Emine ve Cemile

12 yaşında çok şey olunur. Çocukken genç kız olunur, regl olunur, aşık olunur ya en yakındakine ya en uzaktakine, asi olunur anneye babaya. Peki sizce 12 yaşında terörist mi olmuştu Cemile?

Kapı önünde çekirdek çitlenir. Komşular hamur kızarttıysa çayla birlikte yenir. Kapının önünde mahalleye yeni gelen gelin çekiştirilir. Çocuklar ötede top oynar. Kapı önünde Cemile vurulur mu peki, 12 yaşında, evinin kapısının önünde?

Cemile’nin öldüğü gece, doğurduğu ölü bedene sarılıp yatmış Emine. Bütün anneler bilir. En güzel çocuğunu koynuna alıp uyuduğun uykudur. Peki ya çocuğun ölüyse?

İstanbul'da Halime kış için konservelediği fasulyeleri koyarken derin dondurucuya; Cizre'de Emine 12 yaşındaki kızının ölü bedenini koyuyor buzdolabına. Kokmasın diye.

Bir hayata kaç kız çocuğunun cesedini sığdırabilir bir Emine? 23 yıl önce büyük kızını 7 Eylül’de küçük kızını kaybetmiş serseri mühimmatlar sayesinde; aldığı nefes ciğerine batmaz mı, aklını kaçırmaz mı sizce?

O kapının önünün, o buzdolabındaki ölünün, o kadının acısının, o kızların yaşayamadıklarının vebali kime?

(7 Eylül'de Cizre'nin Cudi Mahallesinde evinin kapısının önünde vurularak öldürülen 12 yaşındaki Cemile Çağırga'nın cesedi sokağa çıkma yasağı yüzünden, bozulmasın diye 3 gün derin dondurucuda bekletildi. Annesi Emine 23 yıl önce evlerine düşen top mermisi nedeniyle en büyük kızını da kaybetmişti.)