Almanya (1000’in üzerinde orman anaokulu var), İskandinavya ve İngiltere’de, son zamanlarda bunlardan ilham alan Amerika’da da çocukları eğitim için binaların içine sokmak yerine ormana davet eden okullar bulunuyor. İstanbul gibi ağaç adedi sayılı bir şehirde yaşıyor olsak da çok iç acıcı bir fikir olduğunu düşündüğüm orman okullarından biraz bahsetmek istiyorum.

Duvarlar ve çatılar yok

“Orman okulu, açık hava ve ormanlık alanda eğitim kapsamında yer alırken bu anlayışları daha da zenginleştiren özel bir öğrenme yaklaşımı” diyor konuyla ilgili kaynaklar. Bu eğitim sisteminin içinde duvarlar ve çatılar yok. Acil durumlarda kullanılabilmesi için birkaç kapalı alanı var. Dallar, yapraklar, toprak, temiz hava, hayal gücü var. Çocuk pasif bir öğrenici konumunda değil, bir kâşif olarak konumlanıyor. Açık havada, büyüklerin gözetiminde oyun oynuyor, merak ediyor, bedenini çalıştırıyor, koşuyor, tırmanıyor. Yani çocuklar açık havada oynarken ne yaparsa onu yapıyor.

Okulda öğrenilen dersleri de burada öğreniyor. Risk almasında sakınca görülmüyor (tüm gününü ormanda geçirecek çocuğa “Ağaca çıkma!” denmesi saçma olmaz mı?), soğuk havadan korkulmuyor (daha sıkı giyiniliyor), doğayla sürekli temas halinde olan çocuklarda dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu gibi rahatsızlıklar oluşmuyor. Sistemin içinde çocukların istek ve talepleri merkezde bulunuyor.

Bana kalırsa bir cennet

Ana yönelim okul öncesi çocukların orman okullarına gitmesi şeklinde olsa da Avrupa’daki sistemlerde bu okulların ilkokul ve ortaokul seviyelerinin de olduğunu görüyoruz. Bu çocuklar üniversiteye girerken ya da iş ararken yaşıtlarıyla aynı fırsatlara sahipler. Bir dezavantaj yaşamıyorlar. Yalnızca yaşıtlarına göre çok daha doğalarına uygun bir ortamda yetiştikleri için dışarıdaki insanın insanı ve insanın doğayı yediği sisteme biraz yabancı kalıyorlar.

Bana kalırsa orman okulu bir cennet. Bütün gün istediği gibi oynamış, doğada bulunmuş bir çocuktan daha güzel ne olabilir derseniz gerçekten verecek bir cevabım yok. Türkiye için şimdilik asla olamayacak bir hayal gibi gözükse de yanda duyuracağım eğitim minik bir kıvılcımın parlama ihtimalini müjdeliyor...

Yazı: Damla Çeliktaban