Bunları iş yerindeki bilgisayarımdan yazıyorum ve kendimi yazmaktan alıkoyamıyorum. Şu anda odada kimse yok ve her an içeriye biri girebilir. Yine de artık duramıyorum, yazmam gerek. Kalbim çok hızlı çarpıyor. Evet, şimdi itiraf ediyorum: patronuma aşığım.

Yazınca rahatlayacağımı sanıyordum ama daha da heyecanlandım. 23 kişilik bir şirkette çalışıyorum. Aile şirketi. Patron tam benim tipim. Esmer ve uzun boylu, spor yapıyor ve çok hoş bir tarzı var. Giydiği ayakkabılara bayılıyorum, gerçekten zevk sahibi bir erkek... Haftada 3-4 gün uğruyor. İşlerin başında bir genel müdür var ama patron onu denetlemeye gelsin diye can atıyorum. Geldiği zaman elim ayağıma dolanıyor. Beni odaya bir şeyler sormak için çağırdıkları zaman ellerim titriyor, heyecandan ne konuşacağımı şaşırıyorum. Onun geleceği günler daha bakımlı olmaya dikkat ediyorum. İşe adapte olmakta zorlanıyorum. Şu anda da odada kimse yok ve ben internette gezinmeye başladım. İş arkadaşlarım fark edecek diye ödüm kopuyor, rezil olurum. Telefon çalınca bakıyorum ama heyecandan başka şey yapamaz hale geldim.

Patron bu sabah da geldi ve yine genel müdürün odasına geçtiler. Birazdan beni yanlarına çağırırlar. Çok heyecanlıyım. Yüzüne bakıp "sana aşığım. sevgilin olmayı çok isterdim" dememek için kendimi zor tutuyorum.

Rumuz: Sigortalı aşık