Bazı zamanlar vardır. Gününüz Zor geçmiştir, enerjiniz kalmamıştır, yorgunsunuzdur ya da kafanız bir şeye takılmıştır. Ebeveynlerin böyle anları, çocuklara karşı tahammüllerinin düşük olduğu, aslında kolayca atlatabilecekleri yaramazlıklara bile dayanamadıkları zamanlardır. Böyle anların sayesinde haddinden fazla bağırırken bulursunuz kendinizi, beklenmedik bir kızgınlık ya da sabırsızlık tepkisi verirsiniz çocuğunuza karşı… Sonrasında pişman olursunuz ama bir kere kızmışsınızdır işte… Bu zorlu anların sonrasında çocuklarla arayı düzeltmeye çalışmanın büyük önemi vardır. Bu çaba, ilişkilerimizin derinleşmesini ve güven çatlaklarının kapanmasını sağlar, onlara empatinin nasıl yapıldığını gösterir. Aşırı tepkilerin yarattığı pişmanlığın çocuğunuzla olan ilişkinize zarar vermemesi için bazı yollar şunlar:

Hatanızı kabul edin...

Hafif bir ses tonu kullanarak ve başta göz temasından kaçınarak iletişim yolunu açın. Çocuğunuzu sakince sizi dinlemeye davet edin. Aranızda kapalı bir kapı varsa eğer, şunu deneyebilirsiniz: “Bir hata yaptım, bu konuda konuşmak istiyorum. İçeri girebilir miyim?” Girdiğinizde mümkünse eğer çocuğunuzun yanına oturun. İkinizin sığamayacağı bir sandalyedeyse, yakınında olacak şekilde bir yere oturun.

Kendinizi savunmadan ona ne hissettiğini sorun

Ufaklıklar için şöyle bir şey deneyin: “Sana bağırdığımda korktun mu?” Daha büyük çocuklar içinse: “Davranışım yüzünden kötü hissediyorum. Kızgın mısın bana? Öyleyse eğer sorun değil. Ne hissettiğini ve ne düşündüğünü duymak isterim.” Ona tepki verebilmesi için alan bırakın. Zihni ve vücudu hakkında konuşabildikçe olayı işleyebilmesi kolaylaşacak ve olası kin duygularından kurtulacaktır.

Özür dileyin...

Kötü hissettiğiniz şeyin ne olduğunu yaşına uygun bir dille açıklayarak çocuğunuzun deneyimini doğrulayın. “Sana bağırdığım için çok üzgünüm.” Kendinizi savunmak için konuşmayın. Çocuğunuzun yaptığı şey çok mantıksız ve saçma olabilir; ama çocuklar böyledir. Bu saçmalıklara onları incitmeden tepki verebilirsiniz.

Sorun çözüldü; peki bir sonraki durumda nasıl tepki verilmeli

Tepemiz attığında savunma pozisyonuna girip bağırmamaya çalışmak gerçekten çok zordur. Fiziksel tepki göstermemek kulağa hiç de inandırıcı gelmiyor, değil mi? Sizin için uygun olanı bulana dek farklı yollar deneyin. Örneğin kanınızın kaynamaya başladığını hissettiğiniz anlarda kendi kendinize “don”, “dur”, “durakla” gibi şeyler söyleyin. Tek bir kelime bile kendinizi toparlamanızı ve planınızın bir sonraki adımını hatırlayabilmenizi sağlayabilir (10’dan geriye doğru saymak gibi). Mantıklı bir şekilde düşünebilecek kadar sakinleştiğinizde, çocuğunuzun sakinleşmek için neye ihtiyacı olduğunu düşünmeye başlayın.