Sigarayı bırakamıyorum...

“Yeşim Hanım, ben size ne aşk ne de ayrılık acısı yazacağım. Herkesten farklı bir sorun yazıyorum galiba. Geçtiğimiz senelerde önce teyzemi sonra annemi kaybettim kanserden, şimdi de kız kardeşim, hayatta kalan en yakınım kanser. Bütün bu yıllar boyunca ister istemez bir korku vardı içimde benden, küçük kardeşimin de kanser olmasıyla bu korku beni yedi bitirdi adeta, panik atak oldum. Sigara da içiyorum, doktor kesinlikle bırakmamı söyledi ama bırakamıyorum. İçmeyi seviyorum, bir paket içiyorum, arkadaşım gibi oldu. Şimdilerde korkuyla içiyor da olsam yine de içmekten vazgeçemiyorum. Birçok şeye dayanmamı sağlıyor, onun sayesinde katlanıyorum bu hayata. Bu gidişle kendi başımı yiyeceğim.”

Yeşim Tijen'in cevabı:

Günaydın sevgili okurlar, bu sabah da uykuyla olan mücadelemden yine yenik çıktım. Sonunda boşver uyuma kalk dedim kendime. Hem bu yenilgimi gözümde sevimli gösterecek bir bahanem de vardı. Vazgeçtim uyumaya çalışmaktan. Kalktım, hah şöyle niye uğraşıyorum ki uyumak için. Hem bugün benim doğum günüm, koskoca yılda önemsediğim sayılı günlerden biri. Kendime kahvaltımı hazırladım, ardından kahvemi yaptım, yarını düşünüyorum elimde olmadan. Çünkü çocuklarıma söz verdim, doğum günümün ertesinde sigarayı bırakacağım. O gün bu sözü verirken daha birkaç hafta vardı, şimdiyse önümde duruyor. Ne çabuk da geldi söz verdiğim gün. Hani zor bir yolculuk gibi, daha yola çıkmadan karamsar karamsar bakıyorum yarına, hem bırakmayı istiyor hem de ne iyi arkadaşımdı diyorum. İstediğimde yanı başımda olan, beni hiç bırakmayan, çok uzaklarda olmayan, benden gidemeyen, en fazla uzaklığı market kadar olan bir dost, arkadaş sigara bana ve sanki yukardan bir yerden torpilim varmış gibi umarsızca üflüyorum sigaranın dumanını. En çok sevdiği kulu benmişim, beni hep gözetirmiş gibi de güvende hissediyorum kendimi, ama ya bir gün gözetmezse? Bunu aklıma getirmemeye çalışıyorum. Böyle olumsuz düşünceler aklıma geldiğinde gözlerimi kapıyorum, tekrar açtığımda düşünceler yok olmuş oluyor, başka düşüncelere dalmışım, ya yazıyla ilgili bir şeyler oluyor aklımda ya da şiirler. Unutuyorum çarçabuk.

Bir el alışkanlığı mı, zaaf mı, teselli mi? Belki de hepsi sigara benim için. Diğer yandan sigara içtiğim için endişelenen en büyüğü 22 yaşında iki çocuğum sürekli diretiyorlar bana. “Hadi anne, ne zaman bırakacaksın? Sen yaparsın!” Onlara yaparım diyorum, kendi de söylediğime hem şaşıyorum hem de onları inandırmak istiyorum. Görüntümü, yani onların bana olan inancını kurtarmam lazım. Tabii huzursuzum, onlara bana bir şey olursa diye içten içe yaşattığım korkudan dolayı. Kendi başımı ezmeliyim, içimdeki o isteği yok etmeliyim. Herkes gibi her şeyin de farkındayım. İnatçıyım da, istediğimi elde ederim ama işin kötüsü bu ya, istiyor muyum? Sanırım sorunun sorun olan kısmı tam da burası. Vedalaşacak kadar istekli değilim duygusal anlamda ama sevgili okurlar, hayatı hep duygusal yaşarsak biliyorum ki başarılı olamayız. Aklımızın devreye girmesi kontrolü ele alması gereken durumlar da var. İşte şimdi ben o durumdayım. Sigaraya “yeter çık hayatımdan” demem gerekiyor ve diyeceğim, biliyorum.

