Şu an yıldönümüne yaklaştığım bir ilişkim var. Sevgilim oldukça yakışıklı bir insan ve kendine de dikkat ediyor. Genelde tarzıyla ve tipiyle kızların dikkatini çekiyor. Bense ortalama bir insanım ve onun kadar dikkat çekmiyorum. Bir kafeye gittiğimizde insanların dönüp dönüp bu çocuk bu kıza nasıl bakmış diye düşündüğünü hissediyorum. Belki de kafamda kuruyorum bunu bilmiyorum. Arkadaşlarımdan sürekli sevgilin ne kadar hoş bir çocuk çok şanslısın lafını duyuyorum fakat sevgilimin bunu arkadaşlarından duyduğunu hiç sanmıyorum. Hem onu başkalarından kıskanıyorum hem onun yanında kendimi güzel hissetmiyorum. Hatta ilişkimizi ilk öğrendiğinde ortak bir erkek arkadaşımız “XX’e sen düşüyorsan bana kim düşecek acaba” demişti bunu aklından çıkaramıyorum. Normalde de biraz kıskanç bir insandım ama bu durum beni iyice paranoyak yaptı. Hiçbir arkadaşıma güvenemiyorum, sevgilimi hiç bir ortama sokmak istemiyorum, benimle fotoğraf paylaşmasını hem istiyorum de hem de bunu mu bulmuş demesinler diye istemiyorum. Beni sevdiğini söylüyor, sence ben güzel miyim diye sorarsam tabii ki benim için en güzelisin diyor ama genelde kendi ettiği iltifatlar karakterime, anlayışıma falan oluyor. Önemli olanın iç güzellik olduğunu söylüyor ama ileride bu fikri değişirse diye korkuyorum. Eğer ayrılırsak da çok güzel biriyle çıkarsa kıskançlıktan ölürüm gibi geliyor. İlk tanıştığımızda çok iyi anlaşmıştık aslında karakterlerimiz çok uyumlu ama bu düşünceler kafamdan çıkmadığı için artık ilişkimiz sadece kıskançlık krizlerimden ibaret. Ayrıca beni gerçekten dünya güzeli gibi hissettirecek bir ilişki istiyorum. Ayrılırsam ve daha çirkin biriyle olursam daha değerli hissederim gibi geliyor. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum ve kafayı yemek üzereyim.

Rumuz: Vera