Söyledikleri çok zoruma gitti

Merhaba, 2 yıllık evliyim ve 45 gün önce ilk bebeğim dünyaya geldi. Doğumum sırasında kayınvalidem yanımıza geldi, o sıra son haftadaydım, geldiği günden itibaren eleştirilere başladı. Alınan kıyafetlerin fazla olduğunu, özelde değil de devlet hastanesinde doğum yapmamım ücret açısından daha iyi olacağı gibi gibi... O sıralar doğumun yakın olduğu için gayet sakindim, her lafına gülerek olsun diyerek cevap verdim onu kırmadan. En sonunda doğum yaptım. Eve geldiğim günden itibaren başladı bizim sorunumuz. Öncelikle anneliğimi eleştirdi, sezaryen doğum yaptım üstelik hamileyken kanser teşhisi konuldu ve 17 haftalıkken 5.5 saatlik büyük bir ameliyat geçirdim ve bebeğim 4-5 aylık olunca da tedavim var. Sezaryen doğumun kolay olduğunu onun da doğum yaptığını hiç lohusalık bilmediğini, çocuklarına eşya alamadığını söyledi durdu. Onları geçtim evimde içtiğim su bardağına bile laf etti bir kere içip makineye koyduğum için. Benim de artık sabrım tükendi üstelik bebeğimi emzirme sorunumla uğraşırken ve hiç destekçim yokken. Ben de her yaptığına her dediği lafa karşı çıkmaya başladım. Ve bu süreçte ben daha 5 günlük lohusayken doktor işlerini hallettirdi eşime. Yapacak tabii o ayrı bir konu ama benim en hassas olduğum döneme getirmemeliydi bu işlerini. Evde iyi beslenmem gerekirken kendi ne zaman acıkırsa kalkıp o zaman kendine bir şey hazırladı. Benimle değil de eşimle ilgilendi eşimin ne yiyip ne içmesi önemliydi onun için. Bana değil de eşime bardağa koyup komposto getirdi. Ben onun tarafından hiç önemsenmedim. Benimle ilgili eşime sürekli beni eleştirecek şeyler söyledi, eşim de gelip bana söylüyordu şöyle yapma, bunu yapma, çocuğu böyle tut gibi... Daha 10 günlük sezaryanlıyken eve misafir çağırdı. Ben de bunun doğru olmadığını, bebeğin çok küçük olduğunu ve benim kanser tedavisi göreceğimi söyledim gayet uygun bir dil ile yine kırılmasın diye. Çünkü onun istediği olmadığı zamanlar hemen çocuk gibi küsüyor, eşime tavır alıyordu. Bunları söylediğimde eşim de yanımdaydı, mutfağa geçerek eşime yine her zaman ki gibi usul usul benim misafirleri kabul etmediğimi, çok üzüldüğünü söyledi. Eşim ise hemen benim yanıma gelip insanlara nasıl gelme diyelim gelsinler dedi, onu da kabul ettim. Aslında daha çok şey var ama çok uzatmayayım artık. Geçen gün de eşimle bu muhabbet açıldı ben de annesinin bana yardımı olmadığını, beni strese soktuğundan sütümün kesildiğini, dedikodumu yaptığını söyledim. Söylemez olaydım, eşim benimle konuşmayı kesti. Annesinin haklı olduğunu, benim alttan almam gerektiğini söyledi. Benim yaptığımın yanlış olduğunu annesine tavır yaptığımı, annesinin beni düşündüğünü ama benim kıymet bilmediğimi söyledi. Kaç günden beri eşimle konuşmuyoruz. Üstelik bundan dolayı benden soğuduğunu ve ne olursa olsun lohusalık döneminde annesinin beni değil benim annesini idare etmemi söyledi. Bu söyledikleri çok zoruma gitti ona da söyledim ama hala benim hatalı olduğum konusunda ısrarcı. Kayınvalidem gelmeden önce eşim bana hassas davranan bir insandı. Ben çok bunaldım şimdi ne yapsam bilemedim. Çok kırıldım hem eşime hem kayınvalideme. Bundan sonraki süreçte nasıl ilerlemeliyim? Her ikisinin de yaptığını unutamıyorum.

