Şöyle bir durun ve düşünün, “Benim çocuğumu ne mutlu eder?”

Büyük olasılıkla ona bir şeyler aldığınızda mutlu oluyordur. Oyuncak? Yeni bir bilgisayar oyunu? Parka gitmek? Belki de sadece bir lolipop onu mutlu edecektir. Belki de, uyku saatinden bir saat geç yatmaktır onu asıl mutlu eden. Hemen hemen bütün çocuklar fast-food tüketmeyi sever mesela. (Onu bazen yetişkinler de çok seviyor ama bu başka bir zamanın konusu.) Yine de, günümüzde ebeveyniyle çocuğu mutlu eden şeylerin dinamikleri birbirinden kat kat farklı. Ve bir taraf mutluysa, diğeri de mutlu mu oluyor, bu kısmı da tartışmalı. Neden mi? Çünkü bugünlerde ebeveynler çocuklarını hunharca mutlu etmeye çalışıyorlar da, ondan.

Ne kadar yürekli bir söylem, değil mi! Aslında değil. Elbette ki asli görevimiz mutlu çocuklar yetiştirmek. Evet, mutlu bir çocuk harika bir şey. Ama sizin işiniz, çocuğunuzu mutlu etmek mi, yoksa ona nasıl mutlu olacağını öğretmek mi? İşte bu ikisi, birbirinden çok farklı şeyler. Onlara mutlu etmeyi öğretmek, daha önemli çünkü:

Eğer çocuğunuza mutlu olmayı öğretmek yerine mutlu etmeye odaklanırsanız, o zaman mutluluğunu başka yerlerde arayan ve hep bir başkası sayesinde mutlu olabilen bir insan yetiştirmiş olursunuz. Bundan vazgeçin. Sizin asli göreviniz, büyüdüğünde size hiçbir açıdan ihtiyaç duymayacak kadar yeterli bir birey yetiştirmek. Sadece mutlu edebilmek yetse, o yetişkin olduğunda onu kim mutlu edecek? Artık siz de etrafta yokken onu kim mutlu edecek? Bu işi bir gün, eşleri mi üstlenmek zorunda kalacak? İyi de, bu iş oldukça zor bir iş. Ve inanın, eninde sonunda başarısız olacaklar.

Dünyanın en iyi pedagogundan tavsiyeler

Eşinizin sürekli sizi mutlu etmesini beklediğiniz bir ilişki düşünün. O ilişkinin üzerindeki gerginliği düşünün. Herhangi bir günde, taraflardan biri mutlu değilse, bu diğerinin kabahati olmak zorunda mı? Kötüye kullanma ya da ihmalin içinde bulunduğu hatalı ilişkileri kenara koyalım, normal bir ilişkiden söz edelim. Sıradan bir ilişkinin içerisinde de, her şey yolunda giderken, mutluluğunuz başkasının değil, bireyin kendi elindedir. Öyle değil midir?

Eğer gerçekten mutluluğu, uzun sürecek, anlamlı bir mutluluğu arıyorsanız gidin alın. Onu size kimsenin hediye paketinin içinde getirmesini beklemeyin. Çünkü ya çok uzun sürecek bu, ya da zaten imkansız. Mutlu olmak tamamen insanın zihniyle alakalı bir konu. Herkesin bu noktadaki yolculuğu farklı ve insanı farklı yerlere götürebilir. Ancak, çocuklar bunu anlayamaz, en azından henüz anlayamazlar.

Doğru insanı bulmak mutluluğu bulmak konusunda size yardımcı olabilir. Doğru insan harika bir şeydir, mutluluk verici de bir şeydir. Zamanla mutluluk seviyenizi daha da arttıracak bir şeydir o insanla bir hayat geçirmek. Ama bazen ilişkiler de başarısız olabilirler, olamazlar mı? Ne yapacağız o zaman? Mutluluğu bize getirecek diğer kişinin arayışındayken mutlu olma ihtimallerini kaçırmaz mıyız? Mutluluğu kaçırmak demişken, bunu çocuklarımıza da yapıyor muyuz acaba? Her şey yolunda gitmeden asla mutlu olunmadığını onlara gösterecek şekilde mi model oluyoruz onlara acaba?

