Birlikte yaşamak üzerine notlar…

Gece sulamaları yeniden başladı. Bol su varken suluyorum, bitkiler çok mutlu oluyorlar, ben de mutlu oluyorum. Yıldızlı göğün altında bahçenin gece hallerini seyrediyorum, kafa fenerimin ışığının düştüğü yerlerde su damlacıkları pırıldıyor, arada fıskiye olup serinlik banyosu yaptırıyorum çocuklara, düşünüyorum bir taraftan.

Bu aralar, örgü öreyim diye çok elleşmiyor bana Selahattin, yardım alıp bahçenin bir ucundan diğerine sırayla suluyor, bahçedeyken kendini kaybeder o da, yemeğe çağıracağımda yarım saat önceden haber veririm, ancak kendini alır sevgililerinin yanında olmaktan.

Önceki gece su sırası bizde olunca Selahattin’e yardım etmem farz oldu, belli bir saatten sonra o anki flora ahalisinin çoğu yatmış, Kübra ile Kerem de bize gecenin ikisine kadar yardım edip yatıyorlar. Gecenin lütuflarına hoş geldik, hayat kaynıyor her yer, kulaklıkla telefonumu yanıma alıp ses kaydı yapıyorum. En kolayı bu şu an, fenerin ışığında örümceklerin gözleri ve daldan dala bağladıkları iplik yolları parıldıyor, başımdaki ışığa kapılan minik böcekler, kelebekler yüzümde gözümde uçuşuyor, karıncalar ve çekirgeler tam gaz faaliyette, bazı canlılar da paydos etmiş, uyuyor.

Kalabalıkla yaşamayı çok seviyorum, her iş bitip de oturduğumda benden mutlusu yok, fakat artık bedenim dinlenmek istiyor, bu yüzden her yeni gelenle birlikte hayatım daha da kolaylaşmalı, hem de hepimiz için. O anda görünmezmiş gibi gerçekleşen armağan alışverişi sırasında henüz farkına varamadığımız kim bilir neler de oluyor, öğrenme, içe bakma, duygularını ve sezgilerini sessiz ve yargısız gözlemci olarak izleme süreci bu aynı zamanda. Herkes kendi içinde neler neler yaşıyor…

“Bir araya gelmek başlangıçtır, bir arada durabilmek ilerlemedir, birlikte çalışmak başarıdır” demiş Henry Ford. Neyin başarı olduğuna bakmıyoruz artık, birlikte eğleniyor muyuz, mutlu muyuz ona bakalım, onun yollarına gül dökelim biraz da.

Birlikte yaşamayı konuşuyoruz bu aralar, bir arada durmanın, hayatı herkes için kolaylaştırmanın, herkesi ve her şeyi gözetmenin yolları nerelerden geçiyor? Sular duruluyor ve her şey daha bir netlik kazanıyor, benim için de flora için de. Kendimi daha net ifade ettikçe giderek genişleyen bir alan bu, içine yeni ilhamlar doluyor.

Birlikte bir alanı paylaşmakla ilgili ilk aklıma gelen yıldızlı notlarım şunlar oldu:

Birbirinden haberdar olmak: Bu, bağlantıda olmayı da beraberinde getiriyor, o an ne yapıyoruz, ne ediyoruz, bir yere gidiyorsak bilgilendirelim ki ihtiyaç olduğu anda ulaşabilelim birbirimize.

Arkasını düşünmek: Babam bizden sonra gelenleri düşünmemiz için böyle öğüt verirdi, hem sofrada hem de senden sonra o işi yapacaklar için ortamı rahatlatmakta işe yarıyor. Büyük ihtimal ona da aynısı söylenmiş. Buna akşamdan kirlileri mutfağa taşıyıp yıkamak, tezgahı toparlamak ve soğumuş yemekleri küçük kapaklı kaplara boşaltıp buzdolabına kaldırmak da dahil, ortam sıcak, yiyecekler bozulma eğiliminde. Bir de ateş başı sandalye ve şezlongları gölgeliğe taşımak var tabii, eşyaları da gözetmeliyiz ki onları da verimli kullanabilelim. Mıntıka temizliği geceden olursa daha güzel ve kolay oluyor.

Akşamdan ertesi gün için plan program yapmak: Çok faydasını gördük hayatımızda, görsel algının yardımını işin içine katmak da hayatımızı kolaylaştırabilir. Yazıcı, not alıcı ve hatırlatıcı insanlara ihtiyaç var, kahvaltı sonrası notların üzerinden geçmek de iyi oluyor.

Duş, tuvalet temizliği: Başlıbaşına bir hayat dersi, son üç yıldır konumuz olduğu için, dışkılamanın ne büyük nimet olduğunu yakından biliyorum. Artıkları bedenden dışarı taşırken etrafı da kirletme halleri mevcut, herkesin yaşadığı ortak bir zaman, tuvalette geçirilen. O yüzden yeni slogan buldum: Suya sabuna dokun ve fırçayı eline al, yaşarken senden saçılanlara da bir bak. Üstelik bu iş kadın-erkek işi de değil. Mutfakta olduğu gibi, cinsiyet ayrımsız bir alan daha olmalı yaşanan yerlerde. Herkes tuvalet temizleyebilir, bulaşık yıkayıp yemek pişirebilir, özgür bir alandayız, deneysel bir hayatımız var, bunlar da birer fırsat olsun içimize bakmak için.

