Herkese selamlar, ben 30'larında bir kadınım. Annem ve babam da 60'larının sonlarında bir çift, yani uzun zamandır evliler. Ben çocukken gayet iyi anlaşıyorlardı, birbirlerine düşkün bir çiftlerdi hatta neredeyse küçükken onlara imrendiğimi söyleyebilirim. 2 yıl önce evlendim ve evliliğimi de küçükken gördüğüm bu birlikteliğe imrenerek yaptım. Çok mutlu giden bir evliliğim var şimdilik, gayet huzurluyuz. Fakat annem ve babam seneler içerisinde değiştiler ve nedense ben bu durumu kendime dert edinmeye başladım. İkisi de birbirine olan sevgisini ve saygısını eskisi kadar korumuyor bence. Bu tüm evliliklerde uzun yıllarla birlikte yaşanabilen bir şey mi bilmem ama beni huzursuz ediyor çünkü o yetiştiğim aile ortamının kaybolduğu hissine kapıldım. Bu durumu annem ve babam benim kadar sorun etmiyordur belki de ama ben onların tek çocukları olduğum için istiyorum ki ben evde olmayınca da birbirlerine eskisi kadar bağlı olsunlar.

Aralarına soğukluk girmesinin sebebikim bilir belki de aralarında birtakım olayların yaşanmasıdır ama ben bu olaylara vakıf değilim tabii ki de. "Her çiftin sorunları olur." bakış açısıyla büyük problemler yaşamamış olmalarını dileyerek yorumlarda bulunuyorum.Bu yaşlardaki tüm çiftlerin zamanla iletişimleri azalıyor mu? 30'lu yaşlarda olduğum halde ben de bu kaygıları yaşamaya başladım ki az önce söylediğim gibi şu an sorunsuz giden bir evliliğim olmasına rağmen.

"Annem ve babam hakkında kaygılanmakta haksız mıyım? Bu durum beni ilgilendirmez mi artık?" Bu gibi soruları kendime sorarak had bildiriyorum bazen kendi kendime ama çevremdeki diğer çiftlerin bu denli uzaklaşmış ve iletişimden yoksun kalmamış olması beni üzüyor.

Onlara bu konuyu açsam yüksek ihtimalle bana tepkili yaklaşacaklar çünkü dediğim gibi yüksek ihtimalle bu durumu benim kadar önemsemiyorlar ama ben çevremdeki insanları her zaman en iyi ve mutlu halleriyle görmeye ve onları da bunun için çabalamaya iten bir insanımdır...

Rumuz: Rana