Yakın zamanda ikinci çocuğuma doğum yaptım. İki çocuklu olmanın ilk birkaç haftasının, kendine göre zorlukları vardı. Hiç kimse yeterince uyuyamıyordu ve ben, sürekli ailemizin yeni üyesiyle ilgilenmek durumundaydım – küçük oğlumla. Eşim, devreye girdi ve büyük kızımıza bol bol sevgi ve ilgi vermeye başladı; aslında gece gündüz bu yeni bebekle ilgilenmekten oldukça memnundum. Yılın büyük bir kısmı boyunca vücudumu işgal etmiş olan bu küçük insanı daha yakından tanımak hoşuma gidiyordu.

Yapılacaklar listemde daha fazla şeyin olduğuna şüphe yoktu; ama genel olarak hayatım daha da zor gibi değildi. Evet, geceleri ağlayan yeni bir bebek vardı; ama yine de her zaman yaptığımız şeyleri yapmaya devam ediyorduk. İki çocuklu hayatımın beşinci ayında, söylediğim her şeyi geri alıyorum. Doğum hormonlarının ve yeni doğan kokusunun sarhoşluğu geçti artık; iki çocuklu gerçek hayat başladı – bir okul öncesi çocuk, bir de bebek. Şu an tüm benliğimle iki çocuğa sahip olmanın şaka olmadığını söyleyebilirim. İşte hayatımın nasıl değiştiğine dair birkaç şey:

1- Dinlenme zamanı diye bir şey kalmadı

Tek çocuğum varken, ara sıra dinlenebiliyordum. Kendime ayırabileceğim fırsatlar geçiyordu elime; kızımı arkadaşına oynamaya yolladığımda ya da kreşte olduğu saatlerde sessizliğin tadını çıkarabiliyordum. Bu günlerde ise, kızım okuldayken, oğlum ağlıyor, emiyor ya da yeni çıkan dişlerini meme uçlarımı kullanarak kaşımakla uğraşıyor.

2- Uyku komplike bir hal aldı

Belki bazı bebekler uyuyordur; ama benimki uyumuyor – en azından 20 dakikadan fazla. Kızım da uyku konusunda hala işleri yoluna koymaya çalışıyor. Yani kısacası pek uyuduğum söylenemez. Çoğu geceler şu şekilde geçiyor: Biri uyuyor, diğeri kalkıyor; diğeri uyuyor, öteki kalkıyor. Emzirme, kabuslar, öksürükler, tuvalet yolculukları arasında sanki tüm gece boyunca kovalamaca oynuyorum.

3- Sürekli egzersiz yapmak istiyorum, ama genelde yapamıyorum

İki çocuk sahibi olunca, tek çocuğum varken ya da hiç çocuğum yokken neden hayatımın her günü egzersiz yapıp kendini harika hissetmediğimi ve fit bir vücuda sahip olmadığımı merak etmeye başladım. Çünkü şimdi, biraz egzersiz için suç bile işleyebilirim. Çoğu günler egzersiz yapmaya niyetleniyor, yapamayınca da hayal kırıklığına uğruyorum. Ve spor salonu üyeliğim var… Çocuk bakımı ile birlikte! Ama önceden aramanız gerekiyor ve bir şekilde bebeğin uyku saati ile asla uyuşmuyor.

4- Aynı anda çok sayıda iş yapmak bambaşka bir boyuta taşındı

Aynı anda birden çok görevi yerine getirme konusunda iyi olduğumu düşünürdüm. Ama şu an kendimi tek başına ordu gibi iş yapan biri gibi hissediyorum. Yemek yapmak, banyo saati, yatma zamanı ve klavyede yazı yazmak, şu an yaptığım gibi, tek elle hallediliyor – kucakta bir bebekle birlikte.

5- Üstesinden gelmeyi öğrendim

Az çok kendi programlarına sahip iki çocukla birlikte, gün içerisinde aksayabilecek birçok şey var. Ebeveyn olarak, bu süreçte, tüm bu çılgınlıklara uyum sağlamayı öğrendiğimi hissediyorum. İhtiyaç sebebi ile daha rahat ve hatta daha da iyi bir anne haline geldim.