Annem beni pek güzel bulmadığından olsa gerek, hep “akıllı kızım” diye sevdi. Ben de aynada beğenecek bir şey bulamadığımdan bu sıfatı kabul ettim. Sadece eşanlamlısı olabileceğini düşündüğüm başka bir kelimeyle değiştirdim. Evet akıllıyım, eşittir zekiyim.

Zeki olmasam bugün bir evim, bir arabam, içinde çaycısı da hazır küçük bir şirketim olmazdı. Halkla ilişkiler işinden şu dönemde para kaldıramazdım. Zekiyim, zekiyim!

Gelgelelim kendimi güzel hissetmiyorum. Her gün televizyon makyajı yaparak çıkıyorum evden. Bilmeyenler için açıklayayım. Suratına çay kaşığını dolduracak kadar fondöten, gözkapaklarını ağırlaştıracak kadar altlık ve far sürmeye televizyon makyajı deniyor. Bütün cilt kusurlarını kapatmaya yaradığı gibi fotoğraflarda suratını daha güzel gösteriyor. Ben de zırt pırt Instagram için fotoğraf çektiğimden bu makyajı yapıyorum. En azından Instagram’da güzelim.

Evli değilim. İstedim ama olmadı. Aslında nikâhta hiç ısrarlı olmadım. Beraber yaşasaydık da olurdu, ama beraber olduğum adamlar kabul etmedi. Aslına bakarsanız altı aydan uzun bir ilişkim de olmadı. Onları da ilk iki aydan sonra ben iteledim gitsin diye. Hepsi de giderken benim çok iyi, çok yetenekli, çok zeki, harika olduğumu, onlara fazla olduğumu söylediler. Ben de onlara inanmayı tercih ettim. Benden korktuklarını düşünüp kendimi kandırdım.

Bugün çiftlerin, mutlu çiftlerin arası açılınca mutlu oluyorsam sebebi budur. Benim bir türlü çift olamamam. Kötülüğüm bundan ileri geliyor. İyi olmak istiyor muyum? Bilmiyorum. Buralara döşendiğime göre, belki...

Yeni yıl itirafımdır.

Kötü ve zeki