Karım yemek yapmayı reddediyor

Yeşim Hanım merhaba; eşimle 5,5 yıllık evliyiz, 2,5 yaşında bir kızımız var. Evlendiğimiz günden bu yana eşim yemek yapmayı tamamen reddediyor. Ne evliliğin ilk yıllarında ne de çocuğumuz doğduktan sonra bu konuda en ufak bir istek göstermedi. Evimize haftada birkaç gün yemek yapmaya gelen bir kadın var, bazen de dışarıdan söylüyoruz. Benim çevremde, ister çalışan ister ev hanımı olsun, hemen herkes evinde en azından kendi emeğiyle bir şeyler pişiriyor. Ama eşim bunu “zorunluluk” olarak görmüyor, “istemiyorum” deyip konuyu kapatıyor. Doğrusu artık bu durum beni hem duygusal hem de pratik açıdan rahatsız etmeye başladı. Bu yemek derdi ya da temizlik derdini erkek olarak ben düşünmemeliyim. Kaldı ki küçücük çocuğumuz için bari insan bir çorba, bir ana yemek yapar. Bu kadar vurdumduymazlığı aklım almıyor ve bu durum beni ciddi anlamda rahatsız etmeye ve bu evliliği sorgulama noktasına itti. Eşimden soğuyor gibi hissediyorum kendimi. Bir kadın olarak görüşünüzü merak ediyorum. Böyle kadınlar var mı ya da bu durum normal mi? Yoksa sadece bana mı anormal geliyor?

Yeşim Tijen’in cevabı:

Merhaba sevgili, okurlar size de merhaba sevgili okurum; “Anlamadığın uzaklaşır, dinlemediğin sessizleşir, sarılmadığın soğur, vazgeçtiğin biter, sulamadığın solar”. Görüyorsunuz yapılan davranışların etkisi tepkisi oluyor. Peki, yemek yapmayan bir eşiniz olduğunda ne olur? Sorunun sadece yemek yapmayan bir eş olduğundan emin misiniz? Eşiniz yemek yapmasa da eve yemek yapmaya gelen bir kadın var. Eşiniz başka konularda da eksik kalmış olmalı. Eşi yemek yapmadığı halde bu durumu sorun olarak görmeyen erkekler var. Öyle sanıyorum marifetli bir anneniz vardı; size sevdiğiniz yemekleri yapan, bir dediğinizi iki etmemeye çalışan, “Hadi senin için yaptım ye oğlum, ye yarasın” diyen bir anneye sahiptiniz… Pek çok anne gibi…

Ama o eski nesil artık değişiyor, mumla aranacak o kadınlar öyle gözüküyor. Çünkü yeni nesil çoğunluk çalıştığından ve kadın erkek eşitliği düşüncesinin de dürtüsüyle televizyon, sosyal medyanın kadına verdiği gazla kadın yemek yapmak görevinden kendini azletmeye çalışıyor. Tabii bu tamamen bir zihniyet meselesi; kendi aile yapısı, eşine, evladına olan düşkünlüğü, yemek yapmayı sevmesiyle de alakalı. Şimdi bir kısım genç kadınlar yemek yapmayı kadının görevi olarak görmeyebiliyorlar. “Ben de çalışıyorum o da çalışıyor bir de eve gelip yemekle uğraşamam” diyebiliyorlar. Bu bir tercihtir kimi kadın feminist düşünceyle “İşte yoruluyorum, evde de yorulamam. Hayat müşterek eşim yapsın” diye mutfağa girmekten uzak dururken kimi kadın “Çalışsam da aileme yemekleri ben yaparım” der. Aslında yaptığı yemekler, kurduğu özenli sofralarla ne çok söz söyler kadın… “Siz benim için değerlisiniz” der “Seni seviyorum” der ama sırf yemek yapmak da bir evi ısıtmaz, o ev yaşanası olmaz değil mi? Kadın çok fazla bileşeniyle bir bütündür bu bileşenlerden bir eksik olması bir insanı “Eşimden soğudum” diyecek kadar eşinden, yuvasından uzaklaştırmamalı. Burası benim için soru işareti.

Diğer merakınız böyle kadınlar var mı? Cevabım evet bizzat bildiklerim var. Yine de eşleri o kadınları çok seviyorlar. Siz de öyle yapabilirdiniz, evde biri yemek yapıyor mu yapıyor. Bununla yetinebilirdiniz. Buna karşın çalıştığı halde evinde yoğut mayalayan, her şeyi kendisi yapan, pastaneden kek börek bile almaktan imtina eden kadınlar da var. O da kadın o da kadın. Eminim bu yemek yapmama konusunu eşinizle defaten konuşmuşsunuzdur. Bebeğiniz olduğu halde yemek yapmaya çalışmamışsa yapacağınız tek şey onu öyle kabul etmektir, eşinizin diğer güzel yönleriyle eşinize bakmanızı öneririm ama konu yemek yapmaktan fazlaysa o zaman yeni nesil evlilikler için sakıncalı bir durum olarak görürüm. Benim fikrimi öğrenmek isterseniz ben evinde eşine, çocuğuna yemek yapmayan; misafir gibi olan kadını ben kadın olarak görmem. Yazımda size yeni neslin bakış açısını anlatabildim, umarım faydası olur.

Sevgiler sevgili okurlarıma…

Çözemediğiniz sorunlarınızı yazın, Yeşim Tijen size önerilerde bulunsun.

İşte sorularınızı gönderebileceğiniz adres:yesimilehayatbilgisi@gmail.com