Uyurken kimseyle yan yana olmaktan hoşlanmıyorum ve eşim bunu kişisel bir sorun gibi algılıyor. İlişkimiz gayet güzel gidiyor, deli dolu aşık olacak yaşı geçmiş olsak da birbirimize karşı gayet güzel hisler besliyor, birçok şeyi paylaşabiliyor ve gayet iyi anlaşıyoruz. Ortak hayatımız tam da istediğimiz gibi.

Şimdilik tek sorunumuz benim beraber uyumak istememem. Daha doğrusu bunu o kadar büyütüyor ki başka bir gündemimiz olmuyor. 3 aydır evliyiz ve bunun bir kısmı balayı, tatil, ziyaretler falan derken geçti. Normal düzenimize döndüğümüzde ortaya çıkan bu farklılık sorun olmaya başladı. Eşim bunun onu yeteri kadar sevmediğimi gösterdiğini düşünüyor. İlişkinin başında böyleysek biz çok sürmeyiz diyor, ki benim kırıldığım yer de bu oldu.

Severek evlendik ve bence gayet iyi bir ilişkimiz vardı. Ben çocukluğumda bile, çok zengin bir aileden gelmememe rağmen, tatillerde o kadar çok mızmızlanırdım ki, annemler ben ve kardeşime ayrı yataklı bir yer bulmak zorunda kalırdı. Şu an eşimle aynı yatağı paylaşıyoruz fakat ben uyurken sarılmaktan hatta yakın durmaktan bile hoşlanmıyorum. Artık sorun sadece eşimin üzülmesi de değil, benim de aklıma bazı düşünceler girdi. Ya onu gerçekten sevmiyorsam? Ona tahammül edemediğim için bunları hissediyorsam? İnsanların sevdikleriyle uyumaları hakkında söyledikleri romantik sözleri düşününce, acaba gerçekten bir sorun mu var diye düşünüyorum. Bunun dışında sevdiğimi gayet belli ediyorum.

Gerçekten yardıma ihtiyacım var. Artık kendimi ikna edemiyorum ki eşimi edeyim! Eğer bu bir sorun değilse bile bunu çözemeyişimiz ikimizi de ilişkimizin bittiğine inandıracak ve evliliğimin sonu olacak. Böyle hissetmem normal mi? Buna eşimi nasıl ikna edebilirim? Yoksa kendimi mi değiştirmem gerekiyor? Evliliğimi kurtarmama yardım edin…

Rumuz: Yalnız kurt