Alman Michele Ufer, hayli ilginç bir hikâyeye sahip. Kendisi, Argos Kültür Sanat Vakfı’nın düzenlediği, devam eden Likya Yolu Ultra Maratonu’nun bu yılki katılımcılarından. Aslen psikolog. Sporculuğu amatör. Futbol oynuyor, dağa tırmanıyor, gezmeyi seviyor. Şili, görüp bayıldığı yerlerden. Bir gün “Şili’de Atakama Çölü Ultramaratonu” ilanını görüp adını yazdırıyor.

En az 1 yıl öncesinden çalışmaya başlamak gerekse de Ufer, maratona 3 ay kala hasbelkader haberdar olduğundan doğru dürüst çalışamıyor. Bırakın 250 km’lik bir ultramaratonu, daha önce 5 kmbile koşmamış birinden bahsediyoruz! Bu haliyle 110 yarışçının arasında 7’nci geliyor... İşte Ufer’in sırrı, bu yazının da konusu: Zihinsel antrenman. Sporcuların performans artırmak için kullandığı bir yöntem. Diyelim koşucusunuz... Hareketlerinizi yoğun bir şekilde zihinde canlandırarak maratona hazırlanıyorsunuz. “Fiziksel bir antrenman olmadan vücut yarış sırasında o enerjiyi nasıl buluyor” diye sorabilirsiniz. Cevabı, İngiliz psikolog ve fizikçi Dr. William Benjamin Carpenter’ın 1873’te yaptığı araştırmada: Fiziksel olarak yapmak istediğimizi zihinde hakkıyla canlandırdığımızda, kaslarda o hareket için gereken elektriksel akım oluşur. Ufer, detayları anlatıyor...

"Yarış sonunu kafamda canlandırdım."

Atakama öncesi nasıl çalıştınız?

Haftanın 4 günü antrenman yapıyordum. İlk gün bir saat rahat koşu, 2’nci gün 1.5 saat hızlı koşu. 3’üncü gün yine 1.5 saat dağlık alanlarda ine çıka. Ortalama 1000 m yüksekliğe çıkmış oluyordum. 4’üncü gün sırt çantamla beraber uzun mesafe koşuyordum.

Zihinsel antrenmana ne oldu?

Onu her gün yaptım. Ama benim kadar sık yapmanıza gerek yok. Önemli olan şuuraltını harekete geçirmek. 1-2 kere iyi konsantre olup hedefinize odaklanmanız yeter. Güveniniz yerine gelmişse, başaracağınıza inanıyorsanız ve içiniz rahatsa ayarlarınız tamam demektir.

Nasıl yaptığınızı anlatın.

Sondan başladım. Finiş çizgisine ulaştığımda neler hissedeceğim, vücudum nasıl olacak; yorgun muyum, terli mi, hava sıcak mı soğuk mu, ne tür sesler duyuyorum, hangi kokular var, diye her şeyi mümkün olduğunca kafamda kurguladım. Sonra, ilk gün nasıl koşacağım, etrafta nasıl bir manzara olacak gibi detayları düşündüm.

Fiziksel performansınızı hiç düşündünüz mü?

Hayır. Ama fiziki gücümle ne gibi hedeflere ulaşmıştım diye eskiyi bir gözden geçirdim. Bir dağa tırmanmıştım. O kadar hızlıydım ki profesyonel sporcular bile geride kalmıştı. Tepeye çıktığım anı tüm detaylarıyla anımsamaya çalıştım. Yeni bir maceraya atılmadan önce geçmişteki başarıları hatırlamak beyne “Yeniden başarabilirsin” mesajı veriyor.

Nerelerde çalıştınız?

Parkta, evde. Hipnotize olunabilecek her yerde.

Kendi kendine hipnoz olunuyor mu?

Tabii. Çok kolay. Teknikleri var. Bir kitap okuyorsunuz diyelim. Öyle dalmışsınız ki etraftaki hiçbir şeyi duymuyorsunuz. Bu da bir çeşit transtır.

Nasıl yapılıyor?

Olabildiğince sakinleşmeniz lazım. Sonra bir noktayı kendinize hedef alıp devamlı oraya bakın. Bu, transa geçmenizi sağlar. Monoton bir şekilde aynı hareketleri tekrar etmeniz de işe yarar. Bisikletin üstünde düzenli olarak pedal çevirmek gibi... Sonra düşünmek istediğiniz ne varsa aklınıza getirin.

“Üniversiteye hazırlanan için de geçerli!”

Zihinsel antrenman, sporda kişisel gelişim mi?

Kesinlikle. Spor psikolojisi alanına giriyor.Sadece spor değil, ev hanımından tut üniversiteye hazırlanan öğrenciye kadar herkes bu yöntemi uygulayabilir. Teknikler aynı.

Çok beğendiğim bir sporcu var diyelim.

Tekniğini hayal ederek onun gibi olabilir miyim?

Mümkün. Önce tepeden kendinizi seyrettiğinizi düşünün ve onun gibi koşarken nasıl göründüğünüzü hayal edin. Sonra işi içselleştirmeye çalışın. O anın size neler hissettirebileceğine yoğunlaşın.

Maraton için sadece zihinsel olarak çalışsam...

Tabii ki hayır. Zihinsel antrenmanın etkisi tartışılmaz ama fiziksel antrenmanın yerini tutmak için geliştirilmiş bir yöntem değil.

Haber: Pınar Erbaş