Bir şekilde hikayeler oluşuyor.

Birleşiyor, kesişiyor, ayrılıyor yollar.

Bu hikayenin kahramanı sen değilsin ama

Gidenler kahraman olur mu hiç?

Sahi gittin mi?

Ya ben ?

Vaz mı geçtim? Kayıp mı ettim?

Bir kahve kokusunda hatırlıyorum sadece seni

Piraye gibi...

İki mısır tanesi var elimde,

Gelişinden ve gidişen hatıra.

Unutmuşum,

Bir de kağıt mendil

Ağlarken gözlerimi sileyim diye verdiğin

Ama artık ihtiyacım yok onlara,

Gelip alabilirsin.

Gelme ya da

Hatta hiç gelme...

Git.

Daha uzaklara

Şimdi ben vazgeçtim,

Her kaybeden vazgeçermiş.

Buldum ama

İçimde arayıp buldum

Beni.

En çok buna ihtiyacım varmış

Ben bende mutluymuşum.

Sende kayıpmışım.

Ortada bir sen kalmayınca anladım.

Sahi, bendeki seni bilseydin yine gider miydin?

Söylemiş miydim sana?

Sen gülerken sanki dünyadaki tüm çocukların

Umutları varmış,

Ayakları üşümüyormuş,

Karınları tokmuş,

Sıcak bir yuvaya sahipmiş gibi hissettiğimi?

Beni her şeyin güzel olacağına inandırmıştın ya

İnanmışım işte ne yapayım?

Zaman geçtikçe unutuyorum

Canımın nasıl yandğını,

Bunu nasıl yaptığını.

Sanırım seni yavaş yavaş affediyorum...

Ya da bilmiyorum

Özledim herhalde

Ondan bu hallerim...

Bir keresinde ''Bana iyi geldin.'' demiştin ya hani?

Sen de bana iyi gelir misin?

Gelecek misin?

Çok Marslı Sevgili