Kaç kilo alayım?

Ön Bilgilendirme: İşin içinden bir türlü çıkamadım en iyi size sorayım dedim sayın kamu. Biraz karışık ve uzun bir matematiksel çözümleme, affedin. Lütfen soruyu sabırla ve dikkatle okuyun. Çünkü bir Türk kadının kilosu ile ilgili nihai karar -damarlarındaki asil kandan olsa gerek- nihayetinde kamunundur.

32 yaşımdayım. Anneliğime değin hayatımda hiç kilolu bir kız olmadım. Okulun en uzun boylu ama en çırpı bacaklısı oldum küçükken hep. Hani şu her törende bayrağı taşısın diye çağırılanlar var ya, onlardan. Ortaokul ve lise hayatım boyunca voleybol oynadım. Daha da uzadı boyum ama yine hiç kilo almadım. Evlendiğimde ah bu kadarcık belim vardı çünkü bu boyuma rağmen sadece 52 -yazıyla elli iki- kiloydum. Neyse sonra Amerika’da pizza diye bir şey varmış öğrendik, geç saatlere kadar çalışıp gecenin körlerinde yiye yiye mideyi büyüttüm. Çok şükür anne olmadan evvel 67 kiloyu gördüm. Eh artık mankenlik statüsünden normallik evresine terfi etmiştim, yaşım 28. Sonra hamile oldum. 13 kilo aldım. İbreler 81 kiloyu gösterdiği gün anne oldum şükür, daha öteye geçmedim. Sonra...

Sonra olanlar oldu. Kadınlıkla ilgili her şey gibi annelikle ilgili her konu da kamunun görev alanına girdiğinden tam zayıflıyorum derken ‘sütüm yetmiyor diye’ ne varsa yedirildim. Gerisi uykusuzluk, yorgunluk, depresif ruh hali, tatlıya sığınma vesaire vesaire... Doğum kiloları bir türlü gitmedi. Tüm bu süre zarfında kamuyu içimde başka bir bebek unutulmadığına, karnımda bir bebek değil sadece göbek olduğuna inandırmakla geçti günlerim. Neyse zor zamanlardı, geçti. Egzersize başladım. Beslenmeme dikkat ettim. Oğlan dört yaşını görmeden şükür ki ibreler 73-74 kg bandına gerilemişti. Mutluydum. Kamu da sağ olsun beni takdir ediyor sürekli ‘hadi devam daha vermelisin, diyordu.

Sonra o sırada bir şeyler oldu. Duraklama dönemine girdiğimizi düşündüm. Hani oluyor ya, vücut direnç gösteriyor falan... Iıı-ııh. Değilmiş. Bu sefer içimde gerçekten başka bir bebek varmış!

Takip eden 18 hafta her türlü yiyecek ve hatta sudan bile tiksinerek, günde ortalama iki üç kere istifra ederek ve peynir ekmeği burnumu tıkayarak yemeye çalışarak geçti. İbreler hızla aşağıya doğru hareket ediyordu. Gitti mi 4 kg daha. Kaldım 70-71’in tam arasında.

Şimdi gebeliğimin 22. haftası. Bir hafta sonra Afrika kıtasından Balkanlar’a taşınıyoruz. Gün içinde kaç adım atıyorum, kaç saatlik egzersize denk düşecek kadar eşya toplayıp, koli yapıyorum ben de bilmiyorum, artık ipin ucu kaçtı. Hasılı oldukça hareketli bir döneme denk gelen gebeliğimin ikinci trimesterı için TT (trend topic: gündem olan konu) belli: #KaçKiloAldın ? Sağlığın nasıl, iyi misin, bebek iyi mi, nasıl hallediyorsun onca işi vs. gibi konular oldukça az rağbet görüyor maalesef... Çünkü en önemli şey kilo dostlar, siz kamudan daha mı iyi biliyorsunuz? Yani kilo dediğin bir Türk kadının namusu gibi bir şey; bazen naiflikten, nezaketten ve hatta yer yer edepten uzaklaşıp kalp kırmak pahasına dikkatle sorgulanması gereken...

Neyse sorumuza dönelim, bendeniz şimdi son tahlilde kaç kilo aldım?

Şimdi işte 74’den 70’e kadar düşmüştüm, sonra bulantılarım dineli hem de bebek de büyüyor artık sanırım 3 kg almışım. Ama aslında ideal kilom 65-67 arası olmalı. Peki şimdi ben kaç kilo aldım sayın kamu?

Hatta daha ötesini sorgulamak isterim naçizane, kaç kilo alayım sayın kamu? Kaç kilo alsam mutlu olacaksınız? Kaç kilo alsam bebeğin sağlıklı ve besleniyor olduğuna ve ama aynı zamanda benim de ‘ideal’ kilomda olduğuma kanaat getirirsiniz?

Hatta bence siz bu ‘ideal’ kavramını bir açıklayın sayın kamu. Nedir Türk kadının ideal kilosu? Zayıf olalım istiyorsanız neden zayıf olunca ‘çöp gibi’ oluyoruz? Şişmanlatmak için dünyayı yedirip sonra karşımıza geçip neden ‘çok kilo aldın ama, cık cık’ diyorsunuz? Genç kızlarımıza ‘çok zayıfsın böyle gelin mi olur?’ ile ‘bu kiloyla mı gelinlik giyeceksin, zayıflaman şart’ arasındaki ideal kilo aralığını ayrıca belirtmeniz de mümkün mü acaba?

Sayın kamu, yukarıda bahsi geçen konulara bir an önce açıklama getirmenizi ümit eder, şahsi yetersizliklerinizden, takıntılarınızdan, eksik hissettiklerinizden başkalarını eksik hissettirip kurtulmaya çalışmalarınızdan, iyi niyetsizliğinizden, garipliğinizden ve fütursuzluğunuzdan öperim.

Şimdi müsaadenizle şahane kilolarım, göbeğim, ben, sevgili bebeğim, canım oğlum, sevgili sevgilim ve tüm sevdiklerim huzur ve sakıncası yoksa huşu içinde yeni bir yıla gireceğiz, sağlığa varlığa ve sonsuz nimetlere hamd edeceğiz.

Siz soruların cevabını seneye iletirsiniz artık!

Saygılarımla arz ederim…