Bu güne kadar hep başkalarını suçladınız. Annenizi, arkadaşlarınızı, diğer kadınları, en çok da hayatınıza giren erkekleri... Şimdi bir kez daha düşünün! Suç bütünüyle onlarda mı yoksa aşk hayatınızı bizzat kendiniz mi sabote ediyorsunuz?

Romantik komedilere bayılırız… Bunun en temel nedeni, kendimizi iyi hissettirmeleridir. Bu tür filmlerin kahramanları genellikle, tıpkı bizim gibi mutlu olmayı fazlasıyla hak eden, iyi niyetli, zeki, fakat konu aşka gelince her nedense hata yapan, tökezleyen kadınlardır. "Erkekler Ne Söyler Kadınlar Ne Anlar" filmindeki Ginifer Goodwin, "Şeytan Marka Giyer" filmindeki Anne Hathaway ya da "Teklif"’deki Sandra Bullock… Bu oyuncuların canlandırdıkları karakterlerin her biri apayrı bir hikâyeye sahip fakat ortak noktaları, aşkı adeta kendi çabalarıyla ıskalamaları. Dolayısıyla; kendimizi onlarla özdeşleştirip bu filmleri tekrar izlememize şaşmamak gerek. Yolunda gitmeyen duygusal hayatımızdan, umulandan kısa süren birlikteliklerimizden, derin hayal kırıklıklarımızdan bugüne kadar çevremizdeki herkesi ve her şeyi sorumlu tutmuş olabiliriz ama aslında gayet biliyoruz ki bizim de aşkta küçük kötü alışkanlıklarımız var ve bu alışkanlıklar biz farkında dahi olmadan yaşadığımız her ilişkiyi ciddi şekilde etkiliyor.

"Aşka tövbe" deyip erkeklerden nefret etmek en kolayı; zor ve gerekli olan ise eleştiri oklarını kendimize yöneltmek, kendi karanlık yönlerimizle yüzleşmek. Doğru; bazen suç gerçekten de erkeklerde oluyor ama niyetimiz zaten bir suçlu, bir günah keçisi bulmak değil, kendimizi sağlıklı bir duygusal yaşama en iyi şekilde hazırlamak. Zaten bunu başardığımız zaman kendiliğinden seçimlerimizi de ona göre yapacağız, değerimizi bilmeyeceğini hissettiğimiz erkeklerden uzak duracağız, yürümeyen bir ilişkiyi bitirme konusunda daha cesur olacağız, kısacası mazoşistlikten vazgeçeceğiz ama önce, kusurlarımızın farkına varma ve onları ortadan kaldırma zamanı...