Zamanınızı ne ile harcadığınızı hesaplıyor musunuz?

25.915. Yeterince büyük bir sayı mı? Bu sayı ortalama 71 yaş ömrü olan insanın (şu anda ortalama ömür 78 yıl oldu) elinde olan gün sayısı.

Bir ayakkabı firmasının yaptırdığı 9 ülkeyi içeren bir araştırmaya göre ortalama bir insan hayatının

• %29,75'ini işte ya da evde oturarak geçiriyor (yaklaşık 7.709 güne eşdeğer). Katılımcılar arasında ise Ruslar %32,9 ile listenin başında.
• % 6,8'ini sevdikleri biriyle sosyalleşerek (yaklaşık 1.769 gün eşdeğeri) geçiriyor. Bunda da Almanlar % 10,5 ile başı çekiyor.

Biraz daha öğrenelim mi? Ortalama bir kişi

• Ayda 27 kez fiziksel olarak zor bir şey yapmak için kendine meydan okuyor. Bu grupta lider Amerikalılar.
• Yeni yıldan 2.72 ay sonra en az 1 yeni yıl kararını, hedefini bozuyor.

Fiziksel olarak formda kalmak ve çevreleriyle sosyal olarak etkileşimde bulunmak için harcanan zamanla ilgili olarak en güçlü sonuçları alan ülke Almanya olmuş. Ölçülen diğer sekiz ülkeyle karşılaştırıldığında, ortalama bir Alman bir yıl içinde

• Sevdikleri insanlarla sosyalleşmek için en çok zaman harcayan (yaklaşık 2.724 gün)
• En uzağa koşan (109.880km - dünyanın çevresinin neredeyse üç katı)
• Teknolojiyi zaman olarak en az kullananlardan (yaklaşık 8.995 gün)
• En fazla basamak çıkanlardan (2. Sırada)

En çok gülen kim mi? Meksikalılar günde ortalama 24 kez, 25.915 gün boyunca 621.960 kez, herkesten daha fazla gülüyormuş.

Ruslar herkesten daha fazla dans ediyor, ayda ortalama 15 kez.

Sayılar bir yana bu sonuçların bende düşündürdükleri benim neye ne kadar zaman ayırdığım. Minimalizmi hayatına uygulayan ve etrafında bu konuda farkındalık yaratmak için uğraşan biri olarak benim için hayatımı deneyimden yana dolu dolu yaşamak önemli.

Bu araştırmadan kendime çıkardığım sorular;

1. Günümün ne kadarı oturarak geçiyor?
2. Ne sıklıkla yeni bir şey deniyorum (görmek, tatmak, fiziki bir meydan okuma olabilir)
3. Ne sıklıkla gülüyorum?
4. Ne kadar (sevdiklerimle ve tek başıma) eğleniyorum?

Bu sorulara olan cevaplarım beni çok tatmin etmedi. Fark ettim ki bugüne kadar önemli / önemsiz, acil olan / olmayan sorumluluklarımı ve hatta bazen başkalarınınkileri kendimin önüne koyduğum olmuş. Ben değişmek için bir adım atıyorum. Sizi de adım atmaya davet ediyorum.