“Bak ben kendimden biliyorum. Gençliğimde ufak tefek bir kadındım. Hâlâ da öyleyim. Ha ha ha... Boylu boslu, kaslı maslı, yakışıklı mı yakışıklı bir erkek benimle ilgilendi mi döner arkama bakardım, bu kime baktı diye. Diyelim iş ciddiye biniyor, inanamazdım bir türlü beni beğendiğine, sevdiğine. Neden? Çünkü kendimi beğenmezdim, o küçücük halimle beğenileceğime, sevileceğime inanmazdım. Sonra ne olurdu? Bu adamlarla ilişkilerim yolunda gitmezdi, nihayetinde de biterdi.”

“Aysel Teyze, anlattıklarının benimle ne ilgisi var?”

“Yani yüzüne vurayım mı istiyorsun? Sen de şimdi kendini beğenmiyorsun ya oğlum... Bu duygular içinde ilişkiye girdiğin kadınlar seni bırakıp giderler. Ya da işi onlara bırakmadan sen kendin bozarsın. Neden? Çünkü kendini beğenmiyorsun.”

Bahadır şöyle bir vücuduna baktı.

“Yoo, ben kendimi beğeniyorum. Hiç fena değilim. Haftada üç gün en az üç saat spor yapıyorum.”

“Yüzün, gözlerin ne olacak?”

“...”

“İnsanın gözleri yüzü, kalbinin ruhunun aynasıdır.”

“...”

“Bahadır...”

“Efendim?”

“Bırak saçların uzasın. Her gün sakal tıraşı da olma çocuğum.”

“...”

“Bırak beyazların görünsün.”

“...”

“Kendin gibi olmaktan daha çekici bir şey yok hayatta. Bununla ilgili eski bir hikâyem var ama sonra anlatırım. ‘Kalkmam lazım.’ Ha ha ha...”

Bahadır o akşam, uğrak mekânlardan birinde arkadaşlarıyla buluştu. Telefonunu her zamanki gibi masanın üzerine koydu. İçeri girmeden önce yazdığı ve “beni ara” diye bitirdiği mesajına karşılık bekliyordu. Hesapta telefonunun ekranı aydınlanacak, yanına beş yıldız eklediği isim görünecek, arkadaşları ekranı gördükten sonra telefonunu alıp konuşmak için dışarı çıkacaktı. Telefonu beklediğinden erken çalınca, umursamaz bir tavırla eğilip ekranına baktı. Başında iki yıldız olan isim, onu hayal kırıklığına uğrattı. Arkadaşlarından biri,

“Abi sen rütbeyi düşürmüşsün” deyince masada bir kahkaha koptu. Bahadır hırslanmıştı.

“Beş yıldızlı, beş dakikaya arar.”

Ancak ne beş dakika içinde ne de gecenin ilerleyen saatlerinde telefonu çaldı. Hayatında ilk defa “beni ara” dediği bir kadın, onu aramamıştı. Hayatî bir durum olmalıydı. Kendini buna ikna ederek, çağrı beklediği numarayı birkaç kez aradı ama uzun uzun çalan telefon açılmadı. Bahadır beş yıldızı uygun gördüğü diğer isimleri denedi. Biri ona şöyle yazdı:

“On dakika sonra sana dönüyorum tatlım.”

Bahadır, gözü telefonunda beklerken, omzuna bir el vurdu.

“Sürpriiizz!”

On dakika sonra telefonuna beklediği, yanı başında duruyordu.

Şaşırmıştı ama bozuntuya vermedi.

“Aa sen burada mıydın?”

“Evet tatlım.”

“Görmedim, af edersin.”

“Nasıl göreceksin tatlım, kuytulardaydım. Ben seni içeri girerken gördüm ama yalnız değildim gelemedim.”

Arkadaşları dikkat kesilmiş, Bahadır’la ayaktaki kadını dinliyorlardı.

“Tatlım isterdim sana geleyim bu gece, ama meşgulüm” dedikten sonra göz kırptı, Bahadır’ın yanağından makas alıp uzaklaştı.

İlk espriyi yapan, fırsatı kaçırmadı.

“Abi senin rütbeyi sökmüşler haberin yok.”

Masada ikinci kez kahkaha koparken Bahadır telefonunu alıp kalktı. Dışarı çıkmak için tam barın ağır kapısını açmıştı ki, içeri girmek için adım atan genç kadınla yüz yüze geldi. Bahadır bu gece yanılmış olabilirdi ama o bakışların “yalnızım ve senden hoşlandım” dediğinden emindi.

“Sigaran var mı?” sorusuyla şansının döndüğünü düşündü.

“Yok ama senin için bulurum.”

Beraber dışarı çıktılar. Bahadır kapı önündekilerden bir sigara ve ateş rica etti. Sigarasını yakarken,

“Ben Bahadır” dedi.

“Melodi.”

Ayaküstü tanışmanın ardından içeri girdiler. Bıraktığı masada oturmaya devam eden arkadaşlarına bir bakış fırlatıp, bara oturması için Melodi’nin taburesini çekti. Bahadır, onunla alay eden arkadaşlarına “İstediğim her an bir kadın bulabilirim” mesajı verdiğine inanırken, aralarından biri şöyle diyordu:

“İyice paçozlara düştü bu herif.”

12. bölüm 8 Haziran 2018 Cuma hthayat.haberturk.com’da...

Diğer bölümler