Küçük bir kız çocuğu gibisin! Bütün söylediklerim bir kulağından giriyor, hiç oyalanmadan diğerinden çıkıyor. Benim sözlerimi, okulda öğretmeni ders anlatırken defterine şekiller çizen, silgisinden küçük parçalar koparıp arkadaşlarına atan, boş, donuk bakışlı, ilgisiz, aklı beş arşın havada, haylaz öğrenciler gibi umursamaz tavırla dinler gibi gözüküp dinlemiyorsun.

Adam(?) eşiyle, çocuğuyla gelmiş, senin araban ile gezmeye eğlenmeye maaile gidiyorsunuz. Arabayı madem ona kullandırıyorsun, niye yanına sen oturuyorsun? Eşi arka koltukta iken senin ön koltukta oturman neden? Bi de üzerine bu durumu resimleyip medyada paylaşıyorsun ki herkes görsün. “El alem ne der”i en çok da ben umursamam, fakat ben bu durumu nasıl karşılarım, bunu hiç mi düşünmezsin? Küs olmamız seni kıskanmamı engeller diye düşündüysen, beni tanımamışsın henüz demektir. Bedenim toprağa karışmadığı sürece bu durum değişmez.

Aynı kişinin çocuğunun sünnet düğününde resim çektirirken, onunla eşi arasına girip poz vermeni de unutmadım.

“Giydiklerine dikkat et. Özellikle göğüs dekolteli giyme, evden çıkmadan aynada benim gözümden kendine bir bak, öyle çık” diye defalarca söylediğim halde yine bildiğini yaptın, yapıyorsun. Beni içine ittiğin durumu umursamıyorsun. Hatta bundan hoşlanıyorsun gibi. Makyajını sade yap, her zamanki gibi. Abartılı makyaj kötü duruyor sende. Bana kalsa hiç yapma. Hoşlanmıyorum boya badanadan. Açık renk tayt giyme. Aslında hiç giyme. Pantolon giy. Kumaş, jean hepsi olur. Dar gelen gömlekleri giyme, iki düğme arası tenin gözüküyor. Bütün bunları defalarca söylesem de sen hep bildiği yaptın.

Birçok tanıdığını, müşterilerini, karşılaştığında sarılıp öpüyorsun. Bir-iki kez karşılaştığın adamlara neden sarılıp öpüyorsun? Tokalaşman yeterli. Elini sıkıp gülümsemen, hal hatır sorman yeter de artar. Ağır ol biraz artık. Offf... Ömrümü törpüledin.

“Nereden sevdim o zalim kadını?” sadece bir şarkı adı değilmiş.

19.01.2019

meserifi