Eşimle 4 senelik evliyiz ve 1 çocuğumuz var. Aslında sevgi ve saygıyla başladı evliliğimiz. İş yerinde tanıştık, 1 yıl kadar sevgili kaldık ve sonra nişanlanıp evlendik. Ben daha önce hiç evlenmedim ama eşim bir kere evlenip boşanmış. Bu süreç biz sevgili olmadan iki sene önce sonlanmış. Eski eşinden ayrılmalarının sebebi eşinin onu aldatması. O sebeple güven konusunda çok hassastır kendisi. Sadece ilişkileri konsunda değil çevresiyle olan iletişiminde de böyle. Kolay kolay kimseye güvenmez ve sırrını açmaz. Doğal olarak bu olay onu çok yıpratmış ve üzmüş. Sonuçta kim böyle bir şey yaşamak ister ki?

Gelelim benim durumuma. Onun bu güvensizliği beni de kötü etkiliyor ve sonuçta benim hayatıma da yansıyor. Kendisi sürekli tetikte bekliyormuş gibi devamlı bir kontrol durumunda. 4 seneden sonra bu durum beni fazlasıyla yormaya başladı. Gerçekten kötü niyetli ve onu aldatmaya meyilli biri olsam anlayacağım ama...

Belki inanmayacaksınız ama ben telefonla konuşurken sürekli çaktırmadan olduğum yere geliyor. Bunu kendisini güvende hissetmek için mi yapıyor yoksa artık bir refleks mi oluşturdu bilmiyorum. Bir yere giderken devamlı nereye kimle gittiğimi soruyor. Ben zaten gitmeden önce bunları ona aktarıyorum ama yeniden sorma ihtiyacı duyuyor. Bir süreden sonra "Eşim bana güvenmiyor." düşüncesi büyüyor insanın kafasında. Eski eşi ona ihanet etti diye benim de etmem gerekmiyor ya!

Haklı olarak böyle bir güvensizlik psikolojisi içerisine girmiş. Biz sevgiliyken işler resmiyet kazanmadığı için daha rahattı herhalde. Bu kadar sorup soruşturmazdı. Şimdi de inanılmaz kötü bir seviyede değil bu durum ama yine de karşıdaki partnerinin sana güveninin her an kırılabileceğini düşünerek yaklaştığını bilmek insanı üzüyor ve endişelendiriyor.

Bu konuda psikolojik bir yardım olması bana kalırsa faydalı olur ama buna yaklaşacağını düşünmüyorum. Birkaç kere lafını açar gibi oldum ama kendisinin sürekli soruşturan bir yapısının olduğunu reddediyor. Ne yapmam gerekir sizce? Bu durum bana da ağır geliyor...