Kötü gelin oldum

Yeşim Hanım dilim varmıyor dertliyim demeye ama içim içimi yiyor. Yuvam olsun, huzurum olsun dedim. Şimdi evin içinde hem varım hem yokum gibi hissediyorum. Evlendiğimizde her şey güzeldi. Sevgi vardı, saygı vardı. Sonra annesi geldi bizimle kalmaya. Olsun dedim, büyüktür, başımızın üstünde yeri var. Ama ne yaptıysam yaranamadım. Ben sustum, o konuştu. Ben güler yüz gösterdim o surat astı. Her şeye laf etti, her şeye karıştı. Ben yine de yutkundum, içime attım. Ama bir gün geldi ben de çatladım. Dedim ki “Ben bu evde artık böyle devam edemem. İkimizden biri gidecekse, ben değilim” dedim. Ve o kalktı, gitti. Şimdi eşim bana ne bir çift laf ediyor, ne de yüzüme bakıyor. Susuyor. Sanki ben annesini kapı önüne koymuşum gibi. Sanki ben kötü niyetliymişim gibi. Oysa ben bu evde hep iyi niyetle yaşadım. Kırıldım ama kırmadım sadece dayanamadım artık. Şimdi ben oldum kötü. Ne bir selam, ne bir hal hatır. O bana küs, ama ben yıkıldım. Bir kadın ne zaman kendini savunsa huzursuzluk çıkarıyor oluyor ne zaman artık yeter dese, suçlu oluyor. Ben kötü bir gelinim şimdi. Kocam neden beni anlamıyor? Ben onunla bir ömür kurmak isterken, şimdi tek başıma bir köşede duruyorum. Beni dinleyen biri olsun istedim.

Yeşim Tijen’in cevabı:

Merhaba sevgili okurlar, size de merhaba sevgili kızım; insan her şeyi içinde biriktirendir. Bir eskici gibiyiz kimi içindekileri saklamaz atar, kimi atmak için zamanını bekler… Bazen bomba misali patlayabilir de ama bombanın pimini çeken de yine kendisidir. İster çeker ister çekmez. Siz de o bombanın pimini çekmeyebilirdiniz ama çekmeyi, kendinizi patlatmayı seçmişsiniz. Haklı nedenleriniz olsa bile bir kayınvalide evden kovulmaz. Bu çok çirkin ve yanlış bir davranış. Siz bomba olup patlayacak hale gelinceye kadar eşinizin hoşuna gitmeyecek olsa da bu rahatsızlıklarınızı ona dile getirebilirdiniz. O da sizin hoşnutsuzluğunuzun farkındalığıyla yakın bir zamanda “Anne hadi artık seni evine götüreyim” diyerek güzellikle annesini evine götürebilirdi. Bunların yapılmasına olanak sağlamayarak kayınvalidenize güç bende demiş oluyorsunuz ve haklısınız güç sizde. Ev sizin, oğlu sizin o da misafir. Size düşen ve yakışan biraz sabırdı onu da yapamamışsınız.

“İçimizden biri gidecekse o ben değilim” demek seni kovuyorum demekten çok da farklı değildir. Aynı şeyi eşiniz annenize söylemiş ve evden gitmesine sebep olsa siz de eşinizin yüzüne bakmazdınız. Diğer yandan kayınvalidenizin tutumları da hiç hoş değil. Hiçbir şeyi beğenmeyen, suratı asık birinin yüzünü güldürmeye, düzeltmeye çalışmak insanı yorar ama daha çok yeni evli bir kadın için çok hızlı atılmış adımlar. Bunlarla eşinizde eksilirsiniz, güven kaybedersiniz. Şimdi eşiniz içinden “Bir annemi evimizde barındırmadı” diye sizinle ilgili, gelecekte yapabileceklerinizle ilgili kaygı duymaya başlamıştır. Şimdiden sonra yapacağınız şey eşinize kendinizi neden böyle yaptığınızı anlatmaya çalışmak, sabırla yaklaşmak olmalı. Kendisine “Benimle konuşmamak bu durumu çözmez canım hadi gel ancak konuşarak birbirimizi anlayabiliriz” diyerek sıcak bir yaklaşım sergileyebilirsiniz. Kayınvalideniz geldiğinden beri içinize attıklarınızı, kırgınlıklarınızı onun size olan saygısız tutumlarını dile getirebilirsiniz (Tabii ki kayınvalide de gelini saymalıdır burada hemfikirim). “Evet, belki bunu yapmam hataydı ama hep içime attım, seni rahatsız etmek istemedim. Sonunda dayanamadım ben de insanım. Ben senin eşinim beni de anlamaya çalışmalısın bunu senden bekliyorum” diye kendi ifadelerinizle yaşadıklarınızı eşinize anlatabilirsiniz. Son olarak zaman her şeyin ilacıdır. Sabır ve sevecen yaklaşımlarınızla bu durumu düzelteceğinize inanıyorum ama bundan sonra daha özenli, saygılı olmanızı tavsiye ederim yavrum.

Sevgiler sevgili okurlarıma…

Çözemediğiniz sorunlarınızı yazın, Yeşim Tijen size önerilerde bulunsun.

İşte sorularınızı gönderebileceğiniz adres:yesimilehayatbilgisi@gmail.com