Şeker' i eve ilk aldığımız zaman çok şaşırdım. Daha öncesinde de kedimiz olmuştu, ama o çok saldırgandı hep tırmalıyordu. Şeker' in adını ben koydum. Tırnaklarını oyun oynarken bile hiç geçirmiyor. Babamdan ilk önceleri korkmuyordu ama Şeker mutfağa ve yatak odalarımıza girmeye başlayınca babam da ona kızmaya başladı. Aslında biraz da iyi oldu çünkü her istediği yere giremez. Şimdi benim okuldan eve dönmemi bekliyor, ben gelince de 1saat kucağımdan inmiyor. Ben ödev yaparken de defterimin üstüne oturup ben yazı yazarken bile kalemin ucunu izleyerek oyun oynuyor. Eve ilk aldığımız zaman kumuna tuvaletini yapmayı bilmiyordu. Onun yerine banyodaki klozetin arkasına yapıyordu ama sonra kumuna alıştırdık.

Şimdi onunla daha çok eğleniyorum. Sürekli oyun oynuyoruz. İyi ki evimizde :)

Kedime şimdi de annemin ördüğü eski oyuncak bebeklerimin kazak ve şapkasını giydirdim. Ayyy gerçekten çok şirin oldu. Bir de bulduğu her şeyle oynuyor. Plastik bardak, legolar, bulduğu boncuklar veya yere kadar uzanan perdeler ile. Onun evimizde olmasından çook büyük mutluluk duyuyorum! Umarım evimizde kalmaya devam eder... Ahh bir de şunu unuttum, kedime renkli püsküllü tellerden taç yapıp giydirdim, ne komik oldu bir bilseniz. İşte kedim Şeker, böyle bir kedi!

İdil Defne Ağcabay

(5'inci sınıf öğrencisi)