2013 Cannes Film Festivali’ne katılan ve Fransa’da en iyi film dahil 5 Cesar ödülü kazanan “Ben, Kendim ve Annem” (Les Garçons et Guillaume, a Table) gösterime girdi. Guillaume Gallienne, filmi kendi yazdığı aynı adlı oyundan sinemaya uyarlamış. Ama filmde bir tiyatro havası yok. Gallienne, yönetmen olarak imza attığı bu ilk filmde sağlam bir sinema dili tutturuyor. Öykü baştan sona otobiyografik nitelikler taşıdığı için filmi Gallienne’in geçmişiyle yüzleşmesi ve ailesiyle hesaplaşması olarak görmek mümkün. Ama Gallienne’in asıl amacı, kişisel deneyimlerinden yola çıkarak büyüme sorunlarına ve cinsel kimlik meselesine alternatif bir bakış getirmek. Gallienne, çocukluğu ve gençliği boyunca annesi tarafından bir erkek olarak görülmediğini anlatarak başlıyor filme. Genç Guillaume da farklı olduğunun bilincinde. Öncelikle erkeklerin değil, kadınların dünyasını seviyor. Kadınların her şeyine hayran... Onlar gibi olmak istiyor ve kadınsı olmayı erkeksi görünmeye tercih ediyor. Bütün bunlar başta annesi olmak üzere toplumun onu eşcinsel olarak görmesine neden oluyor. Peki Guillaume bir eşcinsel mi? Film işte bu keşif sürecini anlatıyor...

Filmde sadece kendisini değil annesini de canlandıran Gallienne toplumun cinsellik konusundaki ön yargılarıyla ironik bir dille dalga geçse de, çektiği sıkıntıları anlatmaktan geri durmuyor. “Ben, Kendim ve Annem” cinsel kimlik ve tercihler konusunda seyircinin zihnini açan, hepimizde bulunan bazı şartlanmaları sorgulamamıza vesile olan bir film. Özenli görüntüleri, sürükleyici kurgusu ve 85 dakikalık süresiyle çok rahat seyredildiğini belirtelim. Geçtiğimiz aylarda “Yves Saint Laurent” filminde ünlü modacının hayat arkadaşı Pierre Berge’yi oynayan Guillaume Gallienne’in gerek annesini gerekse kendisini çok iyi canlandırdığını da hatırlatalım.

Filmin notu: 6

Yazı: Mehmet Açar