Giriş: 12 Aralık 2014 Cuma

Onu daha ne kadar beklemeliyim?

Tam 4 yıldır her defasında vazgeçmek zorunda kaldığım birisi var. Ama bu sefer ne yapmam gerektiğini inanın bilmiyorum. Sizden yardım istiyorum...Lise birinci sınıfta tanıştık. Çok etkilendim ondan. Bir süre arkadaşlık ettik, sonra ortadan kayboldu .Gururuma yedirip aramadım.7 ay sonra içimden geldi, ona mesaj attım, yeniden başladık, çok mutluyduk ikimizde. Bu sefer de benim gitmem gerekti çok uzaklara, yine en güzel yerinde bitti, ama o benim yaptığımı yapmadı, aradı, neden diye sordu, ben cevap vermedim. 3 ay sonra yeniden onun yaşadığı memleketin yakınına bir yere taşındım. Hayatımda bir şeyler yoluna girmeye başladı, bir sosyal paylaşım sitesinden onu takibe başladım, beni kabul etti, yeniden başladık. Dayanamadım yaşadığı yere gittim, ona dokunmak, sesini duymak için, babası trafik kazası geçirmiş ve her şey onun üstündeydi. Bekler misin dedi, beklerim dedi. Her şey güzel olacak, şimdi biraz sıkıntım var dedi. İki ay oldu kaç defa mesaj attım, cevap vermedi, sadece iki kere kısa cevaplar verdi. Birinde sevdam yazmıştı, beklemekten yoruldum, gururumdan arayamıyorum, tam mesaj atacağım, vazgeçiyorum. Arasam mı? Beklesem, daha ne kadar beklerim? Bana yardım edin.

Yeşim Tijen'in cevabı:

‘’Hayatı anlamama sebep olanlara ve tüm anlatmaya çalışanlara selam olsun.’’ Ceyhun Yılmaz

İnsanoğlu yaşamı boyunca kendini doğru olduğuna inandığı yola sokmak için uğraşıyor. Bir içsel mücadele veriyor. Yaşam mücadelesinden daha zor bir mücadele kendi kendiyle verdiği mücadele. Tabi farkındalık da istiyor bu mücadele, gurur fazlaysa törpülemeye çalışın, çok alçak gönüllüyseniz azıcık da ondan yontun, kompleksleriniz varsa onlarla boğuşun. Resmen bir savaş veriyor insan kendinden kendini çıkarabilmek için ve ben buna insanın kurtuluş savaşı diyorum. Zor bir savaş, bazen yıllarını alıyor insanın. Kazananın ganimeti de başarı, ruhunun özgürlüğü ve kendine güven.

Yazdıklarınızdan sizin de bu savaşı vermeniz gerektiğini gördüm. Sorulan sorular ve alınmayan cevaplar, üstüne üstlük yeni soruları da sırtlayıp yola devam etme kararı almışsınız. Acı çekiyorsunuz, gurunuz sizi alıkoyuyor. Gurur insana yakışan bir meziyettir, ama fazlası insanı sınırlar, bazen yalnızlaştırır, fazlası zarardır kısacası. Şimdi kafanızdaki soruları eviriyorsunuz çeviriyorsunuz, ne tarafa çevirirseniz çevirin, her tarafınız cevaplarını bulamadığınız sorularla çevrili. Zaman çok değerlidir sevgili okurum, israf edeceğiniz kişiyle ilgili her konuda net cevaplar almış olmanız gerekmez miydi beklerim diyebilmek için? Bekleyişler sabır ister, tahammül ister bunlara dayanabilecek misiniz? Aslında benim size yardımcı olacağım bir şey yok sadece sizi cesaretlendireceğim Gidin diyeceğim .

Günümüzün iletişim rahatlığında o gence ulaşamıyor olmanız veya size cevap vermemesi tuhaf gerçekten. Kendinizi rahatlatmak için önce kendinizdeki sınırlamalarınızı kaldırın. Özgür bırakın kendinizi, en doğal hakkınız merak ettiklerinizi sormak. Sorularınıza tatmin edici, güven verici cevaplar alırsanız o zaman bu ilişkiyi sürdürebilirsiniz. Kafanızda sorularla boğuşup kendinize eziyet etmeyin. Geçip gidecek zamanı harcayacağınız kişi buna değer mi? Buna da siz kendiniz karar vereceksiniz. Yapacağınız bir tek şey var, bulunduğu yere gidip onunla görüşmeye çalışmak. Çekinmeyin gidin ki huzur bulabilin. Sadece sevmek yetmez, güven duymak da gerekir bunu unutmayın. Sevgiler…

Dar Geceler

Gözlerimdeki hüznün adını umutsuzluk koydum.

Kaderinden beklersin hep güzel şeyler,

Ümit fakirin ekmeğidir derler.

Talihin yoksa ne yapsın sana bu kader?

Bir gün, bir gün daha derken,

Bakarsın ömrün yarısı geçer.

Hayallerin senden uzaklara düşer.

Erişilmez olur gökyüzünde yıldızlar,

Buğuludur artık hep hüzün dolu gözler.

Bana kaldı martıların çığlıklarında sessiz yürüyüşler,

Birde karanlığa bile sığmayan dar geceler.