Annelerimiz ve yansımalarımız

Annelerimiz… İlk ülkemiz. Var olduğumuz, kök saldığımız ilk yaşam duraklarımız.

Tıpkı; Nayyirah Waheed'ın Lands adlı eserindeki "My mother was my first country, the first place I ever lived” metaforik söylemindeki gibi...

Annelerimiz, "ilk ülkemiz, yaşadığımız ilk yerdi."

***

Aynı zamanda yansımalarımızdır annnelerimiz...

Halil Cibran’ın ifade ettiği gibi: "Dünyadaki en güzel üç kadın, annem, gölgesi ve aynadaki yansımasıdır."

İşte o nedenle; anne demek, bizi biz yapan o yansımaların gölgeleridir aynı zamanda.

Bedenlerinde can bulup, vakti gelince bedenlerinden ayrılan oğullar, kızlar önce annelerinin gölgesinde demlenir, hazırlanırlar hayata...

Sonra… Annelerinin gölgesi, kızlarının, oğullarının birer yansıması olurlar.

***

Anne demek o yansımalarda var olmak ‘ayrılamamaktır...’

Yaşarken de ölüm vakti geldiğinde de ‘vedalaşamamaktır.‘

İlk fiziksel ayrılıkları göbek kordonlarının kesilmesi gibi görünse de, o günden sonra, kopmaz bağlarla birbirlerinde kök salmaktır aslında...

İşte o nedenle; anne demek, ilk duyduğu kalp atışını, son nefesine kadar aralıksız duyabilmek, hissedebilmektir.

İşte o nedenle; anne demek 'yaşamın ta kendisi, bir yaşam çığlığı, 'özümüzü' oluşturan 'mayadır' aynı zamanda.

***

Hayata hazırlandığımız ilk öğretmenlerimizdir. Doğduğumuz andan itibaren kucağında, dizlerinde, sonra gözlerinde büyüdüğümüz, ‘mezun olamadığımız okullarımızdır‘

***

Anne olmak, ‘Doğurmadan da anne olabilmektir.‘

Emek vermektir. Biyolojik bağı olmasa da, yüreğiyle bağ kurabilmek, koşulsuz sevebilmektir aynı zamanda...

Sözün özü; annelik, döngüsü durmaksızın akan, Yaradanı’ın bir mucizesi… Her daim, sonsuza kadar, bir parçaları bedenlerimizde yaşayan köklerimizdir.

İşte o nedenle, benim için her gün Anneler Günü'dür. Bu özel günün sebebi olan, değerlerimizin yansıması, aynadaki gölgelerimiz tüm güzel yürekli annelerin ve canım annemin Anneler Günü kutlu olsun.