. Çoğunlukla yemek yemeyi reddederler. Onlar istemeden önlerine yemek koymanız çoğunlukla hüsranla sonuçlanabilir. Çünkü gerçekten, sadece acıktıklarında yerler. Sırf öğle vakti geldiği için yemek yemeye koyulmazlar. Tabaklarını bitirmekle de ilgilenmezler. Yemek zamanının geldiğini bilmek için bedenlerini dinlerler.

Kendin ol

Saçlarının dağınık olması veya odadaki tek çocuk olmak… Küçük çocuklar, diğer insanların onları nasıl algıladığı ile ilgilenmezler. Kendileri olmakla çok meşguldürler. Okul öncesi dönemdeki çocukların utangaç göründükleri zamanlar elbette vardır. Ancak bu, genellikle kendilerinden emin olmadıkları için değil, etraftaki veya karşılarındaki diğer kişilerden emin olmadıkları içindir.

İhtiyacın olduğunda yardım iste

Yeni yürümeye başlayan çocuklar son derece bağımsız olabilirler ve genellikle sınırlarını bilmekte zorlanırlar. Ancak bir şeyi yapamadıkları zaman bunu kabul etmekten utanmazlar ve biri onlara yardım ettiğinde, genellikle oldukça nazik davranırlar. Küçük çocuklar son derece doğal bir şekilde yardım isteyebilir. Yetişkinler ise yardıma ihtiyaçları olduğunu kabul etme konusunda ego duvarına takılabilirler. Yardım istemenin onları zayıf veya yetersiz göstereceği konusunda zihinsel kalıpları bulunabilir.

Küçük şeylerden mutlu ol

Çocuklar süslü şeyleri veya pahalı gezileri aslında umursamazlar. Hoşlarına gitmiş gibi görünse de bunlar aslında yetişkinlerin onları sunuş biçiminden kaynaklanır. Küçük çocuklar en çok, hayattaki küçük şeylerden etkilenirler. Tarladaki bir çiçek, camdan süzülen yağmur damlaları veya oynayabilecekleri boş bir kutu bulmak onları heyecanlandırmaya ve mutlu etmeye yeter. Birçok farklı şeyle kolayca eğlenebilirler. Ve genellikle hayatın en basit zevklerinde büyük neşe bulurlar.

İnsanlara önyargısızca bak

Çocuklar, insanların yaşlarına, ırklarına, cinsiyetlerine, dinlerine veya mesleklerine göre nasıl olmaları gerektiği konusunda önyargılı fikirlere sahip değildir. Birinin nasıl davrandığına bağlı olarak o kişinin nazik olduğuna dair işaretler ararlar ve etkileşime girdikleri kişiler konusunda önyargısız ve açık fikirlidirler.

Duygularını ifade et

Yeni yürümeye başlayan çocuklarımızın en belirgin özelliklerinden biri, genellikle duygu düzenleme konusunda yardıma ihtiyaç duymalarıdır çünkü her zaman duygularını sosyal olarak uygun bir şekilde nasıl göstereceklerini bilemezler. Ama ister üzüntüden çığlık atsınlar, ister öfkeden ayaklarını yere vursunlar, ister çok sevinmiş olsunlar, kesinlikle geri adım atmazlar. İnsanlara duygusal durumlarını göstermekte sorun yaşamazlar. Genellikle küçük bir çocuğun nasıl hissettiğini tahmin etmeye çalışmanız gerekmez. Ve bu, genellikle duygularımızı içimizde tutma eğiliminde olduğumuz için yetişkinlerin öğrenebileceği bir şeydir.

Yürekten sev

Özellikle 2-7 yaş dönemindeki çocuklar kimi sevdiklerini bilirler ve değer verdikleri insanlar tarafından incinmekten korkmazlar. Kimin onlara daha fazla şefkat gösterdiği konusuna kafalarını takmaz ve bu konuda endişelenmezler. Sadece insanları yürekten severler. Çoğu, kendilerini en yakın hissettikleri insanlara karşı çok fazla sevgi gösterir. Ve bunu genellikle düzenli olarak yaparlar. Sarılırlar, “Seni seviyorum” derler ve sırf canları istediği için sevdiklerinin kucağına tırmanırlar. Öfkelenseler de uzun süre kin tutmazlar. Hızlı hareket ederler. Paylaşma ve nezaket gösterme konusunda genellikle oldukça cömerttirler. Genellikle en son kimin "Seni seviyorum" dediğini düşünmeden sevgilerini düzenli olarak ifade ederler.

Dürüstçe konuş

Yeni şapkanızın çirkin olup olmadığını bilmek istiyorsanız, çocuğunuza sorun. Özellikle de küçük çocuklar, cevap duymak isteyeceğiniz bir cevap olmasa bile dürüst fikirlerini paylaşmaktan çekinmezler. Okul öncesi dönem çocukları, insanları memnun etmekle ilgilenmezler. Ve birilerini gücendirmekten nasıl kaçınacakları konusunda endişelenmeye meyilli değillerdir. Soran herkese gerçeği söyleme konusunda cesurdurlar, bu da çocukların yetişkinlere verdiği diğer derslerden biridir.