Yeşim Tijen’in cevabı:

Merhaba sevgili okurlarım,

“İncelik barındırmadan yaşanan ilişkiler ya sevgisizce yaşanır ya da günün birinde biter”

Siz de sevgili kızım, durum zoraki olarak en azından gittiği yere kadar yaşanacak gibi gözüküyor. Kayınvalideniz size bakınca kendi yaşayamadıklarını, mahrum kaldıklarını görerek sizi kıskanıyor; söyledikleriyle, yaptıklarıyla bunu açık etmiş. Şimdilik susun konuşmadan da insanların hakkından gelinir. Siz bu şekilde kayınvalidenizin hakkından geleceksiniz. Herkes kendisine yakışanı yapar, bunu bilin. O yanlış davranışlarına rağmen sizin evinizde misafir. Oğlunun evi olsa da o evin sahibi sizsiniz. Bunu aklınızdan çıkarmayın. Kayınvalidenize tabi ki cevap vermek istersiniz. Sizin cevabınız mutluluğunuz olsun kayınvalidenize rağmen. Hele bir siz iyileşin, toparlanın, lohusalığınız geçsin. Tedavi olmanız gereken rahatsızlığınızda güzel yollar almak için üzülmemeniz gerekiyor. Sütünüz de kesilebilir üzülürseniz, bazen Pollyanna’yı oynamak gerekir yavrum. Çirkinlikler yaşamak yerine kendi hayatınızdaki güzelliklere odaklanmanız sizin bu durumu daha kolay atlatmanıza sebep olacak, gelen gidicidir. Gidecek günün birinde. Misafire karşı kötü davranılmaz. Haklısın annecim, doğru diyorsun annecim demekle ona kendisini iyi hissettirirsiniz. Bu seferki gelişinde elinizden geleni yaparak rövanşı bir dahaki gelişinde yine bu tarz davranışlar içinde olursa o zamana bırakın. Kayınvalidenizin size söylediği sözler, verdiği nasihatler mesela özelde doğum yapmanızı ele alalım. Her şey imkân ve tercih meselesidir. Devlette ya da özel hastanede doğum yapmak, imkanınız varsa ve tercihinizi özelden yana kullanıyorsanız bu sizin tercihinizdir, kimse karışamaz, karışmamalı. Doğuracak sizsiniz, parasını verecek olan sizsiniz ama kayınvalideniz ah benim oğlumun paraları nerelere savruluyor diye düşünebilir çünkü kendisi bu rahatlıkları yaşamamış. Siz bunların farkındalığıyla olabilirdi tabi anne deyip geçiştirebilirsiniz. Size her söylediğini can kulağıyla dinleyin içlerinde mutlaka işe yarayan, size faydası olanlar olacaktır. En basitinden her su içtiğinizde bardak değiştirmek konusunda kadın haklı kendinize bir bardak ayırın üstünü örterek gün boyu kenarda tutup onu kullanabilirsiniz. Eve misafir çağırması canı sıkılmıştır. Kendini düşünüyordur. Siz lohusasınız yanlarında oturmanız gerekmiyor, kendi kendinizi korumayı öğrenmek zorundasınız. Komposto size getirip vermiyorsa kalkıp alıp içeceksiniz sonra da tekrar yatıp dinleneceksiniz. Size önerdiğim şekilde davrandınız ama hala huzurunuzu bozuyorsa size nasıl davranıyorsa siz de ona öyle davranın, kocanızın yanında iyi gelini oynayın. Yalnızken sizi üzecek bir şey söylerse cevabını verin. Bütün bunlara meydan vermemek için kız anneleri kendi kızlarının doğumunda yanlarında olmalıdır. Bebeğinizi keyifle büyütmeniz dileğiyle daima iyilikle halletmeye çalışmanızı önererek,

Sevgiler sevgili okurlarıma...