Bir araştırmaya göre, ebeveyn olmak yaklaşık 6 yıllık bir uykusuzluğa yol açıyor. Buna %100 katılıyorum. Çok yorgunum. Orada, burada, her yerde bunu söylüyorum. İçimden sürekli bu geçiyor. Bazen kendi kendime, bazen yüksek sesle, bazen bulaşıkları dizerken… Arkadaşlarımla sürekli bunu konuşuyoruz, onlar da bana aynı şeyden yakınıyorlar. Öyle günler var ki sanki konuştuğumuz tek şey ne kadar yorgun olduğumuz.

Bu kadar yorgun olup, nasıl hala hayatta kaldığımızdan bahsediyoruz. İnternetten belirtilere bakıp doktorlarımızı sürekli rahatsız ediyoruz. Aslında bu doktorlar nerdeyse benim yaşımda ve kendileri de tamamen tükenmiş görünüyorlar.

Önceki nesiller de bu kadar yorgun hissediyor muydu? Eğer öyleyse, bu şekilde yaşamaya devam mı ettiler? Bir araştırmaya göre, ebeveynler, özellikle anneler, ilk kez çocuk sahibi olduktan sonra yaklaşık 6 yıl boyunca uykusuz kalıyor ve gecede sadece 25 dakika derin uykuya dalabiliyor. Bu bulgular benim için hem tanıdık hem yabancı… Yirmi beş dakika! Bu yıpratıcı zamanlarda, çocuklardan biri bağırmayı bitirirken diğeri başlıyor ve kendimi alaycı bir tavır içerisinde buluyorum, gülüyorum. Tüm bunlar yatakta acılar içerisinde kıvranıp, uyku nöbetleri geçirip, uykuda çığlıklar atmamızdan önce gerçekleşiyor.

Geçen gün oyun oynarken, odadaki dört çocuk mobilyaların tepesinde bir oyuncağın kafasını vücudundan ayırmak için oyuncak bir matkap kullanıyordu. Arkadaşım ve ben mutfak masasında oturup ne kadar yorgun olduğumuzu konuşuyorduk. Her sabah saat 5’te uyandığını söyledi. Bu saate kadar, biri dört, biri iki yaşlarındaki çocukları çoktan onun yatağına gelmiş oluyor ve o da hareket etmeden uyumaya çalışıyordu. Sonuç olarak, çok rahatsız bir pozisyon olsa da fazladan iki saat uykuya değerdi. Diğer arkadaşların ise gece saat 10.30’dan önce konuşmayı bırakmayan ya da sabah 05.30’da uyanan çocukları var. Kimse bu konuda ne yapacağını bilmiyor.

Erkenden uyumak ya da koltukta oturup gece yarısına kadar umursamazca dizi izlemek varken, bu yaşadıklarımız kasten açılmış yaralar gibi. Aslında insanın uyumadığı gibi, konuşmadığı, birileriyle görüşmediği, bir yerlere gitmediği, bir şeyler yapmadığı bu anlar günü atlatabilmek için inanılmaz gerekli. Öyleymiş yani... Anneliğin bu derece fiziksel yorgunluk ve uykusuzluk anlamına geldiğini bize çok daha önceden söylemeliler. Yani, neden bilmiyorduk ya da ne sanıyorduk ki?