Bir köy gerek...

"Bir çocuğu büyümek için bir köy dolusu insan gerekir" diye bir laf var ya... O kadar doğru ki...

7 aile birlikte çıktığımız tatil, tatillerin en güzeliydi desem yeridir. Çocukların her daim oynayacak diğer çocukları, kadınların her daim yardım isteyecek ya da sohbet edecek diğer kadınları vardı. Grubumuzdaki iki bebe kucaktan kucağa gezinip durdular. Kah büyük çocuklar eyledi bebeleri, kah diğer anneler.

Sohbet etmek istemeyene kalabalık içinde sessizlik imkanı, uyumak isteyenin çocuğuna bakacak başka kadınlar vardı her daim. Bir kenarda derin sohbetler edebileceğin birileri ya da şnorkelle deniz altını keşfetmek istiyorsan eşlik edecek birileri vardı.

Babalar da vardı evet; onlar daha mı bireysel takıldılar bilemiyorum, galiba öyle... Haksızlık etmeyelim. Babalar da çocuklarla oynamada baya iyiler. Gitar çalmada ya da jonglörlük öğretmede ve hatta tam yemek masasında altına yapan çocuğu temizlemede.

Her halükarda, çok güzeldi... Sevdiğin bir kalabalıkla hayat bu kadar kolay ve keyifliyken neden hepimiz ayrı duvarların arasında çekirdek aile yaşıyoruz, zorlanıyoruz, birbirimize yetemiyoruz ve bundan sıkılıyoruz diye merak ediyorum gerçekten... Hayatın kendi akışında herkes kendi akranını, arkadaşını yanında istiyor. Başka türlüsüne gerek var mı?

not: 2006'da yapılan bir çalışmada yakın kadın arkadaşlara sahip olan kadınların göğüs kanserine yakalanma riskinin olmayanlardan 4 kat daha az olduğu tespit edildi. Yani, kadın arkadaşlarınıza sarılın.