Mutlu bir çocuk yetiştirmenin en temel anahtarı insanın kendisinin mutlu olması. Ona, böyle ufak şeylerle mutluluğu bozulmayan, özünde mutlu bir insanı model olarak gösterin. Yeni bir araba sadece yeni bir taşıma aracadır örneğin, mutluluk kaynağı değil. Onun en sevdiği restoranda yemek ise, yarın ne yediğini unutacağı düşünülürse, pek uzun süreli bir mutluluk sayılmaz.

Mutluluk yolculuğu sizi ve ailenizi nereye doğru götürürse götürsün, çocuklarınıza mutluluğu nasıl öğreteceğinizle ilgili olarak düşünün. Unutmayın, çocuklarınız yalnızca yemek yemeyi falan değil, bütün her şeyi ama her şeyi sizden kopyalar ve öğrenirler.

Kaynak: Bill Flanigin. Şuradan alındı: https://www.huffpost.com/.

Çocuğunuzla güçlü ilişki kurmak için 10 alışkanlık

Çocuklarımızla aramızdaki güçlü bağın kopmasını engellemenin tek yolu, günlük ilişki alışkanlıkları edinmektir.

11

İlişkilerde yakın bağlar, çocuklarımız için olduğu gibi biz ebeveynler için de gereklidir. Çocuğumuzla aramızdaki ilişki güçlü olduğunda aynı zamanda da sevgi doludur - yani verdiğimiz kadar karşılık görürüz. İşte bu, ebeveynlik süreci boyunca verdiğimiz çabanın ve uğraşların karşılığıdır. Bu bağ aynı zamanda çocuklarımızın kurallarımıza kendi istekleriyle uymalarının tek sebebidir. Ebeveynlerine güçlü bir şekilde bağlı olan çocuklar, iş birliğine açık olurlar. Kendileri için en iyinin ne olduğunu bildiğimize güvenir, daima yanlarında olduğumuzu bilirler. Ancak hepimiz insanız. An gelir, elimizden gelen tek şey çocuğumuzun yalnızca temel ihtiyaçlarını karşılamak olur. Ebeveynlik dünyadaki en zor iştir; tüm gün başka bir işte çalıştıktan sonra elimizde kalan boş zamanlarda yapabildiğimiz bir iş. Çocuklarımızla aramızdaki güçlü bağın kopmasını engellemenin tek yolu, günlük ilişki alışkanlıkları edinmektir. Peki, ne tür alışkanlıklar?

1- Çocuğunuza her gün birkaç kez sarılın Çocuğunuza sabah uyandığınızda, hoşça kal derken, tekrar bir araya geldiğinizde, akşam yatarken sarılın. Ergenlikteki çocuğunuz kapıdan içeri adım attığında ilk iş olarak sarılma girişimlerinize olumsuz yanıt veriyorsa eğer, yaşı büyük çocuklar söz konusu olduğunda bağlantı kurabilmek için yavaş ve dikkatli bir şekilde hareket etmek gerektiğini hatırlayın. İçecekle sakinleşmesini sağlayın ve hafif fiziksel temaslarla sohbet etmeye başlayın.

2- Geçişlerden önce bağlantı kurun Çocuklar bir şeyden diğerine geçiş yaparken zorluk yaşarlar. Çocuğunuzun gözlerinin içine bakarak, adını söyleyerek ve biraz kıkırdamasını sağlamak için onunla oyun oynayarak geçiş boyunca kendini idare edebilmesi için ihtiyacı olan içsel kaynaklara eriştiğini garantileyebilirsiniz. Uyanma vakti geldiğinde çocuğunuza beş dakika boyunca sarılarak, uykudan giyinme ve diş fırçalama gibi yürütme işlevlerine geçişini kolaylaştırabilirsiniz.