Kalabalık olunca, flora içinde ya da dışında kendimize tatil ilan edebiliriz bir günü. Herkes istediği günü seçer, ne istiyorsa yapar ya da yapmaz, herkesin dinlenme ihtiyacına da saygı.

Bahçede sulama ve budama için ayrı ayrı gönüllüye ihtiyaç var. Sulama, gün içinde takip edilen bir şey; budama ise mevsimsel. Bazı bitki adalarının sulama haznelerini genişletmeliyiz, suyu iyi tutamıyorlar. Su bol olunca akıp gidiyor, toprağın içine işleyemiyor.

Sosyal medya ve iletişim için ayrı bir gönüllü ihtiyacı var, gönüllülerle ve gelecek misafirlerle ilişkilerde kolaylaştırıcı olması iyi olur. Gelecek olanlara yol tarifinden, gerektiğinde onlara iletilecek acil ihtiyaç listesine kadar önemli koordinasyon konuları bunlar da.

Mutfak gönüllüleri de en az iki kişi olsun ki orada da işler kolaylaşsın, pek çok işte ideali en az iki kişi. Kkurumuş bulaşıkları yerine kaldırmak, sebze yıkayıp soymak çok büyük yardım.

Kedi köpekleri doyurmak, akşam rutininden, onlar da doyunca tamamlanıyoruz.

Benim yıldızlı notlarımdan biri de şu soru: Senin hayatını nasıl kolaylaştırabilirim? Bu da joker soru aslında, ne yapacağını, nereden başlayacağını bilemediğinde o anda çalışan birini bulup rahatlıkla sorabilirsin.

İşleri kolaylaştıralım, hakkıyla bitirip rahat rahat oturalım, ateş başında sohbete ve eğlenceye daha çok zaman kalsın, hepimiz için.

Sorumluluk bilinci ve duygusal zekası yüksek, kendi kendini motive edebilen, detayları gözlemleyebilen, ihtiyacı görebilen, başladığı işin takibini yapabilen, -iş ilanı gibi oldu böyle ama- işte öyle canlara ihtiyaç var flora’da.

Tabii, bu canlar bir de botanik, zooloji konularına da meraklı ve hatta ilgili olurlarsa tadından yenmez. Bahçede bitkileri adlarıyla sergilemek idi ilk hayallerden biri, bunun da artık zamanı geldi.

Nerelerde zorlanıyorsak bu çok öğretici sürece başka gözlerle bakabiliriz. Çözüm, sürecin içinden çıkıyor.

Bu notlar daha da zenginleşecek, herkesin katılımını sevgiyle kabul ediyorum, aklınıza gelenleri eklerseniz çok mutlu olurum. Şu anki kadronun işleyen ve işlemeyen yanlarına da şükürler olsun ki bunları yazabiliyorum. Göç, yolda düzülür, başladık artık; gerisi gelsin kolaylıkla, rahatlıkla ve zarafetle.

Sulama gecesi kayıtlarımı dinleyip yazarken Kübra geliyor, bu aralar mutfak kolaylaştırıcımız o. Bana çay getirmiş, erkenden kalkmış, inzivadaki arkadaşlara diyet kahvaltılarını hazırlamış, öğlen çorbasını pişirmeye başlamış, kinoayı ıslatmış. Notlar alıyormuş şimdi, bir sonraki gün mutfağa yardım edeceklerin işi kolaylaşsın diye. Laf lafı açıyor, Kübra fazla yorulduğu ya da çevresi tarafından desteklenmediğini hissettiği alanlar olduğunu fark etmiş, “Bu konuların yazılması iyi olur” diyor. “Herkes buranın şartlarını bilerek geliyor, bir şey yapmak istemeyen de rahatlıkla söylesin, samimi ve açık olsun. Bazı durumlar zorlayıcı olabiliyor, tuvalet temizliği sırası olması gerekiyor, buradaki bilinci de artıracak bir şey bu.”

Yazıyı ben yazmıyorum, işte yine belli oldu, yazı kendini yazıyor. Sulama gecesi düşündüklerime benzer şeyleri Kübra tatlı tatlı anlatıyor.

Şükürler olsun Allahım, “bana iş konusunda kendim gibi düşünen insanlar yolla” diye dua etmiştim, bir bir damlıyorlar gökten. Aynalarım, aynılarım, gözlerimden yaşlar akmaya başlıyor, yazmaya başladığım konu kendiliğinden açıldı, anlatıyor Kübracığım, “yazalım bunları” diyor. “Her iş için gönüllü olsun, hem herkes aynı işi sürekli yapmamış olur, yapılan işe saygı gösterilmesi için iyi bir fırsat olur. Hem yaşanan alana hem de emeğe saygı çok önemli. İşe eli alışık birilerinin olması beni rahatlatıyor mesela ama işle hiç ilgisi olmayan birileri yanımda olursa işim zorlaşıyor, her seferinde yeniden anlatmakla zaman geçiyor.”

Sabah yakın, ezana Çiçi önderliğinde kuçular vokal yapıyor, cırcırlar başlıyor tek tük. İbadetimizi bitirip uykuya gidiyoruz Selahattin’le, bahçe ise dinlenmişliğinden uyanıyor.

flora’yı evi gibi görüp gözeten canlara bereket, varlıklarına şükürler olsun.

Güzel bir gün daha olsun hayatlarımızda.