Güzel hayat!

Uzun bir süre “güzel hayat başlamak üzere” diye düşündüm. Güzel hayat.

Ama hep bir engel vardı önümde. Öncelikle yapılması gereken bir şey, bitmemiş bir iş, tamamlanması gereken bir hizmet, ödenecek bir borç…

Hemen sonra güzel hayat başlayacak.

Sonunda uyandım ki hayat zaten bu engeller! Bu perspektif mutluluk için bir yol olmadığını, bilakis mutluluğun kendisinin asıl yol olduğunu görmeme yardımcı oldu.

Öyleyse yaşanan her anın keyfini çıkarmalı ve bu anlar, paylaşılacak özel biri ile geçirildiğinde daha da çok keyifle hissedilmeli.

Zamanın kimseyi beklemediğini unutmamak lazım.

Öyleyse mutlu olmak için okula gitmeyi, okulun bitmesini, on kilo vermeyi, altı kilo almayı, sevgili yapmayı, çocuk sahibi olmayı, çocukların büyüyüp evden ayrılmalarını, işe başlamayı, emekli olmayı, evlenmeyi, boşanmayı, cuma akşamını, cumartesi sabahını, araba almayı, arabayı değiştirmeyi, evin borcunun bitmesini, baharı, kışı, ayın onbeşini, istek parçanızın radyoda çalmasını, ölmeyi, yeniden doğmayı beklemeyin.

Mutluluk bir hedef değil yoldur.

Doğum günleri bedenlerimizin bir yaş daha yaşlandığı günler aslında. O yüzden kutlanmaları gerçekten gerekiyor mu emin değilim.

Ama iyi ki doğmuşsun güzel kızım.