Ebeveyninizle olan ilişkinizin size zarar verebileceğini anlamanız inanılmaz derecede zor olabilir. Çünkü ebeveynleriniz sizi sever ve siz de onları seversiniz. Ailevi zehir, çoğunlukla çocukların yetişkinliğe ulaştıktan sonra fark ettikleri bir şeydir. Sürekli olarak keşfedilmeye direnen, son derece güç ve kişinin kendisini suçlamasına sebep olan psikolojik bir durumdur – ve başınıza gelen şeyi anlayabilmeniz için genelde büyümeniz gerekir. Yalnızlıkla dolu bir süreçtir; çünkü her şeyden öte, zehirli ebeveynler, zehirli olduklarını inkâr edeceklerdir.


Bu şekilde hissediyorsanız eğer, zehirli ebeveynler üzerine olan bu yazıyı okumaya devam edin ve uzmanlara başvurun; iyi şanslar.


İlişkilere güvenmekte güçlük çekiyorsunuz

Bu, oldukça temel bir sorundur. Her türlü ihtiyacımızı karşılayacak ilk insanlar olması gereken ebeveynler, bir şekilde yetersiz olduklarında ya da gerçek anlamda destek veremediklerinde, büyüdüğümüzde destekleyici bağlar kurmada ya da bunların uzun süreli olacaklarına inanmada güçlük yaşıyoruz. Sahip olduğumuz rol modeli yüzünden, gerçek, sevgi dolu bir ilişkiye dair sağlıklı bir fikrimiz yok ve bilinçaltımız sürekli ebeveynlerimizden gördüğümüz muameleyi görmeye devam edeceğimize inanıyor.


Reddedilmeye ve başarısızlığa çok üzülüyorsunuz

Sınavdan kaldığınızda ya da kitabınız editör tarafından reddedildiğinde çılgına mı dönüyorsunuz? Zehirli ebeveynlerin çocukları, müthiş başarı olmayan her şeye dehşet verici tepkiler verirler. Bunun sebebi, terapistlerin ‘madde’ olarak adlandırdıkları şeydir – öz-bakımla beslenen, kişi, öz-değerine belirli düzeyde inandığından şoklarla ve kötü muamele ile başa çıkmasını sağlayan parça. Yıllar boyu süren doğrulama ve güvenlik sonucu yaratılır; yokluğunda, en ufak darbe, perişan olmamıza yol açar. Asla yeterince iyi değiliz, değersiziz, hiçbir şeyi hak etmiyoruz vs.


Kafanızı karıştıran aşırı tepkiler veriyorsunuz

Elbette, bu durumun bir kısmı yalnızca insanlık hali. Ancak sıklıkla alışılmışın dışında tepkiler veriyor ya da herhangi bir şeyle ilişkili gibi görünmeyen şeylerle çılgına dönüyorsanız, o halde zihninizde zehirli ebeveynlerden kalan ve hala keşfedilmemiş bir şeyler kalmış olabilir. Bu tepkilerin izini sürmek, deliriyormuş gibi hissetmenize yol açabilir. Çoğunlukla bilinçli kararlarınıza tamamen ters olacak ve nereden geldiklerini muhtemelen fark etmeyeceksiniz bile. Ancak ebeveynlerinizden geliyorlarsa eğer, bu durum, zehrin işaretidir.



Kendi duygusal ihtiyaçlarınızı önemsemiyorsunuz

İster sözlü ya da fiziksel olarak saldırgan olan bir ebeveynle büyümüş olun, ister manipülatif ya da başka türde bir ebeveynle; kendi duygusal ihtiyaçlarınız, ev hiyerarşisinin daima sonunda yer alacak. Muhtemelen duygusal kararlarınızı, sizin ya da ilişkiniz için en iyi olana göre değil, insanların ne düşüneceğine göre veriyorsunuz. Kendi acılarınızı, öfkenizi ya da endişelerinizi zihninizin arkasına doğru itmeye alışıksınız; çünkü bunları ifade etmek, daima problem yaratır.


Öz benliğinizle teması kaybettiğinizi hissediyorsunuz

Zehirli ebeveynlerin çocukları, büyüdüklerinde kim olduklarını tanımlamada özellikle güçlük çekerler. Bu insanların kendilerine dair bilgileri, üç alanda yetersiz kalır: kim oldukları, ne hissettikleri ve ne istedikleri konusunda. Ebeveynlerinizin saldırılarıyla uğraşırken, duygularınızdan tepkilerinize, öz benliğinizi bastırmak için çok zaman harcadınız; kendi gelişiminize dikkat edecek şans bulamadınız. Kargaşa ve uzaklık derinlerinize işlemiştir.


İç sesiniz inanılmaz derecede eleştireldir

Özsaygınız, onur ve kişisel değer algınızdır; zehirli ebeveynlerin çocukları, bu konularda ciddi yetersizlik çekerler. Konu, yine ‘madde’ sorunudur; kendinize inanç geliştirebilmeniz için gereken desteği almamış olmanız. Ancak bunun ötesi de vardır. Zehirli ebeveynlerin çocukları, sürekli aptal, değersiz, başarısız, işe yaramaz olduklarını söyleyen eleştirel iç sesleri ile baş etmeye çalışırlar.



Ebeveynlerinizin davranışları konusunda kendinizi sorumlu hissediyorsunuz

Zehirli ebeveynlerin çocuklarının ortak noktalarından bir diğeri, terapiye gidene dek, ebeveynlerinin yanlış bir şey yaptıklarını kabul etmemeleridir. Aile dinamikleri o kadar sağlamdır ki bunu anormal olarak görmezler; onlar için aile zaten böyle bir şeydir. Birçoğumuz ebeveynlerimizi hala seviyoruz ve problemin biz olduğuna dair daimi bir hikaye ile beslendik. Bu bakış açısını ve suçluluk duygusunu geride bırakıp hiçbir şeyin bizim suçumuz olmadığını anlamak son derece güçtür. Ama başarılabilir.




Kaynak: Bustle.com


Facebook Yorumları

YORUMLAR

Yorum kurallarını okumak için tıklayınız!
  • Misafir Bilgileri için teşiklürlet
    CEVAPLA

İnternet sitemizde kullanılan çerezlerle ilgili bilgi almak ve tercihlerinizi yönetmek için Çerez Politikası, daha fazla bilgi için Aydınlatma Metni sayfalarını ziyaret edebilirsiniz. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul edersiniz.