Karanlıktan korkmanın neredeyse doğal bir şey olduğunu öğrendik; çünkü karanlık, incinmemize sebep olabilecek bilinmeyen şeylerle dolu.

Peki, ışığı açtığınızda ne oluyordu? Bilinmeyen şeylerin o kadar da ürkütücü olmadığını öğrendiniz. Ve o kadar da bilinmeyen olmadıklarını. Yalnızca çevrenin bir parçasıydılar.

Karanlığı, korku ve bilinmezlikle ilişkilendirmeyi ve karanlık düşüncelerimiz, duygularımız hakkında konuşmamayı öğrendik. Duygusal gölgemizin ışığını açmak, fiziksel bir ışığın anahtarını çevirmekten çok daha fazla mücadele gerektirir. Bu yüzden kaçınırız. Yüzeysellik, daha kolaydır. Ancak ruhumuzun bu karanlığının, kabullensek de kabullenmesek de, kendine özgü, gelişen bir hayatı var. O hep orada ve çok güçlü.

Karanlığı anlamak

Duygusal karmaşamızın bu korkusu, bizimle birlikte büyüdü ve zamanla, gölgemiz haline geldi. Seçimlerimizi, farkında olduğumuzdan çok daha fazla etkileyen gizli bir parçamız oldu.

Gerçek şu ki bunu bastırmaya ve kendimizden ve başkalarından saklamaya çok fazla efor sarf ediyoruz. O, bizim karanlık tarafımız. Utandığımız ve göstermeye korktuğumuz parça. Ancak inkar ederek, karanlığın anlaşılmazlığında da güçlü yönlerimizin yattığını gözden kaçırıyoruz.

Geçmişten kaynaklanan sebepler yüzünden, bu karanlık tarafı, daha fazla keşfetmeden yadsımaya ve gizlemeye karar verdik. Ve karşılığında, kendimizi gerçek anlamda ifade edebilmemiz engelleniyor.

Gölgenizle tanışın

Birçok bağlamda, gölgemizi saklamak, ihanetin en yüksek formu olarak düşünülebilir. Kişiliğimizin bu parçasını perdeleyerek, benliğimizin tamamını açığa çıkarmayı hak etmediğimizi söylüyoruz; dolayısıyla kendimize ihanet ediyoruz. Ve sonuç olarak, gizlilik, manipülasyon ve rol yapma, hayatlarımızın büyük bir bölümünü ele geçiriyor; açığa çıkma ve sakladığımız benliğimizin reddedilmesi korkusu ile yaşamaya devam ediyoruz.

Bahsettiğimiz gibi, gölge, kendini zayıflık ya da güç olarak gösterebilir. Tüm benliğimizin farkına varmak, gücümüzü ifade etme olanağı tanır bize. Bu özellikleri göz ardı etmekse beraberinde daima hasar verici sonuçlar getirecektir.

Benliğimizin bu karanlık köşelerini ne kadar bastırırsak, kişiliğimizde o kadar çok bozuklukla karşılaşırız. Bu durum kendini bağımlılık, kaygı, bilerek başarısızlığa sürüklenen ilişkiler ya da işler ya da kişiliğimizde ve başkalarında yıkıma sebep olan diğer davranışlarla gösterir.

Gölgemizin farkına varmak, en erken yaralarımıza ışık tutmak ve kendimize iyileşmek ve dönüşüm geçirmek için şans vermektir. Fakat gözlerimizi bu duruma kapamaya devam ettiğimiz sürece, yaralar, hayatlarımıza zehir akıtarak çürümeye devam edecekler.

Benliğinizin tamamını kucaklamak

Işığa giden yol, karanlıktan geçer. Tamamen isteğimiz dışında olmasına rağmen, içimizdeki karanlık taraf oldukça aktiftir – ustaca gizlenmiş olsa da. Ancak sürekli kabul görmeyi isteyerek orada olduğunu gayet iyi biliyoruz.

Gölge, güvenli ve sevgi dolu bir ortamda karşılanmalıdır. Aksi takdirde, yüzünün yıkım getireceğinden ve sonuç olarak daha çok yalnızlığa sebep olacağından ürker. Güvende olduğunda, farkındalığımızdan saklanan şeye bakabilir, onu görebilir ve ifade edebiliriz.

Başkalarını ürkütmemek için sınırlı tuttuğumuz ve henüz cilalanmamış güçlerimiz, yaratıcılığımız ve güzelliğimiz var. Gölgemizle konuşmak, iyileşmenin ve kendini sevmenin ilk ciddi adımıdır.

Başlangıçta, bu heyecan verici ve gerekli maceraya atıldığımızda, kim olduğumuzdan pek emin olamayabiliriz. Bunun tek sebebi, maskemize çok alışmış olmamız ve gerçek benliğimizi ifade etmenin bir yabancı ile buluşmak gibi hissettirmesi. Yakında yeni olasılıklar, seçimler ve algılar ortaya çıkacak.

Hayatımızdaki birçok soru işareti ile gücün ve gerçekliğin olduğu bir yerde yüzleşebiliriz. Bu dünyadaki kapasitemizi, daha dolu ve daha bütün bir şekilde güçlendirebiliriz. Hazır mısınız peki?

Milan Karmeli