Yansımalarında 'demlendiğimiz' annelere

Bugün anneler günü. Anneme olan sevgimi anlatmak için özel bir güne gereksinim duymadan, bazı günleri bu nedenle özel kılma çabası ve 'köpürtme' haline kapılmadan, yüreği güzel tüm annelerin 'anneler gününü' kutluyorum.

Her birimiz annelerimizin yansımalarıyız. Tıpkı, Halil Cibran'ın “Dünyadaki en güzel üç kadın, annem, gölgesi ve aynadaki yansımasıdır" dediği gibi.

Anne demek yaşamın yansıması değil, bizi biz yapan o yansımaların gölgeleridir aynı zamanda. Bedenlerinde can bulup, vakti gelince bedeninde ayrılan oğullar, kızlar, önce annelerinin gölgesinde demlenir, hazırlanırlar hayata...

Sonra, annelerinin gölgesi, kızlarının, oğullarının yansıması olurlar.

Sonra; o yansımalarda başlayan, gelişen bir 'demlenme' süreci başlar. Ve o 'demlenme' süreci durmaksızın devam eder.

İşte o nedenle; anne demek, canından kopan canın, evladının, yalnızca yansımalarına bakarak, nasıl birine dönüşeceğini gösteren bir 'turnusol kağıdıdır' aynı zamanda.

İşte o nedenle; anne demek, 'yaşamın ta kendisi' demektir.

İşte o nedenle anne demek, bizi bizi yapan, 'özümüzü' oluşturan 'mayadır' aynı zamanda.

Annelerimiz ilk yaşam alanlarımızdır.

Tıpkı; Nayyirah Waheed'ın Lands metnindeki, “My mother was my first country, the first place I ever lived” ifadeleriyle anlatmak istedi gibi; annnelerimiz, ilk 'ülkemizdir' aslında.

Anne demek 'okul' demektir" aynı zamanda. 'Doğru ile yanlışı', 'İyi ile kötüyü', 'Korkak ile cesur olmak', 'vicdanlı ile vicdansız olmak" olmak gibi seçimlerin sonuçlarını öğrendiğimiz özel alanlardır.

Annelerimiz ilk öğretmenlerimizdir aynı zamanda. Doğduğumuz andan itibaren kucağında, dizlerinde, sonra gözlerinde büyüdüğümüz mezun olamadığımız okullarımızdır.

İşte o nedenle teşekkür ederim annem. Özünü bulduğum mayasından var olduğum için, ilk ülkem, okulum, ilk öğretmenim olduğunu için. Kucağına aldığı andan itibaren elimi hiç bırakmadığını için, rehberliğin için, her zaman cesur olmam gerektiğini öğrettiğin için, en kırılgan zamanlarda bile sesinin tonunu bir kere bile yükseltmeyerek, sesizliğin de bir çığlık, sonsuz bir huzur, aynı zamanda bir 'teslimiyet' olduğunu gösterdiğin için...

Ve koşullar ne olursa olsun, kaybedeceklerim ne olursa olsun, her zaman, mutlaka ve yalnızca 'vicdanın sesine' kulak vermem gerektiğini özümsettiği için.

En çok da beni ben yapan gölgende demlenirken, 'yaradılanı sevmek lazım yaradandan ötürü' mottosuna olan inancımı pekiştirdiği için.

Sonsuz teşekkür ederim.

Yeryüzündeki tüm ırkların, farklı tenlerin, farklı dinlerin, farklı görüşlerin, farklı yaşam şekillerini, gökkuşağına benzeterek, "Farklılıklarımız bir zenginliktir. Tıpkı bu gökkuşağındaki farklı renklerin oluşturduğu muhteşem ahenktir" sözünü özümsettiğin için...

İşte o nedenle; benim için yalnızca bugün değil her gün anneler günüdür. Sizler gibi; ben de, okulunda olmaktan gurur duyduğum ilk öğretmenlerimiz, gölgelerinde demlendiğimiz bir ömür adına, beni ben, bizi biz yapan yapan değerlerimin, değerlerimizin yansıması, aynadaki gölgelerimiz annem bu özel günün sebebi tüm güzel yürekli annelerin anneler günü kutlu olsun.

Sevgiyle kalın her zaman...