Ablasının evindeki kanapede uyurken tanışırız Jimmy P. (Benicio Del Toro) ile... Uyanmak ve hayata katılmak konusunda isteksiz bir adamdır. Kronik baş ağrısı ve ara sıra yaşadığı geçici körlükler nedeniyle hastaneye yatar. Doktorlar sorununun psikolojik olduğuna karar verir ama onunla iletişim kuramazlar. Çözüm için Amerikan yerli (Kızılderili) kültürleri konusunda uzman Georges Devereux (Mathieu Amalric) adında bir etnolog – psikoanalisti göreve çağırırlar. Mesleki ve maddi açıdan zor durumda olan Doğu Avrupalı Yahudi Georges Devereux için bu davet hayati derecede önem taşır. O da tıpkı Jimmy gibi bir ayakta kalma mücadelesi vermektedir.

“Düş ve Gerçek” (Jimmy P.) bu iki yalnız ve dışlanmış adamın başarıyla altından kalktıkları bir terapi sürecinin öyküsünü anlatıyor. Bütün bu süreç boyunca aslında her ikisinin de savaş sonrası Amerika’sında yaşamanın bir yolunu aramaları, önemli bir kader birliğine çekiyor dikkatimizi. (Tam da bu noktada Paul Thomas Anderson’un “The Master” filminde, askeri hastanelerde bir türlü şifa bulamayan karakteri de hatırlıyoruz.) Film, alanında öncü çalışmalara imza atan Devereux’nün 1951 tarihli “Düş ve Gerçek: Bir Ova Kızılderilisinin Psikoterapisi” adlı çalışmasından yararlanarak sinemaya uyarlandığı için gerçeklikle sağlam bir bağ kuruyor. Fransız yönetmen Arnaud Desplechin, geçtiğimiz yıl Cannes’da Altın Palmiye için yarışan filminde, iki karaktere geniş bir alan açan sade bir anlatımı tercih ediyor. Devereux’nün alışılagelmiş doktor – hasta ilişkisinin dışına çıkan samimi ve mütevazı tarzıyla daha da derinlere inmesi, sürükleyici bir hikâyeye vesile oluyor. Gerçi Devereux bir ana karakter olarak ne yazık ki yüzeysel bir biçimde ele alınıyor ama Jimmy’nin ruhsal travmalarının nedenleri öykü sonuna kadar ilgi çekiciliğini koruyor. Matthieu Amalric ile Benicio Del Toro, bazı yanlarıyla birbirlerine taban tabana zıt iki karakteri başarıyla canlandırıyorlar. İnanç konusundaki tartışmaları başta olmak üzere iki karakterin kültürel farklılıkları ve benzerliklerinin yönetmen tarafından incelikle vurgulandığının da altını çizmek gerekiyor. “Düş ve Gerçek” karakter dramlarını sevenler için haftanın en iyi filmi olabilir.

Filmin Notu: 6.5

Yazı: Mehmet Açar