Giriş: 13 Ocak 2015 Salı

Kız arkadaşımın annesi ayrılmamızı istiyor...

Merhabalar Yeşim Hanım,

Bizim durumumuz şöyle, sevgilimle 9 aylık bir ilişkimiz var ve birbirimizi çok seviyoruz. Ben 24 yaşındayım o ise 19 yaşında. Biz sevgili olduktan sonra ailelerimiz de tanıştı, o gün annesi bizi çağırdı yemek yemeye ve iyi vakit geçirdik. Birkaç kez daha onlara gittim, annesi tatlı çocuk, hoş çocuk diyordu ve onlar da bize yemeğe geldiler, hiçbir sorun yoktu, ama annesi kapıya kadar bırakmasın seni demiş, komşular laf söylüyor diye sevgilime söylemiş. Tabi o da bana söyledi, tamam dedim, daha sonra annesi izin vermediği halde evden çıktı, yanıma geldi. Annesi bize demediğini bırakmadı, ondan sonra rüzgardan annesinin pikesi oynamış, annesi onlara gittiğimizi sanmış ve o zaman da kıyamet koptu. Böyle bir durum yok, ben annesi yokken evlerine adımımı atmadım, geçenlerde de dershane çıkışı aldım ve çantası çok ağırdı taşıdım, apartmanın önüne kadar bıraktım içeri girmedim. Komşuları yok evden çıktı, yok öyle, yok böyle diye hemen annesini aramışlar, oysaki ben o an çantasını verdim ve koşa koşa işe gittim, apartmandan içeri adımımı bile atmadım. Şunu da söylemeyi unuttum, iş telefonumu evde bırakmıştım ve sevgilim de dershane parasını çıkartmak için part-time işlerde çalışıyor. Onu almaya gittim, o gün de fuarda konser vardı ve çok gitmek istedi. Ben anneni ara, izin al, vermediyse gitmeyelim dedim. Ablasını aradı, ablasından izin aldı. Ablası da annesine söylememiş. Aksilik işte, biz metrodayken annesi bize ulaşmaya çalışmış, ulaşamayınca da benim iş telefonunu bildiği için onu aramış ve babam açmış babama ben kızımın oğlunuzla görüşmesini istemiyorum demiş. Annesi sevgilime çok baskı yapıyor ayrıl diye. Annesi böyle baskı yapmaya başlayınca, bizim bir geleceğimiz yok annem istemiyor dedi, ama ben annenle evlenmeyeceğim ki dedim. Ben seni seviyorum ve seninle mutluyum, evlenmemize çok var evet ama ben şimdiden para biriktirmeye çalışıyorum, askerlik için açıköğretimden üniversite bitirmeye çalışıyorum dedim. Onun için her şeyi yaptığımın farkında, o da benim için yapıyor. Annesi benim artık ona karşı saygım olmayacağını ve ailelerimizin de arasının bozuk olacağını söyleyip duruyormuş. Bu arada annesiyle - babası boşanmışlar uzun zaman önce. Bu yüzden şehir dışında yaşayan babasına göndermekle tehdit ediyor. İnanın çok zor zamanlar geçiriyoruz, yardımcı olur musunuz? Annesiyle konuşmamız mı lazım, nasıl yapmalıyız? Teşekkürler şimdiden.

Yeşim Tijen'in cevabı:

