Annelerimiz… İlk ülkemiz. Var olduğumuz, kök saldığımız ilk yaşam duraklarımız.
Tıpkı; Nayyirah Waheed'ın Lands adlı eserindeki "My mother was my first country, the first place I ever lived” metaforik söylemindeki gibi...
Annelerimiz, "ilk ülkemiz, yaşadığımız ilk yerdi."
***
Aynı zamanda yansımalarımızdır annnelerimiz...
Halil Cibran’ın ifade ettiği gibi: "Dünyadaki en güzel üç kadın, annem, gölgesi ve aynadaki yansımasıdır."
İşte o nedenle; anne demek, bizi biz yapan o yansımaların gölgeleridir aynı zamanda.
Bedenlerinde can bulup, vakti gelince bedenlerinden ayrılan oğullar, kızlar önce annelerinin gölgesinde demlenir, hazırlanırlar hayata...
Sonra… Annelerinin gölgesi, kızlarının, oğullarının birer yansıması olurlar.
***
Anne demek o yansımalarda var olmak ‘ayrılamamaktır...’
Yaşarken de ölüm vakti geldiğinde de ‘vedalaşamamaktır.‘
İlk fiziksel ayrılıkları göbek kordonlarının kesilmesi gibi görünse de, o günden sonra, kopmaz bağlarla birbirlerinde kök salmaktır aslında...
İşte o nedenle; anne demek, ilk duyduğu kalp atışını, son nefesine kadar aralıksız duyabilmek, hissedebilmektir.
İşte o nedenle; anne demek 'yaşamın ta kendisi, bir yaşam çığlığı, 'özümüzü' oluşturan 'mayadır' aynı zamanda.
***
Hayata hazırlandığımız ilk öğretmenlerimizdir. Doğduğumuz andan itibaren kucağında, dizlerinde, sonra gözlerinde büyüdüğümüz, ‘mezun olamadığımız okullarımızdır‘
***
Anne olmak, ‘Doğurmadan da anne olabilmektir.‘
Emek vermektir. Biyolojik bağı olmasa da, yüreğiyle bağ kurabilmek, koşulsuz sevebilmektir aynı zamanda...
Sözün özü; annelik, döngüsü durmaksızın akan, Yaradanı’ın bir mucizesi… Her daim, sonsuza kadar, bir parçaları bedenlerimizde yaşayan köklerimizdir.
İşte o nedenle, benim için her gün Anneler Günü'dür. Bu özel günün sebebi olan, değerlerimizin yansıması, aynadaki gölgelerimiz tüm güzel yürekli annelerin ve canım annemin Anneler Günü kutlu olsun.
