Geçmişte kabuk tutup geçti sandığım yaralarımın kanadığı bir dönemdeyim. Her şeyin zor olduğu içimde ki sıkıntının geçmediği büyüdükçe büyüyen bir ruh hali.. İnsanız, iniş çıkışlarımız var bitmek bilmeyen. Beklentilerimiz hep fazlasını isteyen doyumsuz ruh halimiz. Sanki hepimiz mükemmel insanlarmışız gibi karşımızdakinden dört dörtlük olmasını istediğimiz tavırlarımız…


Hayatta her şey güzel giderken insanlara verdiğimiz öğütler içimizde uçuşan kelebekler o zaman sanki hayatta ki en olumlu insan biziz hiç sıkıntı yaşamamış ya da bir daha asla yaşamayacakmışız gibi. Peki o istemediğimiz dönem geldiğinde karşımıza bir zorluk çıkıp ayağımıza bir taş takıldığında hayat istediğimiz gibi gitmediğinde hemen geri çekilip depresyon halimiz…


O güçlü halimizden eser yok olumlu düşünüp mutlu neşeli halimiz, tavrımız gitmiş sanki hayatta ki tek mutsuz insan bizmişiz gibi olan tavırlarımız. Sanki hayat akıp gidiyor herkes hayatına devam ediyor ve hepsi çok mutlu bizse hayata geç kalmış bir şeylere sürekli yetişmeye çalışıyoruz…


Geç kalmış gibi hissediyoruz. Sanki hayatın ucundan yada yakasından yakalamaya çalışıyor gibiyiz… Bu neyin acelesi neyin telaşı bilmiyorum ya da bilmiyoruz umarım herkes istediği yere bir an önce yetişir…


Seren Öztürk

Facebook Yorumları

YORUMLAR

Yorum kurallarını okumak için tıklayınız!

İnternet sitemizde kullanılan çerezlerle ilgili bilgi almak ve tercihlerinizi yönetmek için Çerez Politikası, daha fazla bilgi için Aydınlatma Metni sayfalarını ziyaret edebilirsiniz. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul edersiniz.