Haberiniz yok sanırım, çocuklarıyla tek başına yaşayan bekar kadınlar için hayat öyle sanıldığı gibi kolay değildir. Hani derler ya, koca yok ohh hayat güllük gülistanlık. Böyle düşünülse de kendini bilenler için durum öyle değildir. Evli bir kadının başının örtüsüdür kocası, daha rahattır, evli olmasıyla bekar kadın için durum iki kat daha zordur, herkesin gözü üzerindedir, “aaa bir sevgilisi var mı, evine kim geldi, kim gitti, yanındaki kimdi?” Korkar bekar kadınlar bu konuşmalara meydan vermeye… Evine giriş çıkış saatlerinden tutun, merhaba dedikleri kişiye kadar dikkat etmek zorundadırlar. Bir de bekar kadınların avcıları vardır tuzaklarına düşürmek için fırsat kollayan. Ahlaktan bahsedip ahlaksızlığı diz boyu yaşayan erkeklerden korunmak için duygularını da yok etmek zorundadırlar ne yazık ki. Çocukları onların en büyük dayanağı, yaşama bağlayan ana damarlardır. Bekar kadınlar onlarla, onların sevgileriyle tutunurlar hayata. Onları korumak gözetmek, hem anne hem baba olma yükünü de gocunmadan yüklenip, yaşamlarını korkuları bir tutam da umutlarıyla idame ettirmeye çalışırlar. Güçlü kadınlardır, bu yalnız hayatı tercih edebilmek her kadının harcı değildir, bedelini de yaşamlarının gözlerle, sözlerle kısıtlanmasıyla, yani baskıyla öderler, oysa birçok kadının sevgi, saygı hiçbir duygunun kalmadığı evliliği bitirmeye yürekleri yetmez.

Bekar kadın olmak düne göre, bütün bu zorluklara rağmen, bugün nispeten biraz daha kolaysa olsa da daha aşama kaydedilmesi gerekiyor. Ruhlarımızla, düşüncelerimizle empati yaparak, kimsenin hayatının namusunu bekçisi olmadan, hayatlarında eksik, yanlış aramaktan daha önemli işlerle meşgul olmayı öğrendiğimizde bir adım ileri gideceğiz insan olma adına. Kültür ve gelir seviyesi yüksek semtlerde insan baskısını hissetmezsiniz, yoktur çünkü. Gelir seviyesi düştükçe kafalarda cepler gibi dardır ne yazık ki.

Sevgilinizin annesinin de yaşadığı bu tip şeylerdir kısaca özetlediğim. Onun korkularını anlayıp hayatındaki sınırlara saygı duyun. İnsan kalbi başkalarının duygularına kendi tecrübeleri nispetinde açıkmış, siz de artık annesinin endişelerini anladınız. Hayatınızdaki insanlara karşı konuşacağınız, duracağınız yeri geldiğinde de geri çekileceğiniz yeri bilmelisiniz. Şimdi sizin için geri çekilme zamanı. Bir sokak geride bırakın kız arkadaşınızı, uzaktan gözleyin eve girip girmediğini, kapısına kadar gitmeyin. Bir yere gideceğiniz zaman ablasından değil, annesinden izin alın. Bu şekilde onun sınırlarını ihlal etmemiş olursunuz. Sizin düşünceli, ölçülü davranışlarınızla zamanla sizi karşı olan tutumu da duyguları da değişecek ve sizi benimseyecektir.

Aile ilişkilerine gelince, annenin endişelerini dile getirin ailenize, korkularını ifade edin. Onlar da mutlaka anlayışla karşılayacaklardır. Anneniz, sevgilinizin annesiyle konuşabilir, bu ilişkinin zamanla evliliğe gitmesini arzu ettiklerini, sizin arkanızda olduklarını dile getirebilir, bu da bir aşamadır, fazla bir yol aldırmasa da bir rahatlama yaratır ilişkilerde, ama yine de sizin çizginiz aynı kalsın, hep ölçülü davranarak anneyi huzursuz etmeyin. Annesi, kızını, babasının yanına çok mecbur kalmadıkça yollamaz. Endişelenmeyin, bu yakınlaşmadan korktuğu için önlem olarak tehditvari söylemiştir diye düşünüyorum. Bu ailenin bir parçası olmak istiyorsanız, siz de onların kurallarına göre davranacaksınız. Zaten bir erkeğe de yakışan, beklenilen davranış budur, inanın. Seviyor ve kaybetmek istemiyorsanız biraz saygı. Sevgiler…

HEY KUŞLAR

Hey kuşlar nispet yapmayın

Kanat çırparak bana öyle,

Özgür özgür uçarak

Alın beni de sırtınıza,

Sarılayım mı boynunuza?

Ayıplarla kayboldu hayaller,

Ne de çabuk geçti,

Bir çırpıda seneler.

İster yağmur yağsın, ister fırtına çıksın

Saçlarım ıslansın, varsın yüzüm dağılsın,

Hey kuşlar beni göklere, en yükseğe götürün,