Ben eşcinsel bir doktorum ve bunu fark etmeme rağmen uzun bir süre inkar ettim. Korkmayın, şu an çalışmıyorum, çalışsam bile ben işime duygularımı karıştırmam, yeminime sadık bir hekimim. Normal bayanlardan hiç bir farkım yok ama bu yaşıma kadar karşı cinse karşı en ufak bir ilgim de olmadı, çok denememe rağmen sonuç benim için değişmedi; aksine, kadınlara karşı daha ilgiliyim.

Güzel bir kadına hayranlıkla bakabilirken aynı duyguyu erkeklere karşı hissetmediğimi fark ettiğim zaman fakültede bölüm ikideydim. Maalesef bunu sakladım inkar ettim, kendimi bastırdım. Erkek gibi de hissetmiyorum; aksine çok bakımlı ve güzel olduğumu düşünüyorum. Mezun olduktan sonra çalıştığım hastanede bir kaç güvendiğim arkadaşımla bu özel durumumu paylaştım ve alay konusu oldum. İyice içime kapandım, dışlandığımı hissettim ve mesleğimi askıya aldım. Herkesten sır gibi saklıyorum, mesleğimi zaten artık yapmıyorum. Ben sırf mesleğimi sürdürebilmek için sevmediğim biriyle evlenip onlardan biriymişim gibi yapmacık davranmazdım. Ailemden sakladığım bu özel durumu 1 hafta önce açıkladım, artık onlardan saklayacak özel bir durumum da kalmadı. Ben böyle çok mutlu olduğumu fark ettim, hiç olmadığım kadar mutluyum.

Kimsenin değil, kendi istediğim hayatı yaşıyorum. Kendim gibi olan insanlarla tanıştım, onları dinledim, ne çok ortak yönümüz varmış... Onları tanıdıkça kendimi daha çok sevdim. Hepsinin içinde sevgiye, birazcık ilgi ve şefkate öylesine büyük bir özlem var ki...

LGBT bireyleri dışlanmayı asla hak etmiyorlar, bizlerin sizlerden hiç bir farkı yok... Eşcinselliğimle, benliğimle gurur duyuyorum. Kadınım ve bir kadına aşık olmak istiyorum.

Caduceus