Kuş mu vursak naapsak?

Onur Ünlü'nün bir filmi vardı, Güneş'in Oğlu diye. Güneş tutulması sırasında ruhları birbirinin içine geçerek hayatları karışan bir grup insanın öyküsünü anlatıyordu film. Şimdi nerden aklıma geldi bilmiyorum ama şahane filmdi he! Valla yani, izlemediyseniz izleyin bir ara fırsatını bulup. İnternette filan bulabilirsiniz, olmadı etraf zaten korsan dolu. Dışarı bir çıkıyorum etrafımı sarıyorlar abla abla sidi lazım mı diye, yok diyorsun yine soruyorlar. Zaten hep diyorum Allah bana bir korsan sidici bir de Greenpeace'ci genç azmi versin. Âmin!

Heh, ne diyordum? Film, Güneş'in Oğlu. Filmde aşçı uşağa, uşak bahçıvana sonra hepsi uşağa gibi kiralık katilin profesöre, profesörün imama, imamın öğretmene, öğretmenin çapkın şaire sonra hepsinin birbirine ruhları karışıyordu. Bir curcuna bir şamata sorma gitsin.

İşte filmin bir sahnesinde çapkın şair Haluk Abim sabahtan beri bir o bedene bir bu bedene girdiğinden, az birazdan da sıcaktan sıktı sıyrılmış, şalteri indirmiş bir şekilde bir yere çıkıp Ülkü Tamer'in Konuşma şiirini okuyordu, sonunda ise şahane bir şekilde bağırıyordu.

Şimdi bunları niye anlattım? Bir sor niye anlattım? Fenayım okuyucu. Sıcaklar beni çarptı, böldü, biçti parçaladı.

Hava 360 derece!

Yanıyoruz ayol!

Sıcağın üstüne bir de arada bir hortlayan meymenetsizlik, mendeburluğum eklenince amman hayat şahane oldu!

Ülkü Tamer'in Konuşma şiirinde - ki kesinlikle ve kesinlikle Haluk Abi'nin okumasını dinleyin derim - bir dize vardır; Çok canım sıkılıyor, kuş vuralım istersen diye. Ben de işte böyleyim.

Şimdi bunları neden yazdım, bilemiyorum. Sanırım bir değişiklik olsun, kuş filan vurmadan - ay ne de severim ben onları ya, nasıl vururlar minnacık hayvanları hiç anlamam - can sıkıntım azalsın istedim, sesimi duyurmak, yazmak, paylaşmak istedim.

Hem zaten kırmızı kapaklı gazlı içecek de demiyor mu, hayat paylaşınca güzel diye.

Yoksa o demiyor muydu ya?

Karıştırdım gene.

Sıcaktandır herhalde.