Sezaryenin göz ardı edilen riskleri

Geçen 10 gün içinde Uzay’ın ağır bir hastalıktan geçmesi beni çeşit çeşit endişeye sürükledi… “’Montunu giydirmedim’den, ‘ilk sinyalleri göz ardı ettim o yüzden bu kadar ağırlaştıya’” kadar kendimi suçlayacak birçok konu buldum… Bilirsiniz; annelik endişe ve suçluluk denizinde yüzmeye benzer bazen…

Uzay’ın hastalığının alerjik bir temeli olma ihtimali beni oğlumun sezaryenle doğmuş olması hususunda düşünmeye itti yeniden… Araştırmalara göre sezaryenle doğan çocuklar astım, alerji ve obezite gibi birçok hastalığa normal yolla doğanlardan daha yatkınlar. Bu, sezaryenin göz ardı edilen ve “risk” sayılmayan pek çok yan etkisinden biri… Hamilelikte annenin yediği, içtiği, pskilolojisi bebeğin gelecekteki sağlığı konusunda ne kadar etkiliyse doğum şekli de aynı konuda o kadar etkili... Neden mi?

İnsan vücudu birçok bakteriye (mikrobiome) ev sahipliği yapan bir organizma… Çoğunluğu bağırsaklarda bulunan bu bakteriler (mikroplar da denebilir) birçok önemli işe yarıyorlar. Bakterilerimizim sağlığı bizim de sağlığımız demek bir anlamda…

Vajinal yolla doğan çocuklar annelerinin doğum kanalından geçerken bu bakterilerle tanışıyorlar ve annenin dost, tanıdık bakterileri doğum süreci esnasında çocuğun vücuduna yerleşiyor… Böylece hayatı boyunca sağlığına çok önemli katkı sağlayacak bu bakterileri çocuk en güvenilir ve en tanıdık kaynaktan alıyor…

Sezaryenle doğan çocuk doğum kanalı ve vajinaya değmeden karından çıkarılıp alındığı için ilk bakterileri hastane ortamındakiler oluyor, ardından kendisine dokunan hemşirelerin tenindeki bakteriler, en son olarak da annesinin tenindeki ve şanslıysa sütündekilerle tanışıyor… Sezaryenle doğan çocuklarda bakteri aktarımı ideal yoldan gerçekleşmiyor…

Bunun yanı sıra sezaryen olan anneye doğum sırasında antibiyotik ilaçlar verildiği için çocuk da iyi bakterilerden önce bakteri öldürücüleri almış oluyor bünyesine. Araştırmalara göre antibiyotik direnci denen ve ileriki yaşlarda hastalıkların iyileşmesi için gittikçe daha güçlü ve fazla miktarda antibiyotiğe ihtiyaç duymaya sebep olan durumun da temelinde bu yatıyor.

Geçen sene HTHayat’ın yaptığı “Antibiyotiksiz çocuk yetiştirmek” seminerinde Prof. Dr. Ahmet Aydın şöyle demişti: “Sezaryenle doğan bebek, çıkmadan önce temiz bir gazlı bezi annenin vajinasının içine yerleştirmek ve bebek doğduktan sonra bu bezi onun ağzına, yüzüne sürmek gerekli”…

O zaman bu görüşü duyanların çoğu “Iyy, iğrenç” gibi tepkiler vermişti… Lakin biraz araştırma yapınca bilim dünyasının tam olarak da Ahmet Aydın Hoca’nın bu görüşünü desteklediği ve aynı sistemi önerdiğini görebilirsiniz… (Google’da c-section, microbiome gibi kelimeler aratarak onlarca araştırmaya ve sonuca ulaşabilirsiniz…) Ayrıca bebek normalde oradan çıkıyor, iğrenç demeden önce bir düşünün…

Doğum araştırmacısı Michel Odent’de insanlar ve sağlıklı bakterilerin yaşam boyu sağlıkla olan ilişkisini altını çize çize anlatıyor… “Ana rahminden dünyaya çıkmak mikroplar dünyasına adım atmaktır” diyor Odent ve “Bu dünyada sağlam durabilmek için ilk olarak annenin, faydalı mikroplarının vücudunda yerleşmesine ihtiyaç vardır…”

Benim bunları yazmam, kime ne kadar etki ediyor bilmiyorum… Hala yakın çevrem de “Ben sezaryen istiyorum, daha kolay” diyen kadınlar var… Onları duydukça gerçekten çok üzülüyorum… Hamilelik ve doğum bir an önce, en basit şekilde bitirilmesi gereken bir iş değildir. Bir insanın dünyaya nasıl geldiği, estetik kaygılardan ve suni endişelerden çok daha ciddiye alınması gereken bir fazı hayatın… Böyle!