Kişisel liderlik

Çok özledim seni. Çok uzun zamandır yazamıyorum sana. Zaman su olmuş, akmış geçmiş… Arada ses vermek çok istedim hatta bir iki yazı da yazdım ama yayımlatamadım. Elim gitmedi. Korktum. Ayrıştırıcı bir tavır sergiler miyim, ÖZ’ümle SÖZ’üm BİR olmazsa ne hissederim?” dedim kendi kendime. Malum sevgili ülkemiz zorlu süreçlerden geçti, geçiyor.

Koskoca bir seçim maratonunu atlattık. Halkımızın seçimini yaşıyoruz. Hepimiz için zordu. Hala da pek çok zorlu sınav var önümüzde. Bence herkesin dert yandığı ekonomik sıkıntılara kıyasla, duygusal dayanıklılık ve tekâmül yolunda olan kardeşlerim için BİRLİK, BOLLUK, BEREKET bilinci sınavlarıyla dolu yepyeni bir süreçteyiz. Hep hatırlatıyorum tekamül spiral bir süreç diye. İki ileri bir geri oluyor bazen ve insan “ben bu dersi hala neden öğrenemedim?” diye sorguluyor kendini.

Ve BİZ’i hep aynı yerden yakalayıp; KONTROL odaklı KITLIK bilinci yayan eski paradigmayla esir alıyorlar. Hayatının dümenini eline almayan canların cesareti çabuk kırılıyor, görüyorum.

Bunu yapmayalım kardeşim. Bak ben yine burada, sana hatırlatmaya geldim. Kişisel liderliğinin önemini vurgulamaya… Evren sonsuz kaynaklarla dolu. Ve sen sevgili CAN, makro evrenin yansıması olan mikro evren; kendi iç kaynaklarına odaklandığında yapabileceklerin de sonsuz. Kendini neden bu kadar küçümsüyor ve sürekli aciz hissediyorsun sevgili kardeşim? Sen dağları devirebilecek, kendi hayatının dümenine geçebilecek mükemmel bir lidersin. Unuttun mu? Biz ne çok yol yürüdük seninle. Öğrene öğrene… Uygulayarak, bazı şeyleri idrak ederek sonsuzluğumuza açılmaya başladığımız bu ALTIN ÇAĞ’da nasıl olur da tekrar aciziyet hissedersin? Muhtaç olduğun kudretin damarlarındaki asil kanda mevcut olduğunu söyleyen ATAM’ın sesi hiç mi çınlamaz kulaklarında?

Dinle, anlatacaklarım var! Benim maceramdan cesaret bul ve kardeşim Nihan ve dahi diğer kardeşler yapabiliyorsa ben de yapabilirim de!

KÖPRÜ PROJECT ve DENiZ’İN ORMANI… Biri bireysel, diğeri kolektif faaliyet alanlarım… Yıllardır buradan sana yazıp, anlatmaya çalışıyorum. Seni şahit tutuyorum yolculuğuma ki sana taahhüdüm olsun. Çok sevgili kardeşim, yıllardır kendimi tanıma yolculuğunda bir garip yolcuyum, biliyorsun. Bu yüzden artık kendimle ilgili iyi bildiklerim var. Ve insan ancak kendini yakından tanıyınca verimli olabiliyor, en iyiyi en güzeli üretmek için AŞK’la dolabiliyor.

Sorumluluk duygusu yüksek bir insanım. Bunun yanında paylaşımcı ve de etki büyütmek isteyen bir yanım var. Çünkü saf iyiye inanan, içimizdeki sevginin en önemli birleştirici unsur olduğunu bilen biriyim. Herkes gibi etten kemikten, Yaradan karşısında aciz bir kulum. Amma velakin aynı zamanda kendi kaynaklarının ve gücünün farkında, hedefleri olan, yaşamını anlamla doldurmak için çabalayan, kendisinin lideri çalışkan bir bireyim de. İşte bu nedenlerden ötürü her düştüğümde kendi kendimin koluna girip bin kaplan gücünde tekrar oyuna başlayabiliyorum. Biliyorum ki Yaradan her yerden yansıyor bana ve “yalnız değilsin” diyor. Bu büyük kuvvet içimdeyken yenilmez hissediyorum ben. Dağları dikseler önüme, ilerde varılacak KUT’lu bir hedef varsa devirir geçerim sanıyorum. Gerçekten!

Benim canım kardeşim, tüm bu metaforları bilerek paylaşıyorum seninle. Kalkmış da sana kendimi övüyorum sanma sakın! Bana soruyorsun hep: “Nihan, nasıl oluyor da bu kadar çok kendine inanıyorsun? Ya kendini kandırıyorsan?” Bunlar hep senin şüphelerin… Benim değil! Bil istedim. Ayrıca bu kendine inanma işinin bir sanat olduğunu da yazdım daha önce sana (Kendine İnanma Sanatı ve Deniz’in Ormanı). Gerçekten böyle hissettiğimi böyle yaşadığımı bil ki sen de eğer istiyorsan yapabil istedim ben. O yüzden çekinmeden sor bana, olur mu? “Nasıl oluyor?” de, ben de yazayım.

