Kısa bir hayat dersi vermek gerekseydi... Koşulsuz sevmeyi öğren. Hiçbir beklenti içine girmeden, önyargılı olmadan, ötekileştirmeden sev.

Yüreğine vicdanı, sevgiyi ek. Yetiştirdiğimiz çocuk bizim aynamızdır, biz nasılsak o da öyle olacaktır. Ben annemden, babamdan ileri, çocuğumdan geriyim. Yaşanmışlıklardan ötürü merak ve heyecan zamanla azalıyor.

Derdim ki, durma derin bir nefes al ve yürü, nasıl olsa hayat bir sürü heyecanlar çıkartacak önüne, sen hep ilerlemelisin.

Hayatta hep sıkıntılar, üzüntüler olmaz, mutlu olabilmeyi kendine aşıla. Doğa, güneş, deniz, kum ve insanları hayatından eksik etme. İşte dans etmenin kuralları ama ayağına kimseyi bastırma. Ruhun şarkı söylerse hayat seni mutlaka dansa kaldırır.

Her zaman iyiler kazanmaz, kötüler daha çok kazanır, kalp kıranlar kazanır, dostunun arkasından kuyu kazanlar kazanır ama sen bu kadar kötülüğün içinde iyi bir insan olmayı başarırsan senin kazancın hep doğruluk olur.

Merhametli, vicdanlı ve sevecen bir birey ol ama samimi görmediğin kimseye güvenme, seçici ol, merhametinin ve dürüstlüğünün seni kullandırtmasına izin verme.

İnsanların öğütlerine, sözlerine değil, hayatlarına bakmalısın, gerçeği sadece orada bulabilirsin. Gerçekleri araştırmayan, sormayan kendi düşündüklerini gerçek zanneder çünkü.

Çocuklar baştan itibaren olumlu düşünme konusunda eğitilmeliler. Bu alışkanlık karakterini, eylemlerini belirleyecektir. Aslında düşünme yetisi çocuğa verilmesi gereken en önemli şeydir.

Hayat oyununda sizleri seven, güvenen insanları kırmadan, üzmeden, yıkmadan, yakmadan oynayın. Sevginin değeri büyüktür sonra geri dönüşü olmayan ayrılıklar gelir.

Düştüğünde değil tekrar ayağa kalkmadığında mağlup olursun. Şuna hazır ol ki, hayat boyu düşeceksin. Yeter ki tekrar tekrar kalk, kalkmayı öğren.

Günlerin kıymetini ve kendi kıymetimi daha iyi anladım, olur olmaz her şeye üzülmemeyi öğrendim. Boş insanları boş ver, kendi kendine yeterli insanlar en güzel hayatı yaşar.