Belki ilk kez, paraya değil, kendine bakmaya başlarsın…

“Bu kadar çabalıyorum ama hâlâ maddi olarak rahatlayamıyorum.”

“Para geliyor ama sanki elimde kalmıyor.”

“Bir türlü bereketi hissedemiyorum…”

Eğer bu cümleler sana da tanıdık geliyorsa, önce bir duralım. Çünkü belki de mesele para değil. Belki de mesele, parayla kurduğun ilişkide seni görünmezden gelmeye iten duygular. Ve daha derin bir soru: Paraya güvenemiyor musun, yoksa aslında hâlâ kendine mi güvenmiyorsun?

Ben bugün sana “olumlamaları yaz, bolluk gelsin” demeyeceğim. Ne de “sadece istemeyi bil” klişesine yaslanacağım. Çünkü yıllardır hem kendimle hem danışanlarımla yürüdüğüm bu içsel yolculuk bana şunu gösterdi: Para, senin kendine nasıl baktığını sana sessizce anlatan bir aynadır. Danışanlarımdan biri geçenlerde şöyle dedi: “Para geliyor ama bir şekilde hemen gidiyor. Sanki ben tutamıyorum. Sanki elimde durmak istemiyor.” Bu cümleyi duyduğumda gözlerinin dolduğunu fark ettim. Aslında parayla değil, kendisiyle bir meselesi vardı. Çünkü mesele para değil, onu “tutma izni”ydi. Birçoğumuz büyürken sadece parayı değil, değerimizi de sorgulayarak büyüdük. Kimimiz evde “Para kolay kazanılmaz!” lafıyla tanıştı. Kimimiz “Çok para insanı bozar” gibi korkularla büyüdü. Ve bazılarımız, ailesinin ekonomik yükünü çocuk yaşta sırtladı, farkına bile varmadan: “Ben yüküm, fazlalığım… Çok olursam sorun çıkarırım” duygusuyla... Bu duygular büyürken bizimle birlikte büyüdü. Ama fark etmediğimiz bir şey oldu: O çocuk hâlâ bizimle… Ve hâlâ kendini değersiz hissediyor olabilir.

Bugün o zincirleri sadece parayla değil, kendine verdiğin değerle kırabilirsin. Çünkü para bazen “gelmez”, bazen de “kalmaz”... Ama çoğu zaman bizim içten içe ‘layık değilim’ dediğimiz yerde durmak istemez.

İçsel zincirleri fark etmek için küçük egzersizler:

Parayı temsil eden bir kelime seç:

“Benim için para nedir?”

İlk cevabın, zihnin değil, kalbin sesi olsun.

Şu soruları kendine sor:

Parayla ilk hatırladığım an ne?

Para bana huzur mu getiriyor, kaygı mı?

Para gelirken mi zorluk yaşıyorum, yoksa giderken mi?

Ve şu cümleyi içten söyle: “Ben değerli olduğumu hatırladıkça, hayatımda her şey daha kolay akar.” Sen yeterince değerlisin. Ve para da, değerini fark ettiğinde kendiliğinden yönünü sana çevirebilir. Belki ilk adım, bu yazıyı hissetmen oldu… Devamı, senin iç sesinle mümkün.