Ben çalışan bir kadınım ve aynı zamanda evliyim. 1 çocuğum var. İşimden çok sıkıldım ve kendime yeni bir iş kurmakistiyorum. Üstelik bilmediğim bir alanda da değil, yine kendi işimle ilgili kendi yerimi kurmak istiyorum. Bu fikrimi ailemle paylaştım fakat inanmayacaksınız ama ne olumlu ne de olumlu bir tepki aldım. Sanki bundan hiç bahsetmemişim gibi davranıyorlar. Sonra bu durum gelir gider dengemize etki edeceği için konuyu tekrar eşimle paylaşmaya karar verdim ve konuştum. ama sadece ben anlattım o dinledi. Beni yüreklendirecek herhangi bir şey söylemedi ben o kadar hevesliyken.

Bu işi yapabileceğime dair kapasiteyi kendimde görüyorum. Bu zamana kadar maaşlı bir işte çalışmanın pişmanlığını yaşıyorum bu aralar. Çalıştığım işte profesyonel olduktan ve nasıl çekip çevrilebileceğini kavradıktan sonra kendi işimi kurmaya karar verdim. Okuyunca gayet mantıklı geliyor, biliyorum. Ailemin desteklememesinin sebebini anlayamıyorum. Gerekli sermayem var, nasıl idare edilebileceğini de biliyorum. Eşim yapabileceğime inanmıyor mu acaba? Bana olumsuz bir tavırla net bir biçimle yaklaşmasa bile hiçbir destek vermemesi ve beni kendi halime bırakması hevesimi inanılmaz derecede kırdı.

Kendisi de maaşlı bir işte çalışıyor ve gelirimiz çok şükür ailemize yetiyor. Hatta ben işten çıksam bile rahatlıkla geçinebiliriz. O yüzden bu işten çekinmesi için bir sebep yok. Onları ihmal edeceğim bir durum da yok. Umarım bu durum işten elde edeceğim gelirin onunkinden fazla olması fikrinden kaynaklanıyorsa çok üzülürüm. Sonuçta ben ailemiz ve kendim için yeni bir şey yapmaya çalışıyorum. Benden manevi desteğini esirgemesinin sebebi ne olabilir? Kendimi manevi olarak zayıf düşmüş hissediyorum...

Rumuz: Hermione