Çocuğunu evlendikten sonra öğrendim

Merhaba Yeşim hanım, bir çıkmazın içindeyim. Kimseye anlatamadığım bir durum bu. Kocamla tanışmamız ve evliliğimiz toplam 6 ay sürdü. Başta tanımaya çalışırken daha önce bir evlilik yaptığını fakat formalite evlilik olduğunu söyledi. "2 çocuğum var ve asla irtibatım yok" dedi. Başta kabul etmedim, çok ısrar etti ve etkiledi beni. Kabul ettim, evlendik. Buraya geldiğimde ise 7 yaşında bir oğlu daha olduğunu ve üçüyle de devamlı görüştüğünü öğrendim. Her hafta oğlunun bizde kalacağını söyledi. Ben 3 aydır hazmedemiyorum, 3 aydır ağlıyorum, kimseye anlatamıyorum. Bana böylesi bir yalan söylemesini kabullenemiyorum. Çok kıskanç bir kadınım. "Eski eşimle Allah belamı versin konuşmam yok" diyen adamın mesajlarını, konuşmalarını çıkardım. Benim kabul edebileceğim bir şey değil bu. Evet, çocuk var ama bana 7 yaşındaki çocuğunu söylemediği için ve diğerleri de büyük olduğu için ben bunu bilmeden evlendim. 3 aylık evliyim ve aşık olarak evlendiğim eşime her baktığımda tiksiniyorum. Kendime acıyorum. Boşanmak istiyorum, boşanamıyorum. Herkes bilip bilmeden laf söz edecek diye... Kocamın çocuklarının olmasını kıskanıyorum. Ne olur 1 cümle de olsa bana yazın.

Yeşim Tijen'in yanıtı;

"Pollyanna,

Sana göre insan profiterol yer gibi yaşamalı

Bir çamur deryasının içinde

Küçük beyaz mutluluk topları yakalamalı.

Bense vücuduma şiirler saplıyorum durmadan

Sen de bilirsin ya Allah

Dayanabileceği kadar acı verirmiş insana."

Merhaba sevgili okurlarım,

Didem Madak "Allah insana dayanabileceği kadar acı verir" demiş. İnsanın dayanabileceği nedir? Yalana, mesela böylesi büyükçe bir yalana insan dayanabilir mi? Resmen koca bir yalanla kandırılmış okurum. Yalan yerine gerçekler söylenseydi ne olurdu? "Çocuklarım var, onlarla da eski eşimle de görüşüyorum" deseydi bu onu kötü biri mi yapardı? Ya da sorumluluklarını bırakmayan bir adam mı yapardı? Tabi bunu düşünebilmek için kıskançlık duygusundan beyni arındırmak gerekiyor. Ve... Kadın erkekten etkilenmişse istemeye istemeye olsa bile o çocukların varlığını kabul edecekti, aşk böyle bir şey. Şimdi ne oldu? Yalancı bir adamla evli olduğunu anlamış oldu. Daha ne olsun? Güven ölmüş. Allah rahmet eylesin adama. Diriltmek zor olacak, çaba gerekecek. Sizin çocukları olan biriyle evlenmek istememenizden dolayı mı böyle bir yalana baş vurdu bu adam, ilginç gerçekten. Yazımın başındaki sözlere dönersem; Evet, insan başına gelen her şeye dayanabiliyor. Dayanmalı mı? Akıl başka bir şey söyler, kalp başka bir şey. Akıl; bu kadar yüzsüzlük olmaz, bırak bu adamı der ama "ama"sı var. Evlenmişseniz öyle kolay bırakılıp gidilemiyor. Bırakılmayı hak etmiş olsa da gitmek cesaret istiyor. Tabi bir de "ya pişman olursam?" kaygısı var. O da insana adım attırmıyor. Evet sevgili kızım, eğer şimdi giderseniz keşkeniz olma ihtimali olacak. Bu korku sizi bu evlilikte tutmaya devam ettirecek. Çünkü aşkın içinde de Pollyannacılık var. Ya bu yalanı sırf benimle evlenebilmek için söylediyse düşüncesi sizi alıkoyabilir. Tabi bir de affettirme çabaları varsa bu sizi engellemeye başlar. Ya da hiçbir çabası yoksa bile "başkaca yalanları yoktur belki, biraz daha bakayım" diyerek bu evliliğe devam edebilirsiniz. İnsan kendini nasıl da güzel avutup kandırabiliyor değil mi? Hayat bazen Pollyannacılıkla yaşanabilir hale geliyor, belki de ondan.

Yaşadıklarınıza üzüldüm sevgili okurum. Bu kolay hazmedilecek bir yalan değil. Söylediği yalana karşılık affettirici çabalar içinde oluyor mu, bu önemli. "Ben söyledim, oldu bitti" tavırları içindeyse sizi daha zor günler bekliyor demektir. Siz bu çabaları göremiyorsanız ayrılmanızı öneririm çünkü siz bir yalana aşık olmuşsunuz, gerçek karşınızda duruyor. Bir kaosun içine gireceksiniz demek oluyor. İnsan bir şans vermek için çaba, dürüstlük, hassasiyet görmek ister. Diğer yandan, ortada masum çocuklar var. Zaten diğer ikisi büyüklermiş, küçük olan 7 yaşında. Şu an size anlamsız gelecek olsa da "o çocukları hiç kıskanmayın" diyeceğim. Sizinle evli ve çocuklarıyla ne kadar görüşebilecek? Hafta sonları kocanızı küçücük çocuğuyla paylaşamayacak mısınız? İnsan aklıyla kıskançlık duygularını tamamen söndüremezse bile ateşini azaltabilir. Kendi kendinize telkinlerle kendinizi ayarlayabilirsiniz. Ayrı anne babanın çocukları konusunda kıskanmak yerine vicdanınıza seslenin çünkü o çocuklar babalarıyla büyüme şansını kaybetmişler. İnanın çocukların babalarından ayrı büyümeleri hoş bir şey değil. Eğer baba ve anne yeterince ilgilenmemişlerse duygusal tatminsizliklerle, eksiklerle büyüdüklerini bugünden daha çok yarınlarda hissedeceklerdir. O yüzden çocuklar konusunda hassas ve iyi niyetli olmak gerekir. Kendinize güvenemiyorsanız hiç bu yola devam etmeyin derim. Şunu da söylemeden geçemem. Yedi yaşındaki çocuğun sizde hafta sonları kalacak olması ve bunun size adeta dayatılması eşinizin saygısızlığı, terbiyesizliği. Dürüst davranmamış, sizin açınızdan kolay kabul edecek durumlar olmadığını anlayabiliyorum. Neler yapacağınızı kendiniz de yaşadıkça görebileceksiniz. Sizin bu evliliğe devam edebilmeniz, eşinizde gözlemlediklerinizle alakalı olacak. Cesaretiniz ve korkularınız olduğuna göre... Bütün bu yazdıklarımın ardından benim asıl düşüncem "o ne der, bu ne der" diye kimseyi umursamayıp, cesaret edip bu adamdan ayrılmanızdır yavrum. Çünkü adam büyük yalancı, Pollyanna bile böyle bir yalan karşısında Pollyannacılık yapamazdı.

Sevgiler sevgili okurlarıma...

Çözemediğiniz sorunlarınızı yazın, Yeşim Tijen size önerilerde bulunsun.

İşte sorularınızı gönderebileceğiniz adres: yesimilehayatbilgisi@gmail.com