3- Oyun oynayın Kahkaha ve eğlence, her ikinizde de endorfin ve oksitosin hormonlarını uyararak çocuğunuzla temas halinde olmanızı sağlar. Oyun oynamayı günlük bir alışkanlık haline getirmek, çocuğunuza yalnız hissetmesine ve bu yüzden daha fazla yaramazlık yapmasına neden olacak endişeleri aşması için bir şans verir. Ve oyun, çocukların işbirliğine olan heveslerini arttır.

4- Çocuğunuzla bağlantı kurarken tüm teknolojik aletleri kapatın Çocuğunuzu dinlerken telefonunuzu ya da çalan müziği kapadığınızda, çocuğunuz ebeveynleri için ne kadar önemli olduğunu hissedecek ve emin olun ki bunu hayatı boyunca unutmayacaktır. Bu durum özellikle araba içerisinde çok önemlidir; çünkü arabada göz temasından yoksunluk baskıyı azaltarak çocukların daha rahatça açılmalarını ve düşündüklerini paylaşabilmelerini sağlar.

5- Özel zaman ayırın Her gün, her çocuğunuz için ayrı ayrı 15 dakika. Bu süre boyunca hem kendinizin hem çocuğunuzun isteklerini değişimli olarak yapmaya çalışın. Onun günlerindeyken, siz yalnızca sevginizi gösterin ve bırakın çocuğunuz yönlendirsin. Kendi günlerinizde ise zamanı aktivitelerle doldurma dürtüsüne direnin. Bunun yerine çocuğunuzun sorunlarını çözmesini yardımcı olacak tedavisel oyunlar oynayın.

6- Duyguları hoş karşılayın Bazı anlarda uygunsuz olabilir; ancak çocuğunuz duygularını ifade etmeye ihtiyaç duyar. Aksi takdirde bu duygular davranışlarını etkilemeye başlar. Bu yüzden çocuğunuzun duygu patlamalarını kabullenin, öfkenin sizi tetiklemesine izin vermeyin ve öfkenin ardında gizlenmiş olan gözyaşlarını ve korkuları hoş karşılayın. Unutmayın ki çocuğunuz size yanınızda ağlayacak ve kimseye göstermek istemediği yönlerini açık edecek kadar güveniyor.

7- Dinleyin ve empati kurun İlişki dinlemeyle başlar. Kimi şeyleri çocuğunuzun bakış açısından görebilme alışkanlığı çocuğunuza saygıyla yaklaşmanızı ve karşılıklı fayda sağlayacak çözüm arayışlarınıza girmenizi sağlayacaktır. Çılgına dönmenize sebep olan davranışların ardındaki nedenleri görmeniz kolaylaşacaktır. Aynı zamanda empati kurmayı öğrenerek kendi duygularınızı kontrol etme konusunda da gelişeceksiniz.

8- Yavaşlayın ve anın tadını çıkarın Çocuğunuzla anı paylaşın; çilekleri yemeden önce koklamasına izin verin, ellerinizi akan suyun altına koyun ve birlikte akan suyunu serinliğini hissedin. Saçlarını koklayın, kahkahasını dinleyin. İçinde olduğunuz anın görkeminde bağlanın.

9- Yatakta sohbet edin Karanlıkta sarılıp sohbet edebilmek adına çocuğunuzun yatma vaktini biraz erkene alın. Bu samimi, güvenli anlar, çocuğunuzun anlatmak istemediği sorunlarını yüzeye çıkarmasına teşvik eder. O anda yapabileceğiniz bir şey olmasa da yalnızca dinleyin. Duygularını tanıyın. Ona endişelerini ve korkularını anladığınızı, yarın birlikte çözüm arayacağınızı söyleyin.

10- Ortaya çıkın Çocuğunuz evden ayrılmadan önce onunla geçirebileceğiniz yaklaşık 900 hafta var. Siz daha zamanın nasıl geçtiğini anlamadan gitmiş olacak. Çocuğunuzla vakit geçirirken o an yalnızca orada olun. Bunu her zaman yapamayacaksınız. Ancak her gün biraz çabaladıkça kendinizi zamanla daha çok yaparken bulacaksınız. Çünkü bu yöntemin unutulmaz anlar yarattığını fark edeceksiniz.