Anahtar sorular

Kış sonuydu, tüm dünyayla birlikte, biz de evlerimize kapandığımızda,

henüz caddelerdeki ağaçlar kuru dallarını yükseliyorlardı göğe,

zaman geçti.

Gün geçti, hafta, ay geçti...

İki ay geçti,

Koca bir mevsim, bahar geçti ve neredeyse yaz geldi.

Ağaçların yaprakları fosforlu, pırıl pırıl...

Evde kalma ayrıcalığına sahip olanlar başka türlü,

her şeye rağmen işlerinin başında durmak zorunda olanlar başka türlü sınandılar bu süreçte,

süreç ya hala da bitmedi,

Bitecek bir şey mi? O da belli değil.

Her şeyin mutlak bir belirsizlik içinde olduğu,

burnumuzun ucundan öte, bir sonraki öğün yemekte, bu günden öte bir şeyi bilemeyeceğimiz, kontrol edebildiğimizi sandığımız dünyanın, hayatın, büyük bir yanılgı olduğu bilgisi her gün yeniden geliyor bana...

belirsizliğin için akabilmeye duacıyım bu sıralar; ne eskiye tutunmak istiyorum, ne gelmemiş bir gelecek için dertlenmek.

Sorularım var, bana rehberlik eden, önceliklerimi, yolumu, belirleyen, her gün yeniden sorduğum ve izlediğim...

Şimdi, bugün, bu anda yaşamla bağımı sağlamlaştırmak için ne yapabilirim?

Hayatımı anlamlı kılan şeyler ne?

Nelere fazladan paye vermişim?

Bana enerji veren/ beni canlı hissettiren şeyler ne?

Beni tüketen şeyler ne?

Hangisine daha çok ihtiyacım var?

Hangisini bırakırsam yeniye, esas olana daha çok alan açılacak?

Yaşam- Ölüm- Yaşamın döngüsünün içinde bana verilmiş bu ömür süresince, kendi bedenimde, yuvamda, ilişkilerimde nasıl daha rahat olabilirim?

Sorular, aklımdan, kalbimden, ruhumdan uçuşan... Büyük büyük sorular. Cevaplar bazen kolaylıkla beliriyor, bazen bekle Allah gelmiyor... Önemli değil. Cevapları bulmaktan çok soruları sormakla ilgiliyim şu sıra.

**

İşte bu sorulardan birinin beni getirdiği yerde, anneler günü için bir Kadın Çemberi düzenledik HTHayat çatısı altında. Buraya emek veren editörler, yazarlar, takipçiler ile birlikte pazar akşamı 300 kişiye yakın sanal bir çemberde bir araya geldik. Can cana olmasa da camdan cama birbirimizin hallerine şahitlik ettik, kalbimizi elimize aldık, darlandık, ferahladık, paylaştık.

Gördüm ki, yalnız olmadığımızı bilmek her birimize iyi geliyor.

Gördüm ki, birilerine iyi geldiğimi bilmek beni canlandırıyor, motive ediyor.

Gördüm ki, insanların konuları çok, bunları birlikte araştırırsak, koltektifin bilgeliğine sorarsak sorularımızı cevaplarımız daha kolaylıkla geliyor...

Çember bittiğinde derin bir tatmin duygusu içindeydim. Bu yüzden biliyorum ki, bu çemberler devam edecek. Ve bir sonraki karara kadar:

Her ayın ikinci pazar akşamı saat 20.45'de buluşacağız HTHayat çatısı altında ve hemhal olacağız türlü hallerimizle. bunu duyurayım istedim. Katılmak isteyenler cember@hthayat.com'a mail atacaklar o kadar.

Böylece, belki, daha çok sorularımız olacak ve yollarımız o sorularla belki daha kolay açılacak.

aşk ile

d.