Biliyorum belki sen bile bana tam olarak inanamıyorsun çünkü sonuç görmek istiyor fani gözlerin ve olanı “az” görmek gibi bir hastalığın var. Halbuki ben buraya geldiğimden beri birlikte ne kadar çok şey başardık farkında mısın? Hatırlatmalı mıyım yoksa? Hem sana hem kendime! Hatırlatayım ki birlikte kutlayalım. Kutlamazsak ben yetersizlik hissedip kendimi tüketebilir bu uzun maratonda yorgun düşebilirim. Sen ise aradığın cesareti tam bulacakken her şeyden vazgeçebilirsin. Ama bilir misin ki zafer vazgeçmeyenlerindir. O yüzden ben tam şimdi burada şu anda sana sesleniyorum:

Biz seninle bir evren kurduk burada. Kardeş olduk. Her düşüncemiz ortak olmasa da sevgide buluştuk. Ben yaptıklarımla, yazdıklarımla cesaret vermek istedim. Daha çok insan ÖZ’üyle bağlantı kursun ve kalpten yaşasın, kopya hayatları terk etsin istedim. Bir rüyam var biliyorsun. Yeryüzünde cennet gibi bir yaşam düşlüyorum. Daha çok insan bu rüyayı beslerse gerçek olacak biliyorum. Çünkü YERYÜZÜ CENNETİ ortak rüya, kolektifin sesi. Sadece bana ait bir vizyon değil. Ama hala üç boyut dünyasında düalizm ile yaşarken de yapmam gerekenlerin farkındayım. Çalışmadan sadece hayal kurarak ilerlenmeyeceğini biliyorum. Ciddi anlamda çok çalışıyorum ama bir gün bile şikâyet etmedim, etmem. Zira keyif aldığım işleri yapıyorum.

Neler mi yapıyorum?

1. HT Hayat Kadın Portali’nde bu köşeden iki haftada bir sesleniyorum sana. Kişisel gelişim, motivasyon, koçluk ve toplumsal katkı konularında samimi ve bilgilendirici yazılar yazmaya çalışıyorum.

2. Mümkün Dergi’de düzenli yazılar yazıp spiritüel deneyimlerimi aktarırken, kelimelerin derin manalarının bu yolculukta ne kadar önemli olduğunu anlatmaya çabalıyorum.

3. Köprü Project adlı sosyal dijital ağımızın kurucu ortağı olarak hem fikri geliştirmek için her gün tasarım konularında çalışıyor hem de sosyal fayda projelerini takip ediyorum. Yazılım ekibiyle toplantılar yaparak harika bir web uygulaması geliştiriyoruz. Köprü Project tüzel kişiliğini dernek statüsüne taşıyabilsin diye uğraşıyoruz can kardeşlerimle. O kadar büyük bir emek var ki, yıllar içinde bizi gözlersen nerelerden nerelere gelebildiğimize çok şaşıracaksın kardeşim.

4. Deniz’in Ormanı adlı ilk romanımın görevini yapabilmesi için onun tanıtımına zaman harcıyor, imza günlerine katılıyorum.

5. Katıldığım etkinliklerin kazan-kazan ilkesiyle topluma da faydalı olabilmesi için, bağış projelerinde eserimin gelirini derneklere bağışlıyorum.

6. Deniz’in Ormanı’nın dizi/film projesi için yaratıcı ekibimizle çalışıyor ve etki alanı genişletmeye çalışıyorum.

7. Poyraz ile Atlas için sevgi dolu bir anne olmaya çalışıyorum. Çok zorlanıyorum ama en çok çocuklarımdan öğreniyorum.

8. Sevgili eşim Burç’umun en büyük destekçisi olmak için onu kalpten dinliyor ve kurumsal hayattan getirdiğim tüm yönetimsel becerileri aile işlerimize akıtıyorum.

Evet ben çok çeşitli işlerde faaliyet gösteren biriyim kardeşim. O yüzden sonuçlarım sana yavaş yansıyor ama bu işlerin hepsi tek bir hedefe hizmet ediyor ve günü geldiğinde BİZ iyilik köprüleri üzerinde buluştuğumuzda birbirimizi sabrımız ve emeğimiz için kutlayacağız bunu kalpten hissediyor ve bir an bile şüphe duymuyorum.

Senden de artık kalbindeki şüpheleri atmanı, kendini kapana kısılmış gibi hissettiğin şu kıtlık bilincini geride bırakmanı rica ediyorum. Kendini ne zaman çaresiz, aciz ve bir şey yapamaz durumda hissedersen lütfen aç bu yazımı oku. Eğer benim yapabildiklerim karşısında yetersizlik hisseder ve korkuya kapılırsan tam orada dur ve kendine şu soruyu sor:

“Ben gerçekten neler yapmak istiyorum? Nelere hasret duyuyorum?”

Ve eğer benim yaptıklarım/yapmaya çalıştıklarım seni ilgilendiriyorsa gel bu kardeşine bir omuz da sen ver malum ben hepsini tek başıma taşıyamam. Bu yüzden de bu işlerin her birinde çok kıymetli diğer kardeşlerle birlikte çalışıyorum. Neden sen onlardan biri olmayasın? Ya da senin alanın bambaşka şeylerse neden kendi hayatının lideri olmayasın? Artık bu çağda hepimiz lideriz. Göklerden gelecek kurtarıcılara değil, kendimizin en iyi versiyonuna ihtiyacımız var.

Bir sonraki sefere kadar tüm sevgimle,

Kardeşin Nihan

Not: Geçen sene Toastmasters Official Türkiye ile harika bir Kişisel Liderlik Paneli düzenlemişiz. Öyle bir eş zamanlılık oldu ki, video önüme düştü. Eğer bu konularla ilgileniyorsan açıp seyretmeni çok isterim.