10 gün önce tam 12 yıllık bir arkadaşıma veda ettim. Bazı arkadaşlıklar insana çok iyi gelir; birlikte olduğun anlar kıymetli ve keyiflidir... O an iyi gelir ancak sonrası için geri dönülemez şeylere sebebiyet verir. Bizimkisi de öyle bir arkadaşlıktı. Evet bu bahsettiğim gerçek bir arkadaşım da olabilirdi ancak benim bu 12 yıllık arkadaşım sigaraydı. Birlikteliğimiz boyunca hayatımdan, sağlığımdan çok şeyi kaybetmeme sebep oluyordu.


12 yıldır günde en az 1 paket sigara içen biriyim ve son 5-6 aydır sigaranın etkilerini fazlasıyla görüyorum. Daha önce sigarayı bırakmayı birkaç kez denedim ama açıkçası bırakmayı çok fazla isteyerek başlamadım bu girişimlerime. Hazır hissetmedim kendimi, sanki birlikte geçireceğimiz birkaç yıl daha olmalıydı.


Sonrasında bir arkadaşım vasıtasıyla Abrahamson metodunu öğrendim. Açıkcası bağımlılığıma çare olacağını da hiç düşünmedim. Bu tarz yöntemlere çok inanmıyordum çünkü sonra denemekle ne kaybederim dedim ve sigarayı bırakma yolunda bir adım daha attım. Benim bildiğim, çevremde-ailemde gördüğüm şuydu: Sigara bırakılacaksa eğer tek seferde kafada bitirilerek bırakılmalıydı. Babam da 20 yıl boyunca içmiş ve bir gün kafaya koyup ertesi gün bırakmış ve bir daha hiç içmemişti. Rol modelim oydu. Bunları düşünerek geçirdim sonunda Abrahamson olan yolumu.


Metodun uygulanacağı gün öncesinde söylenen, yapmam gereken şeyler vardı. Mesela randevu saatine mümkün olduğunca yakın bir zamanda duş almak, sigara içtiğim alanı temizlemek ve havalandırmak, bütün sigara paketlerinizi atmak ve bütün kültablalarını yıkamak... Tüm bunları uyguladım böylece eve döndüğümde her şey temiz ve sigaradan arınmış olacaktı.


İçeri girip beklemeye başladım. 4 kişilik bir gruptuk. Terapiyi yapacak kişi öncesinde bir konuşma yaptı. Beni en çok tetikleyen de bu konuşmaydı. Bu konuşmanın ardından 'Son sigaralarınızı içmek isterseniz içebilirsiniz' denildi. Konuşma sırasında o kadar çok sigara denmişti ki canım sigara istemişti ve içtim... Kısa bir vedalaşmaydı bu benim için. Kahvelerimin, zor zamanımın, keyifli anlarımın arkadaşına sade bir veda töreniydi.


Terapinin ardından 3 gün boyunca kimse ile terapiye yönelik konuşmamam gerektiği söylendiği için doğrudan eve gittim ve dinlendim. Sigara içilen ortamlardan uzak kalmalıydım. Zorlandım mı? Ben de inanamıyorum fakat zorlanmadım.


Terapinin ardından da bu 10 günlük süre zarfında bana tüm söylenenleri yaptım. Bol bol su içtim, günde en az yarım saat spor yaptım, sigara içenlerden uzak durdum, evimi hep havalandırdım. Beni motive eden en temel şey ise hayatımda değer verdiğim insanların sigara içmemi istemeyişi ve sağlığıma yönelik endişelerimdi. İlk 2 gün zaman zaman aklıma gelse de sadece su içerek ve ortamımı değiştirerek durumu kurtarabiliyordum.


Üçüncü günden sonra sabah uyandığımda arka arkaya 2-3 sigara içen biri olarak aklıma sigaranın gelmemesi beni şaşırtmaya başladı. Terapinin faydası sigaranın aklınıza gelmesini engellemek diyebilirim en azından benim hissettiğim buydu.


10 gündür sigara içmiyorum ve içmeyi de düşünmüyorum. İçmem için hiçbir sebep görmüyorum, zorlanmıyorum, aklıma gelmiyor. Daha çok erken belki ama uyanmakta her zaman zorlanan biri olarak artık çok daha rahat uyanıyorum. 10 günlük ayrılık bu kadar iyi geldiyse gelecek zamanları hayal bile edemiyorum.

Facebook Yorumları

YORUMLAR

Yorum kurallarını okumak için tıklayınız!

İnternet sitemizde kullanılan çerezlerle ilgili bilgi almak ve tercihlerinizi yönetmek için Çerez Politikası, daha fazla bilgi için Aydınlatma Metni sayfalarını ziyaret edebilirsiniz. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul edersiniz.