Mailiniz tesadüfen denk düştü benim niyetimle. Sevgili okurum, gelin yarın beraberce bu adımı atalım. Yazımı yarın okuduğunuzda atın sigara paketini çöpe gitsin ve yenelim hayatımızı sarmış olan bu esareti. Yaşadığınız korkuları anlıyorum. Ailenizden, en yakınlarınızın tek tek kansere yakalanıp hayatınızdan yok olup gitmesiyle yaşadığınız tedirginlikleri, evhamları… Ama o kadar da aciz durumda hissetmeyin kendinizi. İnsanlar gürül gürül akan derelerin önüne setler koyup akışlarını durdurabiliyorken, kendi bünyesinde teşekkül edecek rahatsızlıklara set koyamazlar mı? Birçok hastalık genlerle geçebiliyor olsa da, insan bunun önlemini bir ölçüde alabilir sanıyorum. Bunu beslenmesiyle, yaşam tarzıyla, egzersiz yaparak ve de her şeyden önemlisi de kafasını bir şeylere takmayarak, sigaradan uzak durarak, tabiki de senede bir kere kontrollerini yaptırarak setler koyabilir diye düşünüyorum. Hem ölüm yalnız hastalıkla gelmez ki sevgili okurum. Gelmeyi kafasına koymasın, türlü bahanelerle gelir. Bir bakarsınız dışardayken, hiç hasta değilken bir kazayla da bulabilir insanı ve daha birçok şekilde... Atın bu düşünceleri aklınızdan, siz gerekli tedbirleri aldıktan sonra gerisini Allah’a bırakın. O kullarını gözetir. Bunlar ufak avuntular olsa da insana kendini iyi hissettiriyor. Aklınıza ölüm ve hastalıklar geldiğinde hemen başka şeyler düşünün, bana bir şeycik olmaz deyin kendinize.

Bu ara kardeşinizden dolayı psikolojik olarak yine olumsuz etkileşimler yaşayacaksınız ister istemez, onun yanında hep destek olmaya çalışacaksınız, moraliniz düşecek. O düşen moralinizi yerden siz kaldıracaksınız. Yalnız kendinizin değil, kızkardeşinizin moralini de yükselteceksiniz. Bunlar umulmadık zamanda gelen, yaşanmak zorunda olunan zor günler ve geçecek. Önce Allah’a sonra kendi ruhunuzdaki güce inanarak bir de bakacaksınız geçmiş, gitmiş. Hancı ve yolcu misali, onlar yolcu, gelip geçecek, unutmayın.

Şimdi tam zamanı! Hazır korkmuşken bırakın şu baş belası sigarayı. Bu zor günlerde nasıl bırakayım, onunla avunuyorum dediğinizi duyar gibiyim. Esas şimdi bırakmanın tam zamanı. O sizi hasta etmeden, vücudunuzu tüketmeden vedalaşın ki bir anlamı olsun. İlk gün önemli, onu atlattıktan sonrası çok kolay gelecek. Kendinizi oyalayacağınız abur cuburları doldurun eve, atıştırın ve su için, su kesiyor. İnşallah bu merhemi ben de kendi başıma süreceğim. İşte böyle sevgili okurum. Yarın büyük gün olsun, önce niyet edelim sonra aklımızla şu sigarayı hayatımızdan yolcu edelim. Sevgiler...

***

Çözemediğiniz sorunlarınızı rumuzunuzla yazın, Yeşim Tijen size önerilerde bulunsun. Yeşim'le Hayat Bilgisi her zaman sizin yanınızda...

İşte sorularınızı gönderebileceğiniz adres: yesimilehayatbilgisi@gmail.com

Twitter: @yesimtijen