Yeni bir erkekle görüşmeye başlayan kız arkadaşınızdan şu cümleyi mutlaka duymuşsunuzdur: “Aşırı sevimli, gerçekten çok kibar, pek çok şey hakkında bilgili ve gerçekten çok komik.” Ancak ne var ki bir erkek arkadaşınızdan, sevgilisi hakkında konuşurken böyle bir cümle asla duymazsınız: “Gerçekten çok tatlı, kendine has bir kişiliği var ve beni durmadan güldürüyor.”

Peki neden? Tüm dünyayı kontrolleri altına alabilen kadınlar, neden komik değiller? Veya erkekler neden daha komikler? Öncelikle düşününce, erkeklerin daha komik olmaları şarttır. Bir erkeğin karşı cinsiyetine olan başlıca görevi onu etkilemek zorunda olmasıdır ve doğa ana bu konuda oldukça zorlayıcıdır. Bu yüzden bir erkeğin bir hanımefendiyi güldürmesi erkeğin yararınadır. Eğer bir kadını güldürebilirse, daha doğrusu kahkaha atacak kadar güldürebilirse, işte o zaman belki karşısındaki kadının ciddiyetini kırabilir. Kadınların erkeklere hoş gözükmeleri için böyle bir şeye ihtiyaçları yoktur. Zaten hoş gözükmektedirler.

Bu farkı sergileyen bilimsel bir çalışmaya göre 10 erkeğe ve 10 kadına 70 farklı karikatür gösterildiğinde erkekler de kadınlar da aşağı yukarı aynı tepkiyi verdi. Çalışma sonucuna göre kadınlarda bazı beyin bölgelerinin daha aktif olduğu tespit edildi, kadınların mizah beklentilerinin çok daha düşük olduğu saptandı. Ayrıca araştırmacılar, kadınların komik olmayan bilgileri daha hızlı kavrayabildiklerini tespit ettiler. O zaman bir kadından mizahı “üretmesini” nasıl bekleriz?

Bu,“kadınlar mizahtan yoksundur” demek değil tabii ki. Dünya çapında pek çok başarılı, saygı duyulacak kadın komedyen de vardır. Amerikalı bir yazar bu konu hakkında şu ifadeleri kullanıyor: “Kültürel değerler erildir; bir kadına ‘güzel’ diye hitap etmek bir erkeğe ‘eğlenceli’ diye hitap etmekle eşdeğerdir. Ayrıca mizah geniş çapta agresif ve caydırıcı bir kavramdır, bundan daha erkeksi olan başka ne var ki?”. Tabii ki de çok yetenekli kadınlar da vardır ancak komedyenlikte kötü olan kadın sayısı erkek sayısından daha fazladır.

Biraz daha detaya inildiğinde, Nietzsche’nin, komediyi, duygu ölümünün mezar taşı olarak betimlemesini anlayabiliriz. Erkeklerin mizahı, başkalarının sırtından geçinerek ve hayatı başlı başına bir şaka olarak görmesiyle şekilleniyor. Kadınlar ise hassas duygularıyla, kaos haline gelmiş hayatı, adil olarak nitelendirmeyi tercih ediyorlar.

Mizah bir zeka belirtisi olduğu için, aslında erkeklerin, kadınların eğlenceli olmasını istemediği de söylenebilir. Kadınları izleyici olarak isterler, rakip olarak değil. Erkekler cinsellikle, kendi kusurlarıyla, bel altı esprilerle gösterisini yapabilir. Ancak bu sadece erkeklerde eğlencelidir. Öyle ya da böyle, kadınlar, güldürmek için kendi fiziksel kusurlarını veya müstehcen absürtlükleri ele almazlar. Kadınların müstehcenlikle ilgili konuşma arzusu sınırlıdır. Burada “çocuk” devreye girer. Kadınlar için üreme her şey olmasa da kesinlikle temel bir şey. Kadınların müstehcenliğe ve utanca farklı bir bakış açısıyla yaklaşmasına sebep oluyor. Ayrıca onlara ciddiyet ve resmiyet aşılıyor. Bu doğurma yeteneği erkeklerin korkmasına yol açarak, kadınlara sorgulanamaz bir otorite verir. Ve mizahın ilk bilinen rollerinden biri otoriteyle dalga geçmektir. Bu yüzden erkekler bir araya geldiğinde yanlarında veya şakalarında kadın olsun istemezler. Bundan kaçınırlar ve dolaylı olarak asıl patronun kadınlar olduğunu kabul ederler. Diğer bir deyişle, kadınlar için komedi ikinci plandadır. Onlar varoluştan itibaren, gülünecek bir şeyi olmayan, daha yüksek bir seslenişin farkındadırlar. Bu da aradaki mizahi farkı ortaya çıkarır ancak farklılıklar da birbirini tamamlar. Erkek bu yaşam rolünde sadece hizmetçi değilmiş, önemliymiş gibi davranmak zorundadır. Kadın ise bir hükümdar değilmiş gibi davranmak zorundadır. Bu kadınlarla erkekler arasında dillendirilmemiş bir uzlaşmadır.

Erkekler için en önemli iki şeyin, kadının ve mizahın birbirine aykırı olması, onlar için tam bir trajedidir. Ancak trajedi olmadan komedi